หน้าส่วนตัว
เสียงก้อนหินถิ่นถ้ำริมลำห้วย
ฝากบอกหยดน้ำสวยด้วยเสียงใส
ขอองอาจชาติหินจนสิ้นใจ
มิยอมให้น้ำกร่อนจนอ่อนแรง
หยดน้ำสวยสดใสดุจวัยสาว
ดูแพรวพราวแม้นมณีต้องสีแสง
ประกายปลั่งมลังเมลืองเหลือบเหลืองแดง
ราวรุ้งแฝงรินรดปนหยดน้ำ
แม้นย้อยหยดรดลงตรงดินผุ
คงทะลุเหลวไหลไม่พึงถาม
สัญชาติดินอ่อนแอย่อมแพ้ตาม
ให้เจ้าลามเรื่อยไหลดังใจปอง
ขอกล่าวย้ำคำว่า..ข้าคือหิน
ถึงเคยบิ่นมาบ้างอย่างเศร้าหมอง
หินก้อนนี้เคยช้ำน้ำตานอง
ผิดถูกลองผันผ่านกาลเวลา
ก่อนจะปักหลักลงที่ตรงนี้
เป็นหินที่แกร่งแก่นแสนสง่า
พิรุณเกรี้ยวนภากราดฟาดลงมา
กี่ครั้งคราทนได้ใช่เหิมเกริม
ฝากบอกหยดน้ำว่า..อย่าเหนื่อยเปล่า
สงสารเจ้าพ่ายแพ้มาแต่เริ่ม
หินอาจเคยอ่อนแอมาแต่เดิม
มิอาจเริ่มต้นใหม่..ไปเป็นดิน.
แถก ดิกดิก
2 กันยายน 2552
แถก ดิกดิก 2 ก.ย. 2552 12:54 น. - ID 128855 
10627
14
0
7 กันยายน 2552 10:39 น. - comment id 1002687
คุณวนาลัย คนชอบเก็บกลอนเหมือนกัน ว่างๆเอามาเล่าใหเฟงกันอีกนะครับ... ขอบคุณมากครับ... หินก้อนเดิมยังฝากถึงหยดน้ำว่า... หากอวดดื้อถือดีไท้มีหยุด คงถึงจุดหยดน้ำพบความหมอง หินรักเดียวใจเดียวไม่เกี่ยวดอง ไม่ขอมองเสียเวลา...อย่าฝันเลย..
2 กันยายน 2552 13:07 น. - comment id 1034772
หากหยดน้ำหยดนี้คือน้ำตา ที่หลั่งมาจากใจคนหลงผิด หินจะไม่ยอมอ่อนให้ซักนิด ขอเพียงจิตคิดอภัยได้ไหมเอย
2 กันยายน 2552 13:25 น. - comment id 1034780
รอ ( Gm ) สวลี ผกาพันธ์ & สุเทพ วงศ์คำแหง Gm ดนตรี 11 Bars..9...10... 11.ถ้า เธอ มีหัวใจเหมือนฉันสักหน่อย เธอคงไม่ปล่อย ให้ฉันต้องคอย อย่างนี้ เธอคงมองซึ้งถึงไมตรี เธอคงมองซึ้งถึงความหวังดี ที่มี เรื่อยมา สู้ รอ รอแล้วรอแล้ว รอไม่สิ้น รอจนใกล้ดับ ถมทับแผ่นดิน แผ่นฟ้า เธอมองไม่ซึ้งถึงสายตา เธอมองไม่ซึ้งถึงความบูชา ว่าฉันศรัทธาเพียงใด น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ สิ้น ลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่ เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ ดนตรี ..น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ สิ้น ลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่ เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ.... มาร้องเพลงกันค่ะ
2 กันยายน 2552 13:39 น. - comment id 1034785
คุณsincere
ยินหยดน้ำร่ำไห้ใจโหยเศร้า
ไม่โกรธเจ้าแน่นักหลงรักหิน
เพียงข้าบอกจุดยืนอย่าฝืนริน
ขอรับจินต์เพียงเพื่อน..จึงเตือนมา.
2 กันยายน 2552 13:42 น. - comment id 1034786
คุณเพียงพลิ้ว เพลงนี้ผมชอบครับ โดยเฉพาะท่อนฮุค ช่างสรรหามาลงให้ น่ารักซะไม่มีละ เอ้า..รับรางวัลด่วนนน...
