วิมานแก้วแวววาวพราวสดใส แต่หัวใจนางห้องน้องหมองหม่น ขายร่างกายแลกเงินตราเพราะความจน น้ำตาหล่นบนเศษกามหนามอารมณ์ พักวิมานเมืองแก้วเบอร์ติดอก เหมือนนรกให้แสดงแกล้งสุขสม ทอดวิญญาณขายร่างกายชายเชยชม นอนระทมปวดร้าวเศร้าชีวี ชีวิตของคนขายพิศวาส ทั้งปีชาติยากกู่ก้องร้องศักดิ์ศรี ขายความสาวให้ผู้ชายสุขฤดี สังคมชี้นางกากีมีราคา วิมานแก้วห้องสวยด้วยน้ำกาม โสเภณีโดนประนามเขาตราหน้า อยู่ดงดาวดมกลิ่นคาวของกามา สิ่งมีค่าไม่เหลือไว้ให้ภูมิใจ คนนั้นมาคนนี้ไปใจอ้างว้าง บนหนทางยิ้มแย้มแกล้งสดใส พอสุขสมเขาก็อิ่มยิ้มจากไป จะมีใครคอยอุ้มชูดูแลจริง......
3681
38
0
20 พฤศจิกายน 2550 19:31 น. - comment id 791184
นครโสเภณี (หญิงงามเมือง) คณิกา (หญิงอยู่เป็นกลุ่ม) เป็นอาชีพเก่าแก่ของโลก ในครั้งพุทธกาล หญิงนครโสเภณี เป็นตำแหน่ง ที่พระราชาทรงแต่งตั้ง และคนที่จะอภิรมณ์กับนางได้ต้องเป็นคนในวรรณะสูงเท่านั้น นางสิริมาเป็นตัวอย่างครับ ในเมืองไทย มีวัดหนึ่งในกรุงเทพ ว่ากันว่าสร้างด้วยเงินที่ได้มาจากคุณเธอเหล่านั้น วัดนั้นชื่อว่า วัดคณิกาผล ไงครับ แปลว่าวัดที่สร้างมาจากเงินทองที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของคุณเธอทั้งหลายนั่นเอง
20 พฤศจิกายน 2550 19:43 น. - comment id 791189
แล้วไอ้ที่อิชั้นแต่งนี่มันหาไปไหนนะ.. โถนางห้องคนดีมีทุกข์เหลือ ถูกหวยเมื่อไหร่จะแจกเงินให้... ........................................ ขอบคุณ คุณบนข.ที่ให้ความรู้ความหมาย มิน่า...ที่นี่ร้านสิริมา...มีหลายสาขา..
20 พฤศจิกายน 2550 20:15 น. - comment id 791210
ภาพสวยมากๆเลยคะ
20 พฤศจิกายน 2550 20:37 น. - comment id 791222
1..ขอบคุณคะคุณพี่บขน.ที่ให้ความรู้พิม งี้คนที่ชื่อสิริมาคิดหนักนะคะพี่..ทานข้าวยังคะ...
20 พฤศจิกายน 2550 20:39 น. - comment id 791224
2..คุณครูพิมเจ้า..ขา(ท่อนเด้ดๆๆ)อีฉันรับม่ายด้ายยยยยยยย
20 พฤศจิกายน 2550 20:41 น. - comment id 791225
3..คุณการคะตอนแต่งกลอนฟังเพลงพิมยังหารูปไม่เจอ..จะหาแบบว่าให้เข้ากับชื่อกลอนนึกได้มีเก็บไว้รูปหนึ่ง..จึงนำมาใช้โอเชเลยคะ สวยมากเข้ากับกลอนนะคะพิมว่า
20 พฤศจิกายน 2550 20:44 น. - comment id 791227
ภาพสวยจังเลยค่ะชีวิตคนเลือกเกิดไม่ได้..ไม่มีใครอยากเป็นแบบนี้หรอกค่ะ
20 พฤศจิกายน 2550 20:47 น. - comment id 791229
7..ใช่คะคุณเฌอมาลย์ชีวิตเลือกไม่ได้ หากเลือกได้คงไม่ทำอาชีพที่สังคมรังเกลียดนะคะ...
