เกรียน

P.A.T.

เกรียน
  เมื่อตอนเด็กฉันถูกชมว่าผมสวย   เพราะแม่ช่วยดูแลและแก้ไข
  เวลานั้นผ่านมาอย่างเร็วไว         ฉันนั้นไซร้ถึงเวลาเข้าโรงเรียน
 นั่งแถวหน้าตั้งใจเรียนหมั่นเพียรมาก   ถึงจะยากก็ต้องอ่านต้องทนเขียน
ไม่อยากโง่อยากจะเก่งแบบขั้นเซียน   เพื่อกราบเรียนพ่อแม่ว่าได้ชัย
                               
 แต่พอครบหนึ่งเดือนมีตรวจผม        สุดจะทนผมสวยสวยต้องจากไป
 เหลือแต่ตอเส้นผมให้เจ็บใจ    บวชนาคไฟหรือกูมาเข้าบวชเรียน
 เอกชนรอดไปไม่สั้นมาก           รัฐบาลลำบากต้องหัวเกรี๋ยน
 หรือมีญาติเปิดร้านแบบชั้นเซียน     ถึงให้เกรียนอย่างกูไปตัดกัน
                             
 กูมาเรียนหนังสือไม่ใช่เหรอ         หรือกูเบลอเดินมาอยู่กองพัน
  ห่วงแต่ผมสั้นยาวกันทั้งวัน           พวกอาจารย์ยิ้มกันกูรากไทร
 เฮ้ยเฮ้ยเฮ้ยหัวพวกเอ็งมันไม่ขาว    โธ่ไอ้ลาวผมพึ่งขึ้นมึงเห็นไหม
 ถ้ารากไทรแบบมึงค่อยว่าไป           สั่งกูไซร้เหมือนให้ตังไปตัดกัน
                             
 แล้วบางทีไม่ได้มีแค่พวกมึง             กูต้องพึ่งกรมรด.ด้วยนะนั้น
 มีบางทีกูก็คิดอยู่เหมือนกัน           พวกมึงนั้นน่ารวมกันเป็นหนึ่งเดียว
 ตัดผมมาใหม่ใหม่ให้หัวขาว     พวกสาวสาวเห็นแล้วขำจนตัวเขียว
 อาจารย์เห็นแล้วบอกดีนักเชียว        กูรอดเลี้ยวสบายใจสบายกาย
                           
 อีกหลายวันต่อมาก็มาถึง                      กูแทบอึ้งกรมรด.สมองหาย
 บอกผมยาวหยิบติดโธ่ไอ้ฟาย             ใจคอควายจะเอาให้ไม่งอกเลย
เซ็งผ่านไปเริ่มใหม่ตอนต้นเดือน          อาจารย์เตือนไม่ตัดผมใยนิ่งเฉย
 อาจารย์ครับฟังก่อนอย่าโกรธเลย     เพราะผมเคยพลาดมาแล้วโคตรเจ็บใจ
                             
อาจารย์บอกไม่ได้เธอต้องตัด              โธ่ไอ้หัดฟังกูพูดกันบ้างไหม
 ครูบอกงั้นเรียนแต่รด.ไป            ครูไม่ให้เดี๋ยวญาติครูกินแกลบกัน
อันบ้านอื่นเมืองอื่นเจริญกว่า                  ใยเขาจึงไม่ว่าช่างน่าขัน
การศึกษาดีกว่าของไทยกัน      ไม่เห็นมันต้องผมสั้นหัวเกรียนเลย