วาเลนไทน์คือวันนัดเสียตัว ใจระรัวอยากเสียตัวกันนักหนา ถ้ารักพี่เร็วรี่เจ้าสิมา รีบมาหาพี่นี้ที่โรงแรม เปิดห้องนัดบรรเลงเพลงความรัก ไม่นานนักได้ลูกเป็นของแถม สมน้ำหน้าไม่สงวนที่สองแคม หนุ่มเจ้าแย้มลูกเจ้านี้พี่ไม่เอา สาวว่า พี่นี้ซิพ่อของลูก จำพันผูกต้องรับเป็นหลักเสา ชายว่าเรื่องอะไรกูต้องแบ่งเบา ใครกันเล่าเสนอตนถึงที่นอน ถ่างแขนถ่างขาอ้าให้สนอง ถอดผ้ากองแย้มสรวลชวนให้สอน เพลงรักทุกกระบวนเจ้าเว้าวอน ถึงเมื่อตอนมีเด็กมึงรับเอย ได้ยินคำสาวเจ้าน้ำตาร่วง ไอ้คนลวงเลวโลกเอาตีนเสย ชายก็ด่าออกไปเดี๋ยวนี้เลย ก่อนตีนเกยเสยกลางหน้าผากพลัน สาวแสนช้ำกล้ำกลืนทนบากหน้า พ่อแม่อ้าแขนรับเฝ้าปลอบขวัญ เช็ดน้ำตาให้ลูกทุกวี่วัน แม่จอมจันทร์ลูกเจ้าแม่เลี้ยงเอง
19 มีนาคม 2550 19:19 น. - comment id 673157
ผ่านไปตั้นนานแล้วนะ
19 มีนาคม 2550 23:23 น. - comment id 673291
น่าจะท้องได้เดือนกว่า ๆ เดี่ยวนี้ทาง รพ. ตรวจได้ฉับไว
20 มีนาคม 2550 10:43 น. - comment id 673446
จะเสียอะไรไปคงไม่เท่าเสียจิตวิญญานของตนหรอก การอยู่แบบไม่มีข้อผิดพลาดบกพร่องไม่ได้แตกต่างหรือแปลกแยกกว่าแบบอื่นๆเพราะการเสี่ยงแลโอกาสก็มีเท่าๆกัน ตรงกันข้ามในบางแง่ของมุมมองอาจจะเป็นผลดีก็ได้ที่มีตรงนี้ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะต่อต้านกับวัฒนธรรมอันดีงาม แต่หมายความว่าให้กำลังใจในการต่อสู้ใหม่ ว่าความผิดพลาดไม่ใช่จะมีกันคนละครั้งเท่านั้น แต่จะมีได้คนละหลายๆครั้งครับ ดังนั้นจิตวิญญานที่ดีจะต้องคงอยู่ต่อไปนะครับ
20 มีนาคม 2550 12:43 น. - comment id 673537
ไม่ได้หมายถึงผู้แต่งหรอกนะไหงเข้าใจเป็นอย่างนั้น