ความรัก เรื่องหนักอก เหมือนเข็นครก ยกขึ้นเขา ลืมตัว หลงมัวเมา ดุจโง่เขลา ยากเข้าใจ ยามรัก ใครสักคน จิตสับสน จนหวั่นไหว ห่วงหา กว่าสิ่งใด คอยฝักใฝ่ ให้กังวล งมงาย คล้ายบ้าคลั่ง เกินฉุดรั้ง ชั่งเหตุผล กลัดกลุ้ม สุมกมล ดั่งไฟรน ร้อนลนลาน คู่ไหน ใจมั่นคง ต่างซื่อตรง ยงสมาน ขันติ มิร้าวราน ย่อมเบิกบาน สราญรมย์ อิทธิ พรหมลิขิต ส่งชีวิต พิสิฐสม รักเดียว สุขเกลียวกลม อธิคม น่าชมเชย รักใด ใกล้อับปาง จะเหินห่าง หมางเมินเฉย ช้ำชอก หยุดงอกเงย หมายลงเอย กลับเลยไป พลั้งพลาด อาจขื่นขม อย่ามัวตรม บ่มแก้ไข มุ่งหวัง ตั้งต้นใหม่ ใช่เหตุใหญ่ ใครก็เคย
2 กันยายน 2554 02:28 น. - comment id 1207071
คุณสุนทรวิทย์ ลูกเล่นแพรวพราวเช่นเคยนะครับ ชอบการเล่นคำสัมผัสอักษรครับ
2 กันยายน 2554 11:42 น. - comment id 1207083
เดี๋ยวนี้คนละเลยสัมผัสในกันมาก เหมือน ก๋วยเตี๋ยวที่ไม่ใส่ลูกชิ้นแล้วบอกไม่จำเป็น ต่อไปก็เลิกใส่เครื่องในเลิกใส่เนื้อ ในที่สุดก็เหลือแต่เส้นเปล่าๆ เขาก็ยังเรียกก๋วยเตี๋ยว มันก็ใช่แต่คุณค่าจะเปรียบของดั้งเดิมได้ที่ไหน ยิ่งคนที่ชอบผันวรรณยุกต์ผิดๆ ถือว่าไม่ใช่กลอนนะครับ กรุณาช่วยกันรักษาฉันทลักษณ์หน่อย ขอบคุณครับ
2 กันยายน 2554 12:55 น. - comment id 1207087
เพราะมากค่ะ...และเป็นปัจจุบันที่สุด.....