20 พฤศจิกายน 2550 20:57 น. - comment id 791238
เศร้าจังเลยน้องพิมความสุขให้เค้าแต่เราทุกข์หนัก
20 พฤศจิกายน 2550 21:04 น. - comment id 791241
9....ใช่คะพี่จันทร์เจ้าขา
20 พฤศจิกายน 2550 21:05 น. - comment id 791242
นางห้องต้องอยู่ห้องมองเพดาน ชายเพียงผ่านไปมาน่าเปลี่ยวเหงา หมายรักแท้แค่หวังนางบังเงา สงสารเจ้าเข้าใจไม่เคยแคลน...อิอิอิ.. แวะมาทักทายอีกแล้ว...จอมก่อกวนเช่นเคย
20 พฤศจิกายน 2550 21:07 น. - comment id 791243
11..ดีเจ้าคะคุณคีตากะอย่าสนับสนุนนะคะ สงสารหญิงมีเบอร์
20 พฤศจิกายน 2550 21:24 น. - comment id 791261
หวัดดีน้องสาวผู้น่ารัก รายงานเสร็จแล้วเหรอ ถึงมีเวลาไปนั่งฟังเพลงนางห้อง เพลงนี้หลายปีแล้ว สมัยพิมจังยังขี่ม้าก้านกล้วย ร้องไห้ขี้มูกโป่ง ยืนสะดือจุ่นอยู่หน้ากองฟางอยู่เลย (พี่อยากให้กำลังใจเพื่อนน้องพิม ก็เลยยกตัวอย่างคนที่ จากดินเป็นดาว ให้เขาฟัง...นึกแล้วเชียวว่าความลับต้องแตก 55555 ) รักดอกถึงหยอกเล่น
20 พฤศจิกายน 2550 21:33 น. - comment id 791264
เธอพลีร่างรองรับชายหลากหลายหน้า ทุกท่วงท่ารุกรับดับกระหาย เสียงกระเส่าอำพรางพร้อมร่างกาย ล่อหลอกชายหลงตนว่าลีลาดี ชีวิตเปื้อนน้ำกามถูกหยามหมิ่น ทั้งชีวินสิ้นรักไร้ศักดิ์ศรี ทุกค่ำคืนไม่คร้ามกามโลกีย์ ถูกย่ำยีกลบเกลื่อนเหมือนเต็มใจ ความสัมพันธ์ชั่วครั้งดังคมมีด ที่เฉือนกรีดกมลสุดทนไหว เพียงเพื่อแลกเงินตราพอยาไส้ ของใครใครทางบ้านอีกนานวัน
20 พฤศจิกายน 2550 21:34 น. - comment id 791266
13..ดีคะพี่ชายฤทธิ์มาแล้วยังมาขำอีก
แกล้งกันได้ใจเลย........
