ฉันเคยคิด จะลิขิตดวงชะตาอย่างบ้าบิ่น จะกรีดเนื้อเยื่อใจให้เลือดริน จะเคล้ากลิ่นหมักหมมสังคมเลว จะหลอกลวงช่วงชิงแล้วทิ้งขว้าง จะสรรค์สร้างพรางกับดักผลักลงเหว จะล้อเล่นเต้นเริงร่าฝ่าไฟเปลว รักจะเหลวฟอนเฟะเละช่างมัน จะเดินทวนสวนกระแสแปรสังคม จะสะสมนิยามความไหวหวั่น จะเฆี่ยนใจให้ละลายพ่ายผูกพัน จะบีบคั้นคาวใจสอดใส่ซอง จะเก็บเกี่ยวเรียวฝีปากฝากรอยยิ้ม เก็บรอยพิมพ์ภาพหวานผ่านสมอง เก็บน้ำตาอาลัยไหลเจิ่งนอง เก็บหม่นหมองหมกแมกไม้ฝังใต้ดิน จะซ่อนซุกทุกข์โศกเศร้ารุมเร้าอก หุ้มห่อปกป้องอวลไอจนไร้กลิ่น จะปัดเป่าเผาหนาวคลายพ่ายชาชิน ขับลมลิ้นไล่ภูตร้ายที่หมายลวง ก็เป็นเพียงภาพซ้อนยามอ่อนไหว แต่มิได้เชื่อมใจไกลบาศบ่วง เพราะความจริงเจอะเรื่องช้ำซ้ำสุมทรวง น้ำตาร่วงหลั่งรินจนสิ้นแรง.
26 มีนาคม 2550 12:14 น. - comment id 676562
จงลิขิตชีวิตเราอย่าเศร้ามอง หากเรามองรอบรอบกายในโลกหล้า ยังมีคนด้อยกว่าเรานะกานดา ชีวิตเรายังมีค่าน่าภิรมย์ ชีวิตเรามิได้มีเพียงด้านเดียว...เรายังต้องมีปฏิสัมพันธ์กับคนอีกหลากหลาย... ที่ผ่านมาก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่เราเก็บเกี่ยวไว้...ซึ่ง ณ วันหนึ่งมันอาจจะเป็นประโยชน์กับเรา..หรือกับคนรอบกายเราก็ได้ สู้ สู้ สู้ และ สู้ นะคะ
26 มีนาคม 2550 14:14 น. - comment id 676659
แวะมาปลอบใจค่ะ..สู้ๆๆค่ะ..
26 มีนาคม 2550 16:45 น. - comment id 676733
ขอบคุณค่ะคุณbananaleaf จะสู้ต่อไปค่ะขอบคุณค่ะคุณกุหลาบขาว หากชีวิตยังไม่สิ้นลมหายใจ เราก็ต้องสู้ต่อไปค่ะ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเพื่อพรุ่งนี้ที่ยังมาไม่ถึง
26 มีนาคม 2550 18:05 น. - comment id 676767
เพราะมากมาย อยากเเต่งเป็นจัง