2 กันยายน 2552 13:54 น. - comment id 1034792
ไม่รับรางวัลค่ะกลัวได้ก้อนหิน อิอิ
2 กันยายน 2552 14:08 น. - comment id 1034795
คุณเพียงพลิ้วครับ.. หินทุกก้อนมีความสวยงาม และคุณค่าในตัวมันเอง ผมชอบสะสมก้อนหินสวยๆครับ ลายแปลกตาน่ารัก ว่างๆเวลาไปชายทะเลหรือน้ำตก ลองหยิบมาดูสักก้อนสิครับ ไม่ต้องเอากลับบ้านก็ได้ ดูลายสวยๆของมัน นี่คือของขวัญจากธรรมชาติล้วนๆจริงๆ
2 กันยายน 2552 14:27 น. - comment id 1034800
คิดว่าหินกำลังเศร้าเฝ้าหลงผิด หยอกล้อนิดหยอกล้อหน่อยให้คลายเหงา เป็นเพื่อนกันสุขสันต์ดีอยู่แล้วเรา อยากหยิบเอาหินสักก้อนได้มั๊ยเอย
2 กันยายน 2552 15:02 น. - comment id 1034810
น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อนไม่ใช่เหรอคะ พยายามเหนื่อยเปล่า ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยอ่ะ อิอิ
2 กันยายน 2552 15:27 น. - comment id 1034819
แวะมาดูหินสวยครับ หินแข็งและแกร่งจริงแต่ผมถือคติว่าน้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อนนะครับ (ชมความพยายามของน้ำด้วยนะครับ)
2 กันยายน 2552 15:43 น. - comment id 1034830
แวะมาดูก้อนหินสวย ๆ ครับ อย่าให้ถึงมือพวกปารถนะ แบบนี้แหละปาแม่นที่ 1 เลย
2 กันยายน 2552 15:53 น. - comment id 1034838
หินก้อนนี้ดูสวยมากนะคะ เขาชื่อว่า หินโมรา เหมือนชื่อนางในวรรณคดีเลย อิ
2 กันยายน 2552 17:45 น. - comment id 1034882
2 กันยายน 2552 19:23 น. - comment id 1034933
ทำไมใจร้ายกับหยดน้ำจังเลยละค่ะ
3 กันยายน 2552 14:14 น. - comment id 1035232
เกิดเป็นหินจากดินหลายสิ้นแสง ความแห้งแล้งทับถมบ่มเป็นหิน เหตุไฉนไม่ผูกมั่นสัมพันธ์ดิน หยดน้ำรินจากฟากฟ้ามาว่ากัน กลัวใจตัวกัดกร่อนค้อนแล้วจาก กลัวพลัดพรากให้น้ำหยดรดใจหวั่น กลัวน้ำหยดรดหัวใจไปทุกวัน หินก้อนนั้นแข็งแกร่งได้แค่ไหนจริง ขอเป็นกำลังใจให้ก้อนหินก้อนนี้ค่ะ
3 กันยายน 2552 15:41 น. - comment id 1035255
คุณsincere หินก้อนนี้ใช่จะไร้หัวใจภักดิ์ แต่เพราะรักศักดิ์ศรีมีมากกว่า มีรักเดียวพร้อมพลีทั้งชีวา เกินจักหารักซ้อนอ่อนอารมณ์ ฝากบอกหยดน้ำว่า..อย่าร้องไห้ มาช้าไปต้องสะอื้นจำขื่นขม หักใจเสียเถิดเจ้าอย่าเศร้าตรม ฝากสายลมบอกเจ้า..โปรดเข้าใจ
3 กันยายน 2552 15:48 น. - comment id 1035261
คุณเฌอมาลย์ หินมีหลายชนิดครับ ความต้านทานการกัดกร่อนก็ไม่เท่ากัน หินก้อนนี้กร่อนจนเหลือจะกร่อนแล้วครับ หยดให้ตายก็หมดแรงเปล่า... เราถอยไม่ได้อีกแล้ว...เย้..5555 งงมั้ยอะ..
