โคลง ตามีผู้เลี้ยงหมู {^_^}

KIRATI

ตามี ฤา คือพ่อค้า      หมูเป็น
ขายสด บ่ รับเงินเซ็น   เบื่อให้
เพียงพอ ขายไป่ บ่ เห็น เงินเชื่อ คืนกลับ
ลอยลับไป่ แลเชิดไซร้   หน่ายแค้น ทวงตาม
แกมีฟาร์ม หมู อยู่เลี้ยง  เป็นพัน
ขุนหมู ที่ตัว ตันตัน     หนักอ้วน
รู้เพียง เมื่อหมู ตกมัน   ขังคู่ เลยนา
รับรองผล ว่า รายล้วน   แน่ท้อง หมูเฮย
ตาแกเชย ชมอยู่ ห้า    หกปี
หมูของแก บ่ ยินดี      ยิ่นร้าย
แกพาบ่น บอกใครมี     วิธี วานบอก
เมียแกตอบ ปศุสัตว์คล้าย แน่รู้  กลจัด
ปศุสัตว์ กูรูรู้           ความยา
ตามที่ ตาเกริ่นมา       ก่อแจ้ง
ผสมเทียม เยี่ยมกลพา   วิธี ดีเฮย
ตาพาลเอ่ย ทำเสแสร้ง   ว่ารู้  อยู่ความ
กลับถึงฟาร์ม แกเกริ่นร้อง ยังงง แม่เอย
ผสมเทียม ผสมทง       หยั่งว่า
ปศุสัตว์ แน่ะมา มั่นคง   ผลค่า ตามหมาย
เหตุไฉน หยั่งชักช้า     อยู่แท้ หมู่เรา
จึงจูงเอา เหล่าหมูขึ้น     รถพลัน
พอขับถึง ดงป่าชัน       หลบเร้น
พาหมูแม่ อวบตัน       แถวตอน เรียงหนึ่ง
ผสมเทียม หมู่ หมูเน้น   ถ้วนแล้ว เกือบตาย
เกือบวางวาย ชีพนี้      ของตา
แลต่อมา สัปดาห์        ใคร่แจ้ง
แกพาหมู ไปนา         เกรงว่า ไม่ติด
ดาบสองนี้ ตาคอแห้ง     รุ่งเช้า ป่วยซม
ป่วยระงม พานผ่านพ้น   สองครา ตาเฮย
นอนบนเตียง เดี้ยงลุกมา บ่ ได้
ยายเอย แม่จงแลพา    หมูว่า เป็นไร
มันนอนซม เยี่ยงตาให้   แม่รู้ บอกที
เมียตามี เดินไป่แล้ว     กลับมา พ่อเอย
หมูมันแปลก ไปนักหนา   พ่อแก้ว
มันเอาแต่ วนเวียนหา    คอยท่า เทียบรถ.................แปร๊นๆๆ แน่ะ.......
มันบีบแตร เรียกแกแล้ว  อย่างนี้ ทุกวัน พ่อเอย... {^_^}