กามินี
สุนทรวิทย์
ลือว่าเธอ น่าชัง ดั่งกองขี้
มิมีดี สักสิ่ง นั้นจริงไหม
ปล่อยตัวให้ แก่,หนุ่ม รุมชอนไช
จนเครื่องใน ชำรุด กายทรุดโทรม
บ้างเหยียดเธอ ปานขยะ มะเร็งร้าย
กัดกินชาย ให้ม้วย ด้วยรูปโฉม
โดยวาจา ท่าที ที่โอ้โลม
ช่างน้าวโน้ม ผูกมัด เรียกศรัทธา
ฉันเปรียบกวาง สมัน อันเซื่องเซ่อ
จึงถูกเธอ มองเห็น เป็นภักษา
เพียงโดนหว่าน เสน่ห์ เล่ห์มารยา
พลันมืดหน้า ตาลาย ใจซ่านเซ็น
กว่ารู้เช่น-เห็นชาติ ก็บาดเจ็บ
เมื่อเธอเหน็บ เปรียบปราย คล้ายของเล่น
ซ้ำหมิ่นว่า น่าเบื่อ ของเหลือเดน
ไม่เคยเห็น ฉันอยู่ใน ห้วงสายตา
ลือว่าเธอ น่าชัง ดั่งกองขี้
แต่ฉันนี้ ขอติง ว่ายิ่งกว่า
เธอแพร่เชื้อ ขับเคลื่อน เหมือนโรคา
ใช้ตัณหา พร่าผลาญ ประหารชาย