20 พฤศจิกายน 2550 21:39 น. - comment id 791271
14..ยอมขายกายแลกเงินเพื่อเงินตรา ขายกามาเพื่อพ่อแม่ที่อยู่หลัง จำใจทนเพื่อหลายคนพอประทัง น้ำตาหลั่งหลงทางนางโลกีย์
20 พฤศจิกายน 2550 21:47 น. - comment id 791275
เห็นนางห้องหมองเศร้าเหงาดวงจิต เหมือนตราบาปฝังจิตให้คิดหมอง ทั้งที่จริงอยากหาว่าคู่ครอง เป็นครอบครัวปรองดองเพียงสองเรา แต่ความจริงหาใช่ดั่งใจคิด มันจึงจิดคาใจให้หม่นเหงา ผ่านผู้ชายมักได้เพียงกายเรา จึงนั่งเศร้าเหงาอยู่เพียงผู้เดียว
20 พฤศจิกายน 2550 21:50 น. - comment id 791278
17...ดีเจ้าคะคุณอาราเร่
20 พฤศจิกายน 2550 22:02 น. - comment id 791282
หน้าส่วนตัว
ทานข้าวแล้วพิมญดาอย่าเป็นห่วง
กำลังง่วงคิดถึงหนึ่งนางห้อง
ป่านนี้เธอคงอ่อนล้าน้ำตานอง
ถูกจับจองร่างกายชายรุกราน
ช่วงนี้เงียบๆไปนะ
20 พฤศจิกายน 2550 22:04 น. - comment id 791283
น้องสาวผู้น่าเขกกระโหลก ถ้าตอบตามมารยาทคงตอบว่ากลอนดีใช้ได้ แต่ถ้าตอบตามความรู้สึกคือว่า... มันเหมือนเพลงไปหน่อย หมายความว่าเรายกเอาคำ เอาประโยคของเพลงมาใช้ จนรู้สึกว่าเหมือนลำนำเพลง รู้จักลำนำเพลงหรือเปล่า คือบทกลอนที่เกริ่นนำก่อนเปิดเพลง สมัยก่อนสถานีวิทยุนิยมกันมาก เดี่ยวนี้มีหรือเปล่าไม่รู้ไม่ค่อยได้ฟังวิทยุ ความเชื่อส่วนตัวก็คือว่า เพลง(หมายถึงเพลงที่ดีมีเมโลดี้ ใช้เวลาภาษางดงาม เช่น เพลงทานตะวันอันนี้เห็นชัดเจนมาก หรือแม้แต่เพลงนางห้อง) เป็นวิวัฒนาการของบทกลอน คือเพลงคือบทกวีที่มีทำนองสื่ออารมณ์ได้ชัดเจนมากกว่าบทกวีทั่วไป ในขณะที่บทกวีจะไม่มีท่วงทำนอง การนำบทกวีไปทำเพลงต้องปรับแต่ง หรือต้องพัฒนาขึ้นจึงกลายเป็นเพลง ถ้านำบทกวีไปทำทั้งดุ้นเพลงโดยจะถูกจำกัดเรื่องท่วงทำนอง อาจารย์แต่งเพลงท่านหนึ่งเคยบอกไว้ ที่จะบอกก็คือ ถ้าเอาเพลงมาเขียนกลอนมันเป็นพัฒนาการแบบถอยหลัง นักแต่งเพลงใหม่ๆบางท่านเริ่มแต่งเพลงจากการเขียนกลอนก่อน แล้วจึงพัฒนากลอนขึ้นไปอีกขึ้นให้เป็นเพลง เขียนมาตั้งนานไม่รู้เข้าใจหรือเปล่า อย่างอนนะน้องเดี๋ยวไม่สวย อิอิอิ
20 พฤศจิกายน 2550 22:35 น. - comment id 791294
19..อิอิ..พี่กุ้งก้อนะพิมทำรายงานคะพี่ ขืนออนเอ็มด้วยมีหวังไม่เสร็จหรอกคะ มีเวลาว่าง..เลยมีเวลาแต่งกลอนอะคะ ไม่เงียบหรอกคะเด๋วพิมก็มาป่วนเองคะ ...แล้วจาไล่จับกุ้งไปต้มยำได้แล้วแระคะ..หุหุ
20 พฤศจิกายน 2550 22:42 น. - comment id 791295
20..ว๊าย..เขกกระโหลกพิมได้ไง
สอนพิมจนได้..ขอบคุณเจ้าคะที่แนะนำเพิ่งรู้ คะว่าลำนำเพลงเปงไงหว่า..พอจะเข้าใจนะคะ พิมฝันอยากเป็นนักแต่งเพลงด้วยคะพี่ริด เข้าใจคะ...ไงบทต่อไปจะพยายามหลีกจากเพลงนะเจ้าคะ
20 พฤศจิกายน 2550 23:50 น. - comment id 791300
เป็นนางบังเงาเพราะจำใจ เอาร่างกายเข้าแลกเงินนั้นหนา น่าเห็นใจเธอนักสุพักตรา อุราคงระทมขมขื่นจริง แต่ก็มีอีกหลายยอมได้เสีย ยอมเป็นเมียไม่รับทรัพย์ศฤง เอาร่างกายให้เขาเศร้าใจจริง ไม่ประวิงเพราะรัก..สุดหักใจ ..กลอนพาไป เจ้าค่ะ น้องพิมจ๋า..
