อีเหงา ตอนที่หนึ่ง

เชษฐภัทร วิสัยจร

บัดนั้น
พระอาทิตย์ด้นดั้นขึ้นพลันสว่าง
แสงกระทบหน้านี้จึงมียาง
สัตว์ป่าก็เปลี่ยนร่างสร้างตัวตน
เปลี่ยนเป็นป่าดงสุกสนุกนัก
ให้ธิดารู้จักรักฝึกฝน
ฝึกวิชาปกครองผองปวงชน
สาละวุ่นสาละวนสับสนความ
เมื่อสัตว์ป่าแสร้งทะเล้นเป็นสัตว์เมือง
ปิดปมเขื่องวิปริตจิตห่ามห่าม
กระแดะมีรสนิยมปิดปมตาม
ฉาบหน้าด้วยความงามนิยามมนุษย์
้ตัวเหี้ยอ้วนจองหองยืนสองขา
ไล่ตัดหางฝูงหมากันอุตลุด
ควายเมื่ออยากเป็นเหี้ยเตี้ยต่ำทรุด
เสือกไว้เขาจรยุทธผุดอุบาย
ชะนีเริ่มแต่งหน้าและทาปาก
พ่นสำรากเลวทรามความฉิบหาย
สาระแนแรดด้วย นอ จนพ่อตาย
ยังชั่วร้ายไม่สำนึกรู้สึกตัว
อีกป้าลิงจอมกวนยังป่วนป่า
สร้างแต่เรื่องบ้าบ้าช่างน่าหัว
ปล่อยฝูงเหี้ยสนตะพายเป็นควายวัว
เพื่อจะเสือกเรื่องชั่วผัวเออ ออ
พระธิดาหน้าเบ้เหยเกหนัก
ยิ่งประจักษ์ยิ่งช้ำทำหน้าหงอ
ถวิลถึงพระบิดาน้ำตาคลอ
จะครองเมืองไปต่อก็กระไร
นี่เพิ่งเริ่มบทเรียนเป็นบทแรก
ยิ่งดูแปลกดัดจริตวินิจฉัย
เช็ดขี้มูกด้วยชะบาบ้าเหลือใจ
สังเวชความเป็นไปในเมืองพนา
ทั้งเล่ห์แรดเล่ห์ลิงสิงห์และเหี้ย
ทั้งเล่ห์ดูดเล่ห์เลียเล่ห์เมียหมา
ทั้งเล่ห์หมีเล่ห์มดเล่ห์หมูมา
ทั้งเล่ห์ไก่เล่ห์กาเล่ห์ล่าลวง
ทั้งเล่หนูเล่ห์นกเล่ห์ผกผิน
ทั้งเล่ห์บินเล่ห์บ่างบ้างเล่ห์บ่วง
ทั้งเล่ห์แมวเล่ห์เม่นเล่นเล่ห์ควง
ทั้งเล่ห์หวงเล่ห์ห่าเล่ห์ภาระ
ราชธิดาหน้าบูดเป็นตูดหมู
ฉันไม่เรียนฉันไม่สู้ไม่รู้ล่ะ
วันนี้เอาแค่นี้นี่พอนะ
ขอประกาศภาวะอยากสบาย
ค่อยวันพรุ่งวันใหม่ให้เรียนต่อ
บทที่สองค่อยรอพอนัดหมาย
ความขี้เกียจเร่งผุดจุดประกาย
พระธิดาโกยหายร้ายเหลือเกิน