ตามประสาอารมณ์

เหงาเงียบหงอยยิ่งกว่าหอยแดกข้าว
ที่เรียบราบคาบมีแต่น้ำว้างเวิ้ง
บทจะรักก็เฮฮาปาร์ตี้ยิ่งกว่าผีระเริง
บทจะทิ้งขนาดหมายังมองเมิงไม่สนใจ
จะเอาอะไรกับโลกกลมๆใบใหญ่ใบนี้
จะหาความแน่นอนคงที่มีที่ไหน
มีแต่ความปลิ้นปล้อนตอแหลที่ไม่หาก็เจอจนสมใจ
คนที่ซวยไม่อยากได้ก็ต้องทน
คนมันอยากจะมีรัก
ให้อกมันคับความสุขล้น
กลับเจอแต่น้ำตาที่ใจบ้าๆพาให้มัวหม่น
บ่นบ้าด่าฟ้าด่าฝนก็ตายฟรี
จะเอาอะไรกับชีวิตที่ไม่แน่นอน
จะทุกข์ร้อนไปใยกับใจที่ถูกขยี้
ไม่นานหรอกมันคงจะป่องพองอยากที่เคยมี
ก็แค่เพิ่มรอยขยี้อีกริ้วไว้ประจาน

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

จันทร์ไร้เงา 5 ก.พ. 2552 12:42 น. - ID 122902

2016

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/122902 ที่มา: จันทร์ไร้เงา

comments powered by Disqus

พิมญดา

5 กุมภาพันธ์ 2552 13:14 น. - comment id 946174



สวบายดีนะคะหายไปนานเลย

อย่าเศร้าเลยค่ะพิมพากามเทพน้อยมาแผลงศรแระ..อิอิ

สุขสันต์เดือนแห่งความรักนะคะ

K.wattana

5 กุมภาพันธ์ 2552 13:21 น. - comment id 946178
```
ชีวิตมันก็ไม่เที่ยงแบบนี้
```
พิมพรรณ

5 กุมภาพันธ์ 2552 14:30 น. - comment id 946212
```
ถูกใจวัยรุ่น..
```
hotspring_k

5 กุมภาพันธ์ 2552 16:00 น. - comment id 946281
somebody

5 กุมภาพันธ์ 2552 16:52 น. - comment id 946309
```
เขียนได้สะใจจริงๆ ค่ะ
```
ฉางน้อย

5 กุมภาพันธ์ 2552 20:31 น. - comment id 946377
ตรากลม

5 กุมภาพันธ์ 2552 22:10 น. - comment id 946451
```
มาสังเกตการณ์ค่ะ
```