ฉชนบ้าเขี่ยคุ้ย....................ขยะ เมินดอกไม้ซ้ำกระ...........ทืบกลิ้ง พูดจาขาดสาระ................กเฬวราก ถอดเหวี่ยงเสื้อผ้าทิ้ง........นุ่งฟ้าห่มฝน สัปดนจนเยาะเย้ย.............ของขลัง ลุ่มว่าดอนคอยหวัง..............ว่าด้วย เพชรว่าประการัง................ขาวว่า..ดำเอย ปูว่าหอยแม้นกล้วย.............ว่ากล้าย กรูตาม สัญลักษณ์ที่ใช้ ฉชน = (อ่านว่า ฉอชน/ฉ้อชน/ฉ้อฉลก็แล้วแต่สำเนียง) แปลว่าชนทั้งหก (กรรมการรางวัลกวีซีไรต์ทั้ง 6 คน) ขยะ=งานที่เข้ารอบ ดอกไม้=งานที่ไม่ได้เข้ารอบ เสื้อผ้า=ฉันทลักษณ์ (ใส่เสื้อผ้า=ใส่ฉันทลักษณ์ /ถอดเสื้อผ้า=กลอนเปล่า) กล้าย =กล้วยป่าชนิดหนึ่ง รสฝาดๆๆ
21 สิงหาคม 2550 23:19 น. - comment id 742235
มะรุมตุ้มลุ่มเหลือให้เผื่อค้น จลาจลบันดลใยให้ยุ่งเหยิง สัปดนปนศัพท์แสงได้แดงเพลิง อัตเถลิงกระเจิงกลุ่มกลุ้มไปนาน ......... อีรุงตุงนัง นั่งคิดนั่งค้น ... ปวดหัวครับ
22 สิงหาคม 2550 11:24 น. - comment id 742400
แวะมาชมาค่ะ เพราะว่าไม่สันทัดอย่างยิ่ง