3 กันยายน 2552 15:53 น. - comment id 1035263
คุณยิปซี หินก้อนนี้สวยมั้ยครับ.. ชอบสะสมเหมือนผมมั้ย.. เพราะหยดน้ำและกาลเวลานั่นแหละ หินก้อนนี้จึงมีขึ้นมา มันต้องกลิ้งกี่ตลบกันนะ ถึงได้กลมสวยและลายแปลกตาเช่นนี้ถ้ามีรูปหินสวยๆมาดูกันมั่งนะครับ...
3 กันยายน 2552 16:19 น. - comment id 1035272
พี่บ่าวคนบนเกาะ แกงค์ปารถนั้นจับได้ต้องอัดให้น่วม ทำควาทมเดือดร้อนชาวบ้านดีนัก เสียสถาบันนักสะสมหินหมดครับ..อิ..อิ..
3 กันยายน 2552 16:22 น. - comment id 1035273
คุณแก้วประภัสสร.. หินโมราสวยมากครับ เนื้อคงเย็นดีนะ ชอบคริสตัลมั้ยครับ ผมเอารูปถ้ำคริสตัลมาฝากเขาว่าอยู่แถวแม็กซิโก อยากไปดูของจริงจังครับ คงจะอลังการไม่น้อย..
3 กันยายน 2552 16:25 น. - comment id 1035274
คุณครูกระดาษ ผมทำไรน่ะไม่สำคัญหรอก.. แต่ตอนนี้คุณทำไรอยุ่ครับ... ถ้าเจอหินสวยๆเอามาฝากผมสักก้อนนะครับปล.หายไปไหนอะตั้งนาน
3 กันยายน 2552 16:35 น. - comment id 1035276
คุณน้ำตาลหวาน.. เลิกตัดพ้อได้ไหม..ว่าใจหิน ใช่เหยียดดินต้อยต่ำคำขานไข มิอยากปล่อยหยดน้ำไหลลามไป ถ้อยปราศัยด้วยเครียด..ใช่เกลียดดิน เพียงเปรียบเทียบหยดน้ำเจ้าเข้าใจว่า อันตัวข้าองอาจสัญชาติหิน ก่อนเหนื่อยเปล่าและหวังอาจพังภินท์ จงหยุดริน...เถิดหยดน้ำ..ช้ำเปล่าเอย...
3 กันยายน 2552 17:45 น. - comment id 1035302
เข้าท่าๆ....
3 กันยายน 2552 20:34 น. - comment id 1035394
เยี่ยมมากๆ ครับ พี่แถก ดิกดิก ฝีมือยอดเยี่ยมจริงๆ ครับ และคมคายเกินกว่า จะเข้าใจ อิอิ หินย่อมไม่อาจกลายเป็นดิน แน่เลย อิอิ
3 กันยายน 2552 23:05 น. - comment id 1035471
ฝากสายลมส่งไปถึงก้อนหิน บนพื้นดินบอกว่าจงกล้าแกร่ง ทำสิ่งใดด้วยใจที่แข็งแรง จงเข้มแข็งอย่าสิ้นแรงเช่นอย่างเรา หยดน้ำน้อยๆค่อยรินไหล จากหัวใจอ่อนแอแพ้พ่ายเขา บอกว่าจงอย่าซ้ำเติมอย่างเงา ฝากลมเป่าพัดไปถึงใจเธอ
4 กันยายน 2552 12:10 น. - comment id 1035571
คุณกวีน้อย.. ขอบคุณครับที่เข้าท่าแล้วแวะมาเยี่ยมผม...เชิญรับกาแฟก่อนสักแก้วครับ..5555..
4 กันยายน 2552 12:13 น. - comment id 1035580
;วู้ว...ขอโทษทีครับคุณนบข.5555
ลงให้ผิดคนครับ...ข้างบนน่ะของคุณนบข.
ตาเหล่แล้วผม..5555
ผมท่าจะบ๊องแล้วนะครับ...
ปล.สงสัยเมื่อเช้าโดนผุ้จัดการส่วนตัวบ่นมากก็เลยเบลอๆ555555555
4 กันยายน 2552 12:19 น. - comment id 1035581
oคุณกวีน้อย อย่ายอมากครับ..ขอร้อง... ผมมันคนบ้ายอซะล่วย... เดี๋ยวก็โดนข้อหารับจ้างกรี๊ดหรอก.. ไม่กลัวเหรอครับ..อิ...อิ...อ่ะ..รางวัลแด่คนชอบยอครับ...ลูกยอ..
