เพราะอะไร.กัน..... จิตใจจึงไหวหวั่นถึงเพียงนี้ เพียงแค่พบสบตาไม่กี่ที ใจกลับแอบคิดถึงเค้าทุกๆทีที่หลับตา แม้เพิ่งได้รู้จัก ใจกลับง่ายไปรักปักใจหลง ความรักไม่ใช่หมอลักษณ์ที่จะได้กล้าฟันธง ไม่กล้าบอกกับใครว่าหลง.....หลงรักเธอ โอ้....ใจเจ้ากรรม เหตุใดต้องไหวหวั่นง่ายดายถึงเพียงนี้ ไม่นึกคิดตรึกตรองมองให้ดี เดี๋ยวก็ไม่วายช้ำใจเหมือนทุกทีที่ผ่านมา ในใจมัวแต่คอยครุ่นคิด จิตใจเฝ้าใฝ่ฝันหา แอบรักแอบคิดถึงทุกเวลา ทั้งที่ใจก็รู้ว่าเธอไม่เคยเห็นค่าในสายตาเลย คงเป็นเพราะสายตาของเธอ ที่ทำให้ใจต้องเพ้อถึงเพียงนี้ แอบคิดหวง..ห่วงเธออยู่ทุกที ไม่รู้ว่าใจเอย..ใยเป็นเช่นนี้ไม่เข้าใจ
28 เมษายน 2551 21:56 น. - comment id 844299
คงตรงกับความรู้สึกใครหลายคน บางคนก็คงสับสนและหวั่นไหว เป็นจริงที่ว่าหลับตาครั้งใด หัวใจยังแอบห่วงใยใครหนึ่งคน
28 เมษายน 2551 22:09 น. - comment id 844308
ทำใจเข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ
29 เมษายน 2551 02:15 น. - comment id 844407
สิ่งหนึ่งที่มนุษย์ไม่เคยเข้าใจมัน.... "ความรัก" ไงครับ
29 เมษายน 2551 09:32 น. - comment id 844477
ขอบคุณที่แวะมาค่ะคุณรัมณีย์ ช่วยแวะมาแบบนี้ใจก็คลายเหงา อย่างน้อยก็รู้อยู่ว่ามีคนเป็นห่วงเรา จะได้เลิกแอบเหงาแอบเศร้าเสียที
29 เมษายน 2551 09:34 น. - comment id 844478
คุณช่ออักษราลี แวะมาแบบนี้ก็ดีใจจะแย่ มาเป็นกำลังใจเติมไฟให้ใจอ่อนแอ ไม่ท้อไม่แท้ไม้แพ้คำคน
29 เมษายน 2551 09:37 น. - comment id 844479
ขอบคุณนะคะคุณDarkness_Hero แม้เราอาจไม่เคยรู้จักมักคุ้น แต่ปลารู้ว่าคุณห่วงใยอยู่เสมอ ในยามใดที่ใจท้อจนฝ่อเบลอ ก็ยังคงคิดถึงคำพูดคุณอยู่เสมอเพื่อเตือนใจ