30 กรกฎาคม 2553 21:46 น.
กลอนกระถาง
ดาวอาทิตย์(๑) เปรียบเหมือนมิตร ชิดใจฉัน
ส่วนดาวจันทร์(๒) คือฉัน ดูสดใส
ดาวอังคาร(๓) คือความกล้า พนาไพร
ดาวพุธ(๔)ไซร้ เจรจา ชอบพาที
พฤหัส(๕) สติเลิศ เชิดคุณธรรม
ดาวศุกร์(๖) ล้ำงามนัก รักเป็นศรี
แลดาวเสาร์(๗) เจ้าเด็ดเดี่ยว เข็มแข็งดี
ราหู(๘)นี่ ลึกลับ ซับซ้อนกล
ถึงดาวเกตุ(๙)ดีร้าย จนฉันกลัว
จะดีชั่ว อย่างไร ก็มีผล
มฤตยู(๐)ท้ายสุด ประหลาดคน
ชอบทำตน แหวกแนว ไม่เหมือนใคร
โอ้ดวงดาว โคจร อาวรณ์นัก
ทำซ่อนรัก เล่นกล คนใจหาย
ดาวมาเยือน ดวงเปลี่ยน ผันเวียนไป
สุดแต่ใคร ทำกรรม ย้ำชั่วดี
จะขอจบ กลอนดาว ไว้เท่านั้น
เพราะตัวฉัน ไร้ความรู้ ครูอาศัย (หมายถึงครูพักลักจำค่ะ)
ขอท่านครู แลผู้อ่าน โปรดอภัย
มิตั้งใจ ลบหลู่ ถึงครูดาว............
20 กรกฎาคม 2553 12:45 น.
กลอนกระถาง
คำเอื้อนเอ่ย แท้จริง ดั่งอาวุธ
มาเยื้อยุด ฉุดข้าฯ ดั่งผีสิง
มาสำแดง ความรัก จริงไม่จริง
มาทอดทิ้ง ให้ดิ้น สิ้นศรัทรา
เป็นคำพูด สอดเสียด กระแทกใจ
อำมหิต ไร้สิ้น ที่ภาษา
แม้ความจริง กระจ่าง แจ่มที่วาจา
ให้ตัวข้า ฯยืนย้ำ เพราะช้ำใจ
คนเป็นคู่ ดูแล้ว มิแคล้วคลาด
ธรรมชาติ ให้คู่ มิสงสัย
คนใช่คู่ มิช้า ก็ลาไกล
ธรรมะใจ ให้ปลง ประสงค์กัน
รักนี้เอย มาม้วย มรณา
ธ.จะพา ตัวข้าฯ ให้โศกศัลย์
เขามิแล เมินหมาง ถอยห่างกัน
สุดจาบัลย์ อาลัยโศก ฤทัยซวน
รักเรรวน ป่วนใจ ให้สยอง
รักครั้งสอง ครองไว้ รอสุขสม
ด้วยประจักษ์ รักจริง ใช่คำรม
คอยปฐม ดูแล ที่ซึ่งกัน
เจ็บแล้วจำ ช้ำชอก ให้ควรคิด
มิยึดติด เชยชิด เป็นเจ้าของ
พินิจแนบ แน่แท้ ที่ใจปอง
พิเคราะห์ครอง ตะกองก่อ บ่อาดูร
16 กรกฎาคม 2553 13:32 น.
กลอนกระถาง
โอ้พี่จ๋า มาถาม ยามไกลห่าง
ว่านวลนาง คิดถึง พี่บ้างไหม
ฉันตอบพี่ มิลังเล ในหัวใจ
บอกว่าไม่ สักครา น่าวุ่นจริง
พี่มาถาม ของขวัญนี้ น้องชอบไหม
จากหัวใจ พี่เก็บหอม ออมทุกสิ่ง
ฉันตอบพี่ มิลังเล ด้วยความจริง
โยนของทิ้ง บอกว่าไม่ ไม่รู้ฟัง
เสียงเศร้าถาม.....
