24 มิถุนายน 2553 09:23 น.
กลอนกระถาง
ยิ้มพี่จึ่งให้น้อง ...คนึงหา
น้องใฝ่ใจหมายตา ...พี่เจ้า
ร่ำไห้ทุกคราวครา ....ครวญยิ่ง พี่เอย
ใยพี่จึงห่างเศร้า.....เผ่าผู้ รู้ใจ
23 มิถุนายน 2553 19:47 น.
กลอนกระถาง
จันทร์จวงดวงจันทร์เจ้า.....รึจะร้าวรวดเพียงไหน
มองจันทร์ลอยเคลื่อนไป.....ณ-ไฉนจะหยุดแล
ดวงจันทร์เปรียบดวงใจ.....ธ-ลอยไปไกลไกลแท้
หวนย้อนมาเยือนแล......ตะละแม่จะยืนคอย
วันพรุ่ง ณ.รุ่งสาง.....จันทร์จะจางลางเลือนหาย
ตะวันโผล่รำไร......ภาระให้แสงส่องมา
คืนค่ำกลับมาเยือน.....นภาเคลื่อนเดือนลอยมา
เพ่งอยู่ทุกเวลา.....ณ-สัญญาว่าเพียงรอ
หนึ่งวันที่เดือนผ่าน....จะละกาลก็ใจหาย
หนึ่งเดือนเคลื่อนผ่านไป.....ณ-หทัยก็ยังคอย
หนึ่งปีผ่านไปแล้ว......ตะละแก้วน้ำตาปอย
สิ้นแล้วการรอคอย.....มิหวนคืนเดือนอำลา
23 มิถุนายน 2553 15:42 น.
กลอนกระถาง
สวัสดีค่ะ ทุกท่านขออนุญาตินะคะ
แม้คำลาเอ๋ยยาก.......กว่าคำรัก
เพราะตะหนักกล้วน้อง........ร้องสับสน
น้องเข้าใจขอพี่.........อย่ากังวล
สาระสนกับน้อง........หากต้องไป
หากไปดีดีกว่า.........ก็ไปเถิด
สุขล้ำเลิศเพิดทุกข์.........มิหวั่นไหว
น้องขออยู่เพียงแค่.........กำลังใจ
แม้ห่างไกลขอให้รู้.........มีให้กัน
หากวันใดทุกข์โศก.........มาบอกบ้าง
มิได้ห่างจากไกล.........อยู่ที่นั่น
ที่ผ่านมาวุ่นวาย..........อภัยกัน
ในหัวนั้นเพียงคิด..........สนิทครอง
หนึ่งคำรักยากนัก........หากจะพูด
เพียงพิสูจน์ความนาน.........แทนขานไข
หนึ่งคำลายากกว่า..........พอเข้าใจ
หากพี่ไปขอให้พบ.........ประสบดี
เอยลาแล้วจากกัน........ในวันนี้
ที่สุดที่เข้าใจ.........มิไขขาน
อันคนเรามิใช่คู่........อยู่มินาน
เพียงวันวานก็ผ่านไป........เหมือนเช่นเดิม
มาป๊บลาปั๊บเลย..อิอิ
หน้าส่วนตัว
1254
