มันสุดแค้น แสนทน คนทรยศ น้ำตาหยด ไหลริน ไม่สิ้นหาย ดั่งมีดกรีด ทรวงใน แทบวางวาย อยู่คล้ายคน ใกล้ตาย หน่ายชีวา จะนั่งนอน เหม่อลอย คอยแต่คิด มันฝังจิต ฝังใจ ใครผิดหนา ปล่อยฉันนอน ร้อนรุ่ม กลุ้มอุรา ใจมันล้า เสียน้ำตา ครารำพัน เมื่อมาถึง ทางแตก แยกเป็นสอง ตามครรลอง ลิขิต รักจากสรรค์ พระพรหมท่าน คงชี้รัก ให้จาบัน คงบากบั่น ไม่ถึงฝัน นั้นแน่นอน ท่านบอกว่า ชะตาเจ้า เฝ้าใจโศก รักไม่โปรดใ ห้สมหวัง ดั่งชาติก่อน จงจมอยู่ กับความเศร้า เรื่องร้าวรอน เมื่อชาติก่อน เจ้าทำกรรม ย้ำใช้คืน โอ้พิลาศ พิมพิไลย ใจโหยหวน ฟ้าอย่าด่วน ลงโทษทัณฑ์ มันสุดฝืน น้ำตารื้น รดแก้มสาว ทุกวันคืน ใจสะอื้น อกตรอมตรม ขมฤทัย
14 สิงหาคม 2550 19:42 น. - comment id 738195
แล้วเราจะทุกข์ให้เขาหัวเราะเยาะเรากระนั้นหรือ.....เพราะจังค่ะ..
14 สิงหาคม 2550 19:43 น. - comment id 738196
ดีจ้า..พิมจัง.. เศร้าจัง อย่าเศร้าเลยนะคะ มาอยู่เป็นเพื่อนแล้วคะ
14 สิงหาคม 2550 19:50 น. - comment id 738201
รูปผีเสื้อสวยจังครับ
14 สิงหาคม 2550 20:02 น. - comment id 738209
ราตรีนี้เหงาเหลือเกิน รักมาเมินหมางจางหนี รักหนอรักรักร้าวฤดี ชาตินี้เห็นทีต้องจำจร ดีคะคุงครูรพีทานข้าวยังคะขอบคุณคะ มาเป็นคนแรกเลย
14 สิงหาคม 2550 20:10 น. - comment id 738213
เมื่อใจแตกแยกเป็นสอง น้ำตานองร้องครวญคร่ำ คิดขึ้นมายากเอ่ยคำ ร้องร่ำเท่าไรไม่คืน ของคุณจ้าน้องผู้หญิงมือสอง...
14 สิงหาคม 2550 20:12 น. - comment id 738215
เอามาฝากคุงปลายตะวัน
14 สิงหาคม 2550 20:22 น. - comment id 738225
เศร้าอีกแล้วนะ...ใครทำมาจะจัดการให้ มามะจะปลอบให้น้า..เอ๋อย่าร้อง
14 สิงหาคม 2550 20:25 น. - comment id 738229
ทำไมพิมจังเศร้าจัง มามะมาเมากันที่ป้านพี่รพีเร็ว
14 สิงหาคม 2550 20:28 น. - comment id 738232
น้ำตาเรามีค่าไหน ถึงทำให้ร้องได้ดั่งใจ แค่เขาบอกลาแล้วไป ทำไมต้องร้องออกมา แง้พี่จันทร์เจ้าขาไปไหนมา...ขอบคุงคะ ที่เช็ดน้ำตาปลอบใจน้อง...
14 สิงหาคม 2550 20:33 น. - comment id 738235
เศร้าเพระรักร้าว น้ำเมาช่วยได้ไหม ไปเถอะเมาให้หนำใจ เผื่อช่วยได้สักคืน เจ้าคะไปก้อไปคุงพี่พารา
14 สิงหาคม 2550 21:21 น. - comment id 738281
คุณพิมจ๋า แพรวเห็นกลอนของคุณเสร้ามาก หลายกลอนแล้วค่ะ ไม่อยากเห็นคุณจมอยู่กับความทุกข์นะคะ เดินออกมาเถอะค่ะ เศร้าไป เราก็เจ็บ สู้แข็งใจทนซักหน่อย เอาชนะมันนะคะ รักคุณนะคะ อดทนนะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
14 สิงหาคม 2550 22:19 น. - comment id 738322
...เป็นเวรกรรมหรือไรปางไหนนั่น ที่นำฉันพบเธอแล้วเผลอไผล ก้าวถลำนำชักรักพาไป ยากถอนใจคลายรักหักใจลา... ...ก็รักเข้าไปแล้วหมดใจนินา เฮ้อออออออออออ...
