เหงาเหลือเกินเกินใจเก็บงำได้ เหนือความในใจป้องปัดตัดคิดถึง อยู่ตรงไหนดวงใจไม่คำนึง ยังคิดถึงนึ่งนุชสุดบูชา นานเนิ่นนานปานใดใจรับรู้ มิใช่ชู้ทางใจต้องโหยหา แต่เป็นรักเป็นดวงใจเป็นแก้วตา ส่องนำพาให้ชีวิตตลอดมา ใยห่างเหิรเมินหมางกันอย่างนี้ ใกล้เหมือนมีภูเขาทะเลกั้น หมดรักหมดใยสายสัมพันธ์ ขอแค่นั้นเป็นเพื่อนเป็นมิตรก็พอ