พอปลายฝนต้นดินหนาว ร้อยเรื่องร้าวระทมตรมหวั่นไหว ฝนสั่งลาฟากฟ้าร้างห่างสายใย ดินโหยไห้อกก่นแล้งแห้งคร่ำครวญ สายลมพลิ้วพัดผ่านม่านฝุ่นฝ้า แดดแผดกล้ากร้านกร้าวร้าวกำสรวล แพรน้ำค้างจางหายคล้ายเรรวน ดินร่วงร่วนไร้ชุ่มชื่นทั่วผืนดิน ร่มไม้ใหญ่ไพรพฤกษาป่าสีเขียว กลับซีดเซียวซึมสงัดผลัดใบสิ้น ธรรมชาติวาดทัณฑ์บนคนมิชิน เกือบด่าวดิ้นเดือดร้อนทั่วทุกตัวตน ต่างกล่าวอ้างเหตุผลตนมิผิด วิปริตเหมาะเจาะเพราะฟ้าฝน วอนบนบานขานเทพไท้ในเบื้องบน สร้างกุศลดลน้ำคืนกลับผืนดิน เป็นอะไรไม่พอดีในชีวิต ความถูกผิดกลับเมินข้ามหยามจนสิ้น ความพอใจใคร่นิยมชอบชมชิน ช่างร้อยลิ้นหนอมนุษย์มิหยุดพอ.
Salukphin 14 มี.ค. 2552 13:01 น. - ID 124159 
1087
2
0
14 มีนาคม 2552 15:00 น. - comment id 962958
ยอดเยี่ยมจ้ะหนูนางฟ้า เอาไปเลย 100 คะแนน
15 มีนาคม 2552 08:04 น. - comment id 963204
ขอบพระคุณค่ะคุณป้ากันนาผู้ใจดีของหนูนางฟ้า...
15 มีนาคม 2552 20:45 น. - comment id 963433
16 มีนาคม 2552 10:35 น. - comment id 963683
สวัสดีค่ะเห็น้วยค่ะว่าเก่งจริงๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