14 สิงหาคม 2550 22:27 น. - comment id 738333
อย่างนี้ต้องตัดให้ขาดไปเลย ชับ ชับ ชับ
14 สิงหาคม 2550 23:36 น. - comment id 738399
สิบปี..ยังทรยศได้เลยค่ะ..ดูแบบกุหลาบสิ 10 ปี ยังทรยศ..
15 สิงหาคม 2550 07:21 น. - comment id 738433
เศร้ามากคะและเยี่ยมมากด้วย
15 สิงหาคม 2550 07:51 น. - comment id 738464
คนใจเศร้ากลอนก็เศร้า ใจของเราเจ็บจริงหนา จึงต้องร่ายกลอนออกมา พร้อมน้ำตาไหลเป็นทาง ดีเจ้าคะคุงเพียงแพรว จ้า..ก้อนะมันยังรู้สึกเจ็บอยู่เลยคะ หายดีแล้วจะบอกนะคะ..คิดถึงน๊า
15 สิงหาคม 2550 07:56 น. - comment id 738467
เมื่อรักร้างทางแยกแตกเป็นสอง ใจคงหมองหม่นเศร้าเหงาผิดหวัง ลิขิตใดไหนเล่าจะจีรัง ทุกสิ่งพังตามกาล...ไม่นานเลย โอ๋ๆๆๆๆๆๆคนดีอย่าร้องนะคะ
15 สิงหาคม 2550 07:59 น. - comment id 738468
เวรหรือกรรมชักนำให้มาพบ มาบรรจบพบรักตรงฝั่งฝัน พอรักแล้วให้พรากเราจากกัน โอ้..สววรค์ใยทำกันได้ลงคอ ดีเช้าๆจ้าคุณมินนี่กาแฟคะ
15 สิงหาคม 2550 08:06 น. - comment id 738470
ตัดให้ขาดสัมพันธ์สะบั้นลง น้องอนงค์ใจยังหม่นหมอง คิดคิดขึ้นมาน้ำตานอง จึงร่ายกลอนเศร้าเคล้าน้ำตา ดีคะคุณป. กาแฟคะ
15 สิงหาคม 2550 08:09 น. - comment id 738471
ดีค้าคุณกุหลาบขาว กาแฟนะเจ้าคะ คะคนจะทรยศกี่ปีก็ทรยศ มันเสียรู้คนที่เราตั้งใจรัก มันเจ็บมากเลยนะคะ
15 สิงหาคม 2550 08:15 น. - comment id 738472
ดีเจ้าคะคุณวาริณี ขอบคุณคะที่แวะเข้ามาอ่านและทักทาย กาแฟคะ เรื่องความรักเวลาเจ็บ เจ็บนานนะคะ
15 สิงหาคม 2550 08:18 น. - comment id 738474
ดีเจ้าเช้าๆๆคะครูพิม เด๋วพิมไปบ้านครูพิมนะ มาแต่เช้าเลย ไม่ร้องก็ได้ขอยืมชายเสื้อเช็ดน้ำตาหน่อยจิ (ขี้มูกด้วย..อิอิ)
15 สิงหาคม 2550 09:11 น. - comment id 738494
รักเหมือนลวดร้อย พันกาย จงแกะออกจนคาย หมดสิ้น ปลอดโปร่งโล่งสบาย ดีออก รักมากยากหลุดดิ้น สูญสิ้น เสรี
15 สิงหาคม 2550 09:18 น. - comment id 738498
น้องพิมจังคนเก่ง ชีวิตนี้มีล้มลุก คลุกคลานบ้าง เพราะเส้นทาง ที่เราเดิน ยังไม่คุ้น ในบางจุด อาจได้เจอ หวานละมุน มืออบอุ่น ทางข้างหน้า อาจได้เจอ
15 สิงหาคม 2550 09:22 น. - comment id 738500
ความรักเหมือนลวดร้อย พันกาย แกะออกให้หลุดคาย หมดสิ้น โล่งโปร่งสบาย ดีออก หากบ่หัดสลัดดิ้น ยากแท้ สุขนิรันดร์
15 สิงหาคม 2550 11:26 น. - comment id 738535
