ฉันลังเลอยู่นาน จะเอ่ยปากก็พาล...จะไม่กล้า แต่ยิ่งรั้งก็ยิ่งเสียเวลา เธอเองก็ไม่รู้ว่า ฉัน..รู้สึกเช่นไร แถมเธอเล่นเงียบหายไปอย่างนี้ อึดอัดขึ้นทุกที แต่พูดไม่ได้ ปากเจ้ากรรมทำพิษเข้ารึไง รึจะปล่อยให้สายไป..ก่อนพูดมา เลยรวบรวมความกล้าเข้าหาเธอ ความจริง...ยังไงก็ต้องเจอ เอาเถอะน่า จึงหยุดยืนหน้าห้อง ร้องออกมา ฉันปวดอึแล้วน๊า...ออกมาเร็วเร็ว...