มองเจ้าด่างกลางลานผู้เป็นเพื่อน เหมือนย้ำเตือนว่าเพื่อนมีแค่เจ้า ยามทุกข์ยากทนฝืนกลืนความเหงา มีเพียงเราหนึ่งตัวกะหนึ่งคน มองแววตาสือภาษาความรู้สึก ในส่วนลึกนึกไปไม่ต่างตน อยู่กันมาชั่วนาหลายปีฝน หมากับคนเป็นเพื่อนรักไม่ต่างกัน ความซื่อสัตย์ความรักมีเสมอ ที่ไม่เจอในมนุษย์อย่างที่ฝัน เชื่อใจได้ไม่ลอบกัดหักหลังกัน เชื่อใจมันแต่ไหนแต่ไรมา ไม่เหมือนคนค้นใจเชื่อใจยาก มีหลายหลากมากมายแค่รู้หน้า มองไม่ถึงใจจริงจึงเสียท่า เชื่อใจหมาดีกว่าไว้ใจคน