ลูกของข้าแต่หน้ากลับไปเหมือน คนข้างเรือนนั้นหนาน่าหมั่นไส้ ลูกของข้าแต่หน้าไปเหมือนใคร รู้ถึงไหนอับอายทั้งธานี นี่แหละหนาที่เขาว่าคนหลายรัก ไม่รู้จักห้ามใจตนบ้างนี่ เลยต้องทนชีช้ำกะหล่ำปลี กับเจ้าลูกแสนดีตลอดไป ไม่เป็นไรแม่ต้องใช้เวรกรรมเก่า ที่ตัวเราทำไว้แต่หนหลัง ถึงจะทุกข์ปานใดถ้ากายยัง ไม่ผุพังถูกฝังสู่ภูมิน