ลูกใครหว่า

สายรุ้ง

ลูกของข้าแต่หน้ากลับไปเหมือน
คนข้างเรือนนั้นหนาน่าหมั่นไส้
ลูกของข้าแต่หน้าไปเหมือนใคร
รู้ถึงไหนอับอายทั้งธานี
นี่แหละหนาที่เขาว่าคนหลายรัก
ไม่รู้จักห้ามใจตนบ้างนี่
เลยต้องทนชีช้ำกะหล่ำปลี
กับเจ้าลูกแสนดีตลอดไป
ไม่เป็นไรแม่ต้องใช้เวรกรรมเก่า
ที่ตัวเราทำไว้แต่หนหลัง
ถึงจะทุกข์ปานใดถ้ากายยัง
ไม่ผุพังถูกฝังสู่ภูมิน				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน