คืนที่วังเวงใจไร้คู่เคียง ยินเพียงเสียงขลุ่ยครวญทวนลมหนาว คืนที่แสนหนาวเหน็บคืนเจ็บร้าว คืนที่พราวแสงเดือนประดับดง เงาไม้เบื้องหน้าพาสะพรึง ล้วนลวดลายคล้ายคลึงจึงหลอนหลง ช่างน่ากลัวยิ่งนักพะวักพะวง รูปทรงทะมึนดำน่ายำเกรง ดูเหมือนกับปีศาจที่กราดเกรี้ยว ขบเขี้ยวแค้นข้องจ้องข่มเหง ยืนหยามเหยียดยักท่านักเลง พลางเพลงขลุ่ยกลายเป็นร่ายมนต์ เกิดเป็นร่างหลากเงาเพราะเขลากลัว หมอกมัวเลือนรางดั่งล่องหน แอบโน่นผุดนี่หลบลี้ตน เล่นกลกับใจให้หวาดกลัว สะดุ้งเสียงกรอบแกรบอยู่ข้างกาย ผวาซ้ายเผยอขวาผีมายั่ว ตระหนกจิตสะเทิ้นไหวใจระรัว ยิ่งอยู่ตัวคนเดียวในดงไกล เพลงขลุ่ยลอยหลงเงียบลงแล้ว กลับแว่วเสียงนกกาฟ้าไสว ผ่านพ้นคืนหวั่นผวาระอาใจ มิอาจหลับตาได้จนใกล้เช้า (ม้าก้านกล้วย)
6 กุมภาพันธ์ 2545 21:52 น. - comment id 34065
ผีในใจมากกว่ามั๊งคะ ถ้าเราไม่คิดเราก็จะไม่กลัวความกลัวมันซ่อนอยู่ในใจเรานี่เอง
6 กุมภาพันธ์ 2545 21:56 น. - comment id 34068
บรื๋อออออออ.... \(>_
6 กุมภาพันธ์ 2545 22:30 น. - comment id 34084
ถ้าผีสาวผีสวยมาหลอก ม้าบอกอยากจีบเสียมากกว่า นี่เป็นผีผู้ชายเลยกลัวจ้า ฝันผวา..คงมองต้นไม้มันแกว่งไกว! ดูให้ดีดีก่อนคลุมโปงสิเฮ้อ..ลูกผู้ชายของทะเลกลัวผีเสียแล้ว!
6 กุมภาพันธ์ 2545 23:53 น. - comment id 34105
ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย ว่ากลัวผี
7 กุมภาพันธ์ 2545 02:46 น. - comment id 34129
ว้า พี่ม้า กลัวผีด้วยเหรอ... ว่าจะส่งคูปผีให้ดูซะหน่อยนึง...