เอื้องอังกูร

10 เมษายน 2552 10:23 น. - comment id 972277

อย่างที่เขาว่า...
บางสิ่งอยากจำกลับลืม..
บางสิ่งอยากลืมกลับจำ..
นี่แหละคนเรา...เฮ้อ
สู้ๆๆครับ

ครูพิม

9 เมษายน 2552 22:11 น. - comment id 972308

ลืมลองดูสิ..เอาเรื่องแน่..

พิมญดา

9 เมษายน 2552 22:19 น. - comment id 972309

1..ครูพิมค่ะ

ออนเอ็มไม่ได้ค่ะ..เน็ทมาแบบช้ามาก

แต่เปิดเวปบ้านกลอนได้

เซงเป็ดเลยค่ะ..คุยในนี้ก็ได้เนาะ

ไม่ลืมหรอกค่ะ..วันนี้ดื่มค๊อกเทลไป2แก้วเอง

เจ้านาทำให้..มึนเลยค่ะ..ฟังเพลงของคุณปาน ธนพร(ฟังได้ไหม) เพลงเหตุการณ์ไม่เปลี่ยนแปลง

นั่งน้ำตาไหลไปแย้วว

ใจอ่อนแอจังค่ะวันนี้..

กันนาเทวี

9 เมษายน 2552 22:38 น. - comment id 972310

ลืมเถอะ
กล้าเถอะ
จำแล้วเจ็บปวด
จะจำไว้ทำไม
กึ๊ดเติงจ้า

พิมญดา

9 เมษายน 2552 22:44 น. - comment id 972312

3...สวัสดีเจ้าป้ากันนาคนจ๋วย

ขอยืมผ้าซับน้ำตาหน่อยเจ้า..

นู๋พิมขี้ไห้เนาะ..กำเดียวจะเอาไปเล่นน้ำสงกานต์..สาดน้ำตา..

กึดเติงหาเจ้า

แจ้นเอง

10 เมษายน 2552 00:08 น. - comment id 972331

อยากจำกลับลืม

ไม่อยากลืมเลยเจ็บจำ

เอ๊ะ ใช่ป่าวเนี่ย

โอ๋ๆๆๆมาปลอบแล้วนะ

อย่าร้องเลยคนดี นะ นะ

พิมพ์แก้ว

10 เมษายน 2552 01:30 น. - comment id 972336

ปวดใจจัง.......
เจ็บปวดแปลบแสบในทรวง.........น้ำตาไหลได้ทุกที...

ฉันไม่อยากจากเธอ..ไม่อยากจาก....
...แต่เขา..มาทวงของเค้าคืน
ตำแหน่งอย่างฉันไม่มีสิทธิร้องขอ...
ใดใด.......ไม่มีสิทธิ์ทำตามใจ
......เธอไม่มา....เธอไม่สนใจ....
.....ฉันผิดใช่ไหม......ที่ยังรอที่ยังซื่อสัตย์.......
......แล้วฉันจะมีอะไรมาต่อลมหายใจ.......
.......เรี่ยวแรง.....น้ำตา....หัวใจ..ชีวา......เพื่อใคร

นกยูง

10 เมษายน 2552 07:21 น. - comment id 972362

สวัสดีค่ะคนสวย...
ความทรงจำยังฝังใจ..จะเศร้าเหงาไปใย....
ไปเล่นน้ำกันเหอะ.....

กวี ซีม่า

10 เมษายน 2552 08:07 น. - comment id 972380

สวัสดีครับ...คุณพิมญดา...
เราเคยมอบหนังสือกลอนที่เราแต่งเอง...
ให้คนที่เรามั่นใจว่า...คนนี้แหละใช่...
วันหนึ่ง...เธอนำหนังสือนั้นคืนกลับมาให้เรา..
และจากไปพร้อมกับคนใหม่.....
กว่า 30  ปีแล้ว...มีคำบางคำที่เธอเขียนไว้....
ในหนังสือกลอนเก่า ๆ เล่มนั้น....

ถ้วยกาแฟ ยังวาง ข้างแก้วเหล้า
เปิดหนังสือ กลอนเก่า ที่เราแต่ง
คำ"รักเธอ" ที่จารึก ด้วยหมึกแดง
แม้เสแสร้ง...ฉันก็ปลื้ม...ลืมไม่ลง

จะไม่เด็ด

10 เมษายน 2552 09:42 น. - comment id 972392

คล้ายอาการ..Hard to forget you..หรือเปล่าครับ..อิอิ..

..สงสัยต้องพึ่งยาสิ้นสวาทกระมัง...อิอิ

พิม

10 เมษายน 2552 11:17 น. - comment id 972417

อันฝัน

10 เมษายน 2552 12:47 น. - comment id 972441

ไม่มีใครสามารถลืมเรื่อง/คนที่เคยเข้ามาในชีวิตได้หรอกค่ะ(นอกจากจะเป็นอัลไซเมอร์)   ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเก็บมันไว้ส่วนไหนของความทรงจำ

ฉางน้อย

10 เมษายน 2552 17:41 น. - comment id 972530

ห้ามลืม ไม่ลืม อ่ะๆ หรือว่า ลืมไปแว้วววว อิอิ  

สุขสันต์วันปีใหม่ไทยนะคะพี่พิม

คอมพ์เจ๊งอ่ะเพิ่งซ่อมมาค่ะพี่ 

กวีเดินดิน

10 เมษายน 2552 19:34 น. - comment id 972550

ขอให้ใครคนนั้นกลับมาหาเร็วนๆะค่ะ
กลอนที่เคยเขียนจะช่วยอ่านแทนให้ค่ะ

ภัทราภา

10 เมษายน 2552 19:35 น. - comment id 972552

การรอคอยเป็นสิ่งที่เนิ่นนานค่ะและความรักก็คงอยู่ชั่วนิรันดร์

ก่องกิก

10 เมษายน 2552 19:43 น. - comment id 972557

พี่.....ไม่ลืม
ไม่ลืม ไม่ลืม ไม่ลืม

ไม่ลืมสัญญาที่เคยผูกพัน
ไม่ลืมรสหวานที่สัมผัส
ไม่ลืมรสรัก พี่ไม่เคยลืม

นรศิริ

10 เมษายน 2552 20:48 น. - comment id 972577

ขืนลืมพี่สิจะบุกถึงแม่อายเลยเชียว  หื่ม

เอื้องคำ

11 เมษายน 2552 09:07 น. - comment id 972656

ยามอ่อนแอแม่อ่อนโยนจึงโอนอ่อน
ม่านมุ้งหมอนสีมันหม่นมนต์ความหมาย
วันเก่าเก่าเงาความรักมาทักทาย
โอ้ใจชาย...ร้ายเสียจริง...นิ่งแน่ใจ


ฮือๆ ๆๆ เศร้า