21 พฤศจิกายน 2550 03:05 น. - comment id 791311
อืมมมมมมมมมมม นางห้อง....มะรู้จะคอมเม่นต์ยังไง ตื่นมาไอ ยังมึนอยู่ อ่ะ....หวัดดีตอนดึก อือ.....หอมดอกราตรีนอกหน้าต่างห้องนอน อ้าว.... เราก้อติดอยู่ในห้องนี่หว่า เอ้อ....ออกไปเดินข้างนอกเป็น....นางไม้...ดีกว่า หุๆๆๆๆๆ
21 พฤศจิกายน 2550 05:17 น. - comment id 791317
21 พฤศจิกายน 2550 07:29 น. - comment id 791347
เป็นนางห้อง ต้องชาย คลายความเครียด คนหยามเหยียด เสียดสี ทั้งปีหนา คอยรองรับ ความใคร่ ไม่นำพา ในอุรา ทุกข์ตรม ขมขื่นทรวง ขอแจมกลอนสักบทนึงนะจ๊ะ
21 พฤศจิกายน 2550 07:57 น. - comment id 791353
21 พฤศจิกายน 2550 08:46 น. - comment id 791375
คุงพิมจาง... อ่านกลอนแล้วนึกถึงนางงามตู้กระจกค่ะ อย่าว่าศรรกเฉยน๊า นางห้อง ศรรกราบ่เคยได้ ฟังเลยค่ะ อิอิ สงสัยจะอยู่หลังเขาค่ะ (¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
21 พฤศจิกายน 2550 08:49 น. - comment id 791377
21 พฤศจิกายน 2550 09:12 น. - comment id 791389
เข้ามาอ่านกลอนในตอนใหม่ ไม่มีอะไรจะคอมเม้นต์ รออ่านกลอนชายในประเด็น ให้คุณเห็นใจดีกว่าเอย
21 พฤศจิกายน 2550 10:33 น. - comment id 791424
แหมนี่ถ้ามีเสียงร้องของคุณพิมประกอบด้วยจะดีไม่น้อยทีเดียว จาบอกว่าหญิงรพีก็ม่ายเคยฟังเหมือนกันเนาะเพลงนี้น่ะ อิอิ
21 พฤศจิกายน 2550 12:40 น. - comment id 791467
ออกมาจากห้องเถอะ...............ป่ะไปเที่ยวกัน
21 พฤศจิกายน 2550 12:44 น. - comment id 791473
บทกลอน..ทำให้มองเห็นภาพ.. สะท้อนใจเหมือนกันเนาะ..น่าเห็นใจพวกเขาเหล่านั้น.. เราผู้หญิงด้วยกัน.. น่าเห็นใจค่ะ..น่าเห็นใจ.. *** คิดถึงพิมญดานะ ***
21 พฤศจิกายน 2550 13:17 น. - comment id 791498
นี่น่าจะเป็นกลอนที่2 ที่ได้ อ่านน้องพิมเขียนแนวนี้ มาได้อารมณ์จริงๆ...
21 พฤศจิกายน 2550 14:23 น. - comment id 791543
ชีวิตคือการต่อสู้เนอะ ถ้าเลือกได้เขาคงไม่ทำแบบนั้น คนเราได้รับโอกาส หรือมีโอกาส ทางสังคมต่างกัน
21 พฤศจิกายน 2550 15:23 น. - comment id 791601
พักวิมาน เมืองแก้ว พี่มาพบ น้องอีกแล้ว จำใจต้อง มาพบกัน เป็นเพราะ ความคิดถึง และก็ห่วง แจ่มจันทร์ อยากให้เธอนั้น พบกับความสุขสม
21 พฤศจิกายน 2550 19:00 น. - comment id 791721
ดีจ้า.........คุณพิมญดา...........
