กูรักมึงมากมายใครก็รู้ ไม่เจ้าชู้ปลิ้นปลอกหลอกสาวไหน กูรักมึงมากจนล้นหัวใจ แต่แล้วใยเมิงจึงกล้ามาด่ากัน ก่อนมึงไม่มีใครช่วยไถคราด ไม่เคยพลาดกูเข้าช่วยด้วยแข็งขัน ถึงตัวดำตีนหนาหน้าเป็นมัน ไม่เคยหวั่นเข้าช่วยด้วยใจจริง พ่อมึงชักตาเหลือกล้มเกลือกกลิ้ง ลุกขึ้นวิ่งจากเรือนเหมือนผีสิง ก็ใครเล่าตามหมอมาหาความจริง ทำเป็นหยิ่งหลงลืมได้ อีใจดำ ต่อจากนี้กูจะไม่ใส่ใจอีก กูจะหลีกปล่อยมึงไปให้ใจหนำ กูขอบอกมึงไว้ให้จดจำ ถ้ามึงช้ำอย่ากลับมา.....เจอหน้ากู ฝากตัวดัวยนะครับ
แมงโม้ 11 ก.ค. 2551 15:45 น. - ID 116926 
1211
2
0
12 กรกฎาคม 2551 00:07 น. - comment id 872171
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ โห ท่าทางจะแค้นหนักเลยนะคะ ใจเย็นๆหน่อยค่ะ กลัว ฮิฮิ
12 กรกฎาคม 2551 08:14 น. - comment id 872222
แค้นอะไรกันนักกันหนาเนี่ย
12 กรกฎาคม 2551 12:10 น. - comment id 872241
หวัดดีเช่นกันครับคุณการัญ....... ขอบคุณที่เข้ามาทักทาย ผมชอบกลอนครับแต่งแต่งไม่ค่อยเป็น ก็เลยเป็นผู้อ่านซะมากกว่า และไม่ค่อยมีเวลาด้วย ได้พักเดือนละ 10 วันและต้องกลับไปเล่นซ่อนหาใหม่ ตื่นเต้นไปอีกแบบ...ขอบคุณอีกครั้งนะครับ
12 กรกฎาคม 2551 20:41 น. - comment id 872419
ใจเย็น ๆ ค่ะ แวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
18 สิงหาคม 2551 17:23 น. - comment id 887293
สนุกมัก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
