อย่านะ...อย่าเผลอ

เผลอรักฉันทำไมให้ใจร้าว
คนใจคาวอย่างฉันมันเกรียมกร้าน
อย่าแบ่งใจให้เอื้อเพื่อทำทาน
อย่าสงสารเผลอใจมอบไอรัก
อย่านะอย่าเผลอใจให้เมตตา
ฉันไร้ค่ามากนะจงตระหนัก
เธอสูงส่งเกินไปในความรัก
จงหยุดพักเผลอใจได้ไหมเธอ.

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

Salukphin 24 มี.ค. 2550 06:25 น. - ID 100278

1040

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/100278 ที่มา: หนูนางฟ้า , Salukphin

comments powered by Disqus

japon=จ่าโปน=โจรป่า

24 มีนาคม 2550 09:04 น. - comment id 675850

กุมมือเธอ ไว้มั่น ฉันจะเคลิ้ม
ขอประเดิม เสียก่อน ตอนฉันเผลอ
งีบไปหน่อย ตื่นมา หาไม่เจอ
ตามันเบลอ หาคนงาม ตามกระทู้...


ต้องจองไว้ก่อน เลิกงานหาไม่ค่อยเจอกระทู้ไพเราะ ซึ้ง เศร้า เช่นนี้

กุหลาบขาว

24 มีนาคม 2550 16:50 น. - comment id 675992
```
หยุดไม่ได้ค่ะ..เผลอไปแล้วค่ะ..
```

ก่องกิก

24 มีนาคม 2550 17:00 น. - comment id 676000

เผลอใจใผ่ปอง.....จึงหมองหม่น
เสียดายที่เกิดมาจน
สู้ทน....ฟังคำเย้ยมา

Salukphin

25 มีนาคม 2550 10:13 น. - comment id 676168

คุณจ่าโปน...โจรป่า....

กุมมือฉันให้ดีนะก่อนจะเผลอ

ด้วยเผอเรอปล่อยไปในยามหลับ

ด้วยมือดีมีเมียงมองตามจ้องจับ

แล้วเก็บกลับไปขื่อคาว่าจำจอง......


แหมๆๆๆๆๆอะไรจะขะไหนหนาด...ขนาดนั้น....หุหุ


.....คุณกุหลาบขาว......เผลอไปแล้วเอากลับคืนมายากจริงๆนะคะ....วันนี้อารมณืดีนะคะคุณพี่ก่องกิกได้กลับมาอยู่กลับครอบครัว........ครวญเสียงเพลงฝากลอยลมมาเยย