4 กันยายน 2552 12:32 น. - comment id 1035588
คุณหยดน้ำ ฝากบอกน้ำหยดน้อยอย่าสร้อยเศร้า หลงรักเขาไปใยใจเจ้าเอ๋ย ลองนึกย้อนก่อนกาลที่ผ่านเลย หยดน้ำเคยสดใสแต่ไรมา เที่ยวหลงรักใครเขามีเจ้าของ เพียรหวังปองหลงเล่ห๋เสน่หา ยามเขาไม่เหลียวแลแม้หางตา คงถึงคราหมองเศร้าเจ้าจงฟัง เจ้าจงรักศักดิ์ตัวอย่ามัวหลง ลืมเผ่าพงศ์ค่าล้นแต่หนหลัง เคยไหลผ่านธารชลกี่วนวัง ใยมัวขังแอ่งคืบในหลืบไพร เถิด..ออกเที่ยวเทียวไปให้สุดหล้า แสวงหารักแท้หาแพ้ไม่ ไหลลงสู่อ้อมธารตระการไป เปิดหัวใจสุ่มหาสุธาธาร ถึงวันนั้นหยดน้ำพ้นความหม่น และเปี่ยมล้นคุณค่ามหาศาล สรรพสิ่งนับหมื่นลได้ชื่นบาน ระเริงธารฉ่ำเย็น..เป็นนิรันดร..
4 กันยายน 2552 12:52 น. - comment id 1035598
แต่ละหยดแต่ละหยาดที่พาดผ่าน เป็นสายธารชำแรกแทรกก้อนหิน แต่ละวันผ่านไปเป็นอาจินต์ เจ้าก้อนหินคงจะกร่อนอ่อนแรงรา ชาติกำเนิดเกิดมาว่ากล้าแกร่ง ใช่จะแกล้งโอ้อวดในภาษา ใช่ก้อนดินแต่คือก้อนศิลา แม้กายากร่อนไปใช่เป็นดิน แม้ถูกทุบถูกซัดจนยับแยก จนเหลวแหลกยังคงเป็นก้อนหิน นับกระไรสายธารที่ผ่านริน จะกร่อนสิ้นศิลาลงเช่นไร ถูกเพลิงผลาญไฟเผาใช่บอบช้ำ ลมจะพัดน้ำจะพาหาหวั่นไหว กี่เวลานาทีที่เป็นไป ยังคงใช่แน่ชัดก้อนศิลา ขอร่วมเขียนบทกวีด้วยคน นะ ครับ
4 กันยายน 2552 13:27 น. - comment id 1035607
คุณเมื่อวาน ยินดีเป็นอย่างยิ่งเลยครับ... ว่างๆแวะเวียนมาคุยกันได้ ประสาคนชอบเขียนเช่นกัน ยินดีต้อนรับเสมอครับ
5 กันยายน 2552 00:35 น. - comment id 1035896
แม้เป็นหยาดน้ำตาหยดมามากกว่าพัน ยังมิทำให้หินก้อนนั้นเปลี่ยนผันได้ แต่หากว่าเป็นน้ำที่กลั่นมาจากหัวใจ จะทำให้หินก้อนนั้นอ่อนโยนได้หรือไม่นะ ....... มีข้อความบทหนึ่งมาฝากด้วย แต่งไว้นานแล้ว ความหมายคล้ายๆกันไหม ....เหมือนจะใช่แต่ก็ไม่ใช่..แต่ก็ต้องไปค้นจากสมุดภาพเก่ามาให้เลยนะเนี่ย ลองอ่านดูนะ ..หัวใจของฉันเป็นหินผา เธอไม่เคยรู้ลึกซึ้ง พื้นผิวของหินก็คือความแข็งแกร่ง นี่แหละฉัน มีความแข็งแกร่งหุ้มความอ่อนไหวอยู่ เมื่อกระทบแผ่นหิน ฉันย่อมเจ็บปวด และเธอก็ไม่อาจรู้ได้ (เพราะว่าเธอมองเห็นแต่ความเป็นก้อนหิน และฉันก็ไม่เคยหลั่งน้ำตา..)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