หากพี่ตาย น้องยา จะลืมไหม
ฉันตอบไป ว่าใช่ เรื่องของฉัน
โถเอ๋ยพี่ จะมาถาม ทำไมกัน
พลันวัน น้ำตาไหล ใจสั่นเครือ
อย่าเสียใจ ไปเลย พี่ที่รัก
ที่ทึกทัก ว่าไม่ อย่ายืดถือ
พี่ถามฉัน คิดถึงไหม ใจตอบคือ
ก็พี่ลือ อยู่กลางใจ ใช่ไกลกัน
พี่ซื้อของ ให้ฉัน ว่าชอบไหม
ตอบว่าไม่ แม้หัวใจ ใช่อย่างนั้น
แต่เพียงพี่ เหนื่อยยาก ก็เพราะมัน
จะให้รั้น ตอบว่าชอบ ได้อย่างไร
หากพี่ตาย แล้วฉัน จะลืมไหม
ตอบว่าใช่ เพราะพี่คือ หัวใจฉัน
พี่ไม่อยู่ ฉันจะอยู่ อย่างไรกัน
เพราะทุกวัน ลมหายใจ คือพี่เอย
13 กรกฎาคม 2553 14:58 น.
กลอนกระถาง
เมื่อแรกรักเธออ้อนพี่จ๋าพี่
ดวงฤดีช่างน่ารักเป็นนักหนา
ใบหน้าสวยยิ้มแย้มทุกเวลา
พูดจ๊ะจ๋าระรื่นหูดูน่าชม
เธอบ่นน้อยคอยเอาใจอยู่มิขาด
ดูสะอาดงดงามยามยลผม
ช้านิดหน่อยเธอไม่ว่ามีอารมภ์
ช่างสวยสมกุลสตรีนี่แฟนเรา
ไม่โอ้เอ้อืดอาดกวาดทุกร้าน
แม่นงคราญคิดดีมีเหตุผล
เธอเข้าใจทุกเรื่องมิร้อนรน
แม่หน้ามนพี่หายเหนื่อยก็เพราะเธอ
แต่บัดนี้ผ่านไปเธอก็เปลี่ยน
พูดวนเวียนเรื่องเก่าเม๊าท์นักหนา
เธอชี้โน่นสั่งนี่ทุกเวลา
พอมาช้าเธอก็บ่นไม่สนใจ
ไปเดินห้างเธอก็ช้อบครบทุกร้าน
แม่นงคราญหันมาถามตังค์อยู่ไหน
หากรักเธอก็จ่ายให้ไวไว
และห้ามไปสังสรรค์เกินเวลา
นี่แหละหนารักแท้เมื่อหมดโปร
จะให้โออย่างไรเล่าเธอจ๋า
ว่าแต่เขาดูตนเถิดบุษบา
บ่นหนักหนาหาว่าพี่อยากเปลี่ยนโปร..เฮ้อ
12 กรกฎาคม 2553 13:44 น.
กลอนกระถาง
เมื่อแรกรักพี่มักคิดถึงน้อง
คอยประคองดูแลมิห่างเหิน
รับส่งน้องแก้วตามิหมางเมิน
พี่คอยเดินตามอยู่ทุกห้างไป
เวลามีพี่มักมาหาน้อง
มิเรียกร้องพี่นี้ก็จะให้
หากต้องการพบพี่เวลาใด
พี่ก็ไปหาได้อยู่ทุกครา
แหมรักนี้ฤดีช่างแช่มชื่น
ดูราบรื่นคืนสุขกันถ้วนหน้า
ใครจะรู้เมื่อผ่านกาลเวลา
พี่ก็มาวนเวียนแปรเปลี่ยนไป
เคยเดินตามน้องอยู่ก็ไม่สน
ได้แต่บ่นหันมาเร็วได้ไหม
เดินอืดอาดยืดยาดอยู่ทำไม
ฉันจะไป ธุระนะยะเธอ
เวลาน้องโทรหาก็ไม่รับ
โทรศัพท์ก็ไม่ว่างอยู่เสมอ
เวลาว่างก็ไปหาแต่เพื่อนเกลอ
เวลาเจอก็น้อยนิดคิดน้อยใจ
นี่แหล่ะหนารักแท้ที่หมดโปร
มักไม่โอเหมือนแรกแปลกใช่ไหม
รึจะเป็นเช่นนี้ทุกคู่ไป
งั้นเปลี่ยนใจเปลี่ยนโปรโอไหมเธอ
หน้าส่วนตัว
1387
