...เพลงเพื่อพ่อ...

พิมญดา

เสียงกังวานผ่านผู้คนที่ขวั่กไขว่ 
ปลุกพลังหัวใจจนเข้มแข็ง 
ร้องเพลงเร่ขอทานผ่านการแสดง 
มีเรี่ยวแรงจูงมือพ่อคลอใกล้ชิด 
ร้องเพลงขอเศษสตางค์ข้างถนน 
พ่อทุกข์ทนตาบอดทอดถอนจิต 
พ่อจ๋าพ่อคือดวงใจให้ชีวิต 
อย่าได้คิดต่ำต้อย น้อยใจ เลย 
ลูกมาเร่ขายเสียงเพื่อเศษเงิน 
จูงพ่อเดินก้าวต่อไปไม่นิ่งเฉย 
ขอเพียงพ่อมีอาหารทานอย่างเคย 
ไม่บ่นเอ่ยแม้ทุกข์ยากลำบากกาย 
พ่อจงรู้ลูกขออยู่สู้เพื่อพ่อ 
ลูกไม่รอสิ่งศํกดิ์สิทธิ์ลิขิตหมาย 
ลมหายใจยังอยู่สู้แค่ตาย 
เ ฮือกสุดท้ายแทนคุณพ่อขอเลี้ยงดู 
จุฬา คือ เด็กชายที่ขายเสียง 
ไม่บ่ายเบี่ยงทิ้งพ่อไว้ให้อดสู 
การศึกษาคืออะไรไม่รับรู้ 
แต่อุ้มชู พ่อตาบอดยอดคนดี.... 

 ภาพของ จุฬา หรือ ฬา เด็กหนุ่มรูปร่างกำยำผิวคล้ำวัย 14 คนหนึ่ง เดินจูงมือ บุญมี ชายวัยปลายกลางคนที่ตาบอด แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มนั้น ก็สามารถสร้างความประทับใจของคนที่ได้พบเห็นเช่นกัน 
         หลายคนอาจสงสัยและอยากรู้ว่า ทำไมเด็กหนุ่มอย่างเขาไม่อายบ้างหรือ? ที่มาเดินร้องเพลงขอเงินแบบนี้ แถมยังจูงมือชายตาบอด มองไม่เห็นด้วย  จุฬา บอกว่าเขาไม่อาย และเขาก็เต็มใจที่จะจูงมือคนตาบอดที่เป็นพ่อของเขาเดินไปพร้อมๆ กับเขา ... เขาแค่หวังว่าวันหนึ่งจะมีเงินเลี้ยงพ่อได้ และให้พ่อไม่ลำบากแค่นี้เขาก็พอใจแล้ว  
         "ผมไม่เคยอายใคร ไม่เคยคิดจะอายเลยเพื่อนๆ ผมก็รู้ว่าผมมาทำอะไรที่นี่ ผมภูมิใจที่ได้ช่วยเหลือพ่อ"  
"ผมอยากเรียน ผมตั้งใจที่จะเรียน กศน. ยังอยากที่จะเรียนอยู่ เเต่ต้องดูเเลพ่อก่อน" 

 บุญมีถึงกับน้ำตาซึมเมื่อได้ยินในสิ่งที่ลูกชายเอ่ย ก่อนจะกล่าวว่า "พ่อภูมิใจที่เค้าเลี้ยงดูพ่อ พ่ออยากเก็บเงินได้ซักก้อน พ่อจะขายลอตเตอรี่ เค้าจะได้เรียน พ่อรักเค้ามาก เค้าเป็นเหมือนเเสงสว่างท่ามกลางความมืดมิด มีอะไรหรือจะไปไหนก็ได้เค้าช่วยเหลือตลอด" 
         "พ่ออยากฝากถึงคนที่มีร่างกายปกติที่ท้อเเท้ใจหมดกำลังใจต่อสู้ ให้สู้ต่อเถอะครับ พ่อพิการพ่อยังสู้เลย โลกนี้ยังน่าอยู่เยอะ หาได้ไม่เคยเหลือก็สู้ ยังมีความสุขที่ได้ต่อสู้ ถ้ายังหาอยู่ อยากกินอะไรก็จะได้กิน ถ้าไม่หาเราก็อด ญาติพี่น้องไปพึ่งพาเค้ามากเค้าก็รำคาญ เราสู้ด้วยตัวเองดีกว่า" นี่เป็นคำพูดทิ้งท้ายเเบบซื่อๆ ของบุญมี