มองเห็นนกผกผินบินเคียงคู่ เฝ้ามองดูจนลับตาน่าอิจฉา ตะวันดับลับเหลี่ยมจรดแนวป่า แล้วตัวข้าอ้างว้างอย่างตามเคย เหงาจริงๆยิ่งกลางไพรในป่ากว้าง มันอ้างว้างอย่างนี้มีใครเหมือน กลางค่ำคืนยืนมองฟ้ามีแต่เดือน เมฆคล้อยเคลื่อนเดือนลับกลับมืดลง เงียบสงัดลมพัดพลิ้วริ้วรอยคลื่น ลมสะอื้นดังใจข้าว้าวุ่นนัก ผิงกองไฟในป่าหนาวมากมาก น้ำค้างพรากจากฟ้ามาชะโลม เย็นยะเยือกเลือกได้ก็ไม่ว่า ชะง่อนผาอาศัยหลบฟ้าฝน แต่ความหาวเย็นนั้นจำต้องทน ยิ่งกังวลบนดอยจะคอยใคร มีก็แต่หัวใจนักต่อสู้ ยังไม่รู้อยู่รอดไปถึงไหน มองความมืดล้อมรอบมิวางวาย อันตรายรอบตัวกลัวไม่เป็น.
ถ. ดอกฝิ่น ม่อนเงาะ 27 ต.ค. 2551 12:53 น. - ID 119886 
1087
1
0
28 ตุลาคม 2551 00:05 น. - comment id 908045
กลัวไม่เป็นดีจังค่ะ เพียงพลิ้วขี้กลัวเลยค่ะ คิดไปโน่นไปนี่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