21 พฤศจิกายน 2550 23:25 น. - comment id 791872
กลับไปเป็นสมัยหินได้ก็ดี ใช้ไม้ตะบองทุบแล้วจับผมลากมา ถ้าทำยังงั้นได้อีกรับรองว่า วันนึงต้องลากมาหลายคนแน่ ๆ อิอิ และก็ไม่ต้องมีโสเภนี แน่เลย อิอิ
21 พฤศจิกายน 2550 23:34 น. - comment id 791875
23..ดีเจ้าคะพี่มินนี่จ๋า..จุ๊บๆๆ อ่านะ..วันนี้มีมาแจมกลอนพิมด้วย เพราะคะ..คิดถึงจังมะมีเวลาคุยกันเลยน๊า พิมคืดถึงพี่นะเจ้าคะจุ๊บๆๆ
21 พฤศจิกายน 2550 23:35 น. - comment id 791876
24..ดีเจ้าคะพี่รินจ๋า..
21 พฤศจิกายน 2550 23:36 น. - comment id 791877
25...ดีคะพี่โซเน็ต
21 พฤศจิกายน 2550 23:37 น. - comment id 791879
26..ดีคะพี่เบรฟ
21 พฤศจิกายน 2550 23:38 น. - comment id 791880
27..คุณเพียงพริ้ว
21 พฤศจิกายน 2550 23:40 น. - comment id 791881
28...ดีจ้าคุงศรรกอ่านะเพลงเก่ามากคะ ไม่ได้อยู่หลังเขาหรอกคะพิมจังเองแระ
21 พฤศจิกายน 2550 23:42 น. - comment id 791882
29..ดีคะคุงพี่ธิป
21 พฤศจิกายน 2550 23:43 น. - comment id 791883
30..ดีคะคุณพี่หนุ่มน้อย
21 พฤศจิกายน 2550 23:44 น. - comment id 791885
31..ดีคะคุณครูรพี
21 พฤศจิกายน 2550 23:45 น. - comment id 791886
32..พี่ฝนจ๋า..ไปไหนดีคะ อิอิ
21 พฤศจิกายน 2550 23:50 น. - comment id 791888
33.ดีเจ้าคะคุณหมอนอิง
21 พฤศจิกายน 2550 23:51 น. - comment id 791889
34..ดีเจ้าคะคุณพี่พารา
21 พฤศจิกายน 2550 23:52 น. - comment id 791890
35..ดีเจ้าคะคุณป..พิมเห็นด้วยคะ สังคมการศึกษาต่างกัน ถ้าเขามีโอกาสคงไม่ทำอาชีพนี้หรอกคะ
21 พฤศจิกายน 2550 23:53 น. - comment id 791891
36..ดีเจ้าคะพี่ก้อง ขอบคุณกลอนเพราะๆๆคะ
21 พฤศจิกายน 2550 23:55 น. - comment id 791892
37...ดีเจ้าคะคุณเจน....
21 พฤศจิกายน 2550 23:56 น. - comment id 791893
38..ดีเจ้าคะคุณฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน) ประมาณนั้นเลยนะคะยุคหิน อิอิ
22 พฤศจิกายน 2550 07:51 น. - comment id 791937
เคยฟังห้องคนจน แต่นี้ห้องนอนคนเศร้า คล้ายๆ กัน เลยเข้าใจอารมณ์ดีครับ
27 พฤศจิกายน 2550 09:18 น. - comment id 793780
20 มกราคม 2551 12:13 น. - comment id 813093
คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่จะเป้นได้แต่เมื่อเค้าเกิดมาต้องรับกรรมแบบนี้จึงไม่แปลกที่เค้าจะเป็นนางห้องรู้ว่าทุกคนรับไม่ได้แต่ก็ควารเข้าจัยชีวิตและสถานภาพของทุกๆๆๆคน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
