หน้าส่วนตัว
จนกว่าจะถึงวันตายลบลายช้ำ
ที่ตอกย้ำซ้ำซ้ำเศร้าโศกเหงาหงอย
จนกว่าลมห่มใจยับดับรอคอย
พัดริ้วรอยร้อยหนาวเหน็บเจ็บเจือจาง
จนกว่าหนามอารมณ์ลบคมแหลม
ซอนซอกแนมเนื้อใจจนไกลห่าง
จนกว่าใยชีวิตปลิดเบาบาง
ถอดทุกอย่างวางจบแล้วลบลืม
เพราะใจจริงหญิงรักผลักลืมยาก
แข็งคือปากปิดใจช้ำร้อยด่ำดื่ม
หลอกลวงใจใช่เก่งนักรักให้ยืม
ยังแอบปลื้มแอบฝันจนวันตาย.
Salukphin 28 ม.ค. 2554 23:52 น. - ID 138974 
2154
3
0
29 มกราคม 2554 09:35 น. - comment id 1182217
นี่แหละ..เจ็บแล้วจำ อิอิ สุขอย่าได้สร่าง
29 มกราคม 2554 15:34 น. - comment id 1182250
ไม่เคยจำสักทีค่ะ
29 มกราคม 2554 18:22 น. - comment id 1182259
ดีจ้าคุณสารุพิณ
29 มกราคม 2554 21:26 น. - comment id 1182275
ไม่แน่ อาจไม่ต้องรอถึงวันตายหรอก หาก...เป็นอัลไซเมอร์เสียก่อนแวะมาเยี่ยมและให้กลจ..แปลว่า กำลังใจ..คับ
31 มกราคม 2554 17:06 น. - comment id 1182480
แล้วถ้าตายไปแล้วยังไม่ลืม ดันจำต่อไปถึงชาติหน้าหล่ะ..ยุ่งแน่เลย..อิอิ
31 มกราคม 2554 18:47 น. - comment id 1182501
ท่านเพ่..ยาแก้ปวดสงสัยเหมือนผมเลย...อิอิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