ดีคะคุณสุดดอย ชายแดน sombat กลอนเพราะทั้ง2บทกลอนเลยนะคะ รักหากมันพันธนาการแล้วยากนักถอน ออกหมดจากใจหากยามใดรักไม่สมหวัง จะพยายามให้ได้มากที่สุดในการจะสลัด มันออกจากใจ ไม่รู้อีกเมื่อไหร่เช่นกัน
15 สิงหาคม 2550 11:30 น. - comment id 738538
ดีเจ้าคะคุงพี่อารีณาคนสวย ขอบคุณมากๆๆคะกำลังใจที่ให้พิม ขอบคุณกลอนเพราะๆ ยิ้มแล้วคะ
15 สิงหาคม 2550 11:50 น. - comment id 738545
คุงพิมจางงง.... จะเศร้าไปไย เรามีเราอยู่แล้วม่ะช่ายเหรอจ๊ะ ขวัญหายไปสองสามวันเอง ปันใจให้ใครอ่า ขวัญม่ะย้อมม่ะยอม แงงงงงงงงงงงงงงง (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
15 สิงหาคม 2550 13:16 น. - comment id 738589
นั่งชิงช้าสวรรค์รอคุงศรรกทุกวันเลยอ่าคะ เศร้า
15 สิงหาคม 2550 14:38 น. - comment id 738612
อิอิ..เพิ่งปลีกตัวมาจากงานได้เลยแวะมาบ้านคนสวยนะ สบายดีป่าวคะ..อย่าลืมไปเก็บตังค์ที่พี่รพีนะ แกเป็นแม่งานนะ...
15 สิงหาคม 2550 15:11 น. - comment id 738618
ได้คะแต่คุงพี่รพีคนงามจาเข้ามาตอน ดึกๆๆช่ายมะคะอิอิว่าแต่ว่าพี่จันทร์เจ้าขาไปกับพิมนะไม่งั้นพี่หญิงใหญ่รพีไม่จ่ายแน่เลยอิอิ
15 สิงหาคม 2550 18:14 น. - comment id 738678
หวัดดีค่ะนู๋พิมจัง แม๋มใครนะใจร้ายทำนู๋พิมร้องไห้กะเสียใจ อย่าให้เอมเห็นนะ เดี๋ยว ๆ ๆๆๆ ๆ ๆ เดี๋ยวนู๋เอมตีให้เลยหนิ อิ อิ ขอพูดคำว่าคิดถึง ๆ ๆ ๆๆๆๆ ๆ ดังดังหน่อยนะคะ คิดถึงจริง ๆ ค่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลยแวะมาหาไม่ค่อยได้อ่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
15 สิงหาคม 2550 18:43 น. - comment id 738698
...เมื่อลิขิต ขีดไว้ ให้เกิดเป็น จะทุกข์เข็ญ แค่ไหน ใจอย่าท้อ จงยืนหยัด แข็งไว้ อย่าให้งอ ไม่ต้องง้อ ยืนให้ได้ ด้วยตัวเอง..
16 สิงหาคม 2550 07:59 น. - comment id 738864
ดีเจ้าคะคุงนู๋เอม..คิดถึงเช่นกันค้า คะดูแลสุขภาพเช่นกันหากคุงพี่นู๋เอมเห็นทำงี้เลยนะเจ้าคะ
16 สิงหาคม 2550 08:02 น. - comment id 738865
ดีเจ้าคะปู่ ขอบคุณมากค้ามาเยี่ยมมาเยือน
16 สิงหาคม 2550 10:21 น. - comment id 738924
ก้มหนารับชะตากรรมค่ะ
16 สิงหาคม 2550 11:30 น. - comment id 738943
คะต้องก้มหน้ารับชะตาฟ้ากำหนด ขอบคุณค้าคุงเพียงพริ้วมราแวะมาเยี่ยม วันนี้มีกลอนเพราะๆๆมาให้อ่านอีกป่าวคะ พิมจะรออ่านๆๆชอบมากๆๆเก่งคะ
17 สิงหาคม 2550 15:16 น. - comment id 739444