16 มกราคม 2546 09:22 น.
***กฤษณะ***
***มีสายเรียก เข้ามา ที่มือถือ
ตัวหนังสือ แสดงว่า มาจากสาว
แสนดีใจ เธอโทรมา นัยตาวาว
คงถึงคราว เธอคิดถึง จึ่งได้โทร...
...สวัสดี นี่พี่โอม กำลังพูด...
กลัวสายหลุด รีบตอบซ้ำ ย้ำฮัลโหล
เสียงหวานแว่ว มาตามสาย ใจพองโต
คงจะโทร ชวนดินเน่อร์ ให้ดีใจ...^___^
...มีอะไร ให้รับใช้ หรือยาหยี..?
อ๋อ..ไม่มี ไรหรอกค่ะ อย่าสงสัย
เพียงทดสอบ สมอลท้อค ก่อนซื้อไป
เพื่อไว้ใช้ คุยกับแฟน เท่านั้นเอง...
....แหงะ...ใช้เราเป็นที่ทดสอบอุปกรณ์ซะแล้ว...
14 มกราคม 2546 08:58 น.
***กฤษณะ***
***ซื้อรองเท้า คัทชูใหม่ มาหนึ่งคู่
ชื่นชมดู สวยถูกใจ หาใดเหมือน
พอเริ่มใส่ ก็โดนกัด นานเกือบเดือน
พอคล้อยเคลื่อน พ้นไป ใส่สบาย....
***พบสตรี นางหนึ่ง ต่างซึ้งจิต
แนบสนิท หวานล้ำ ฉ่ำความหมาย
พอล่วงพ้น สามสี่เดือน เริ่มกลับกลาย
มากัดได้ ไม่เหมือน รองเท้าเลย...!!!
ความแตกต่างระหว่าง..รองเท้ากับสตรี..!!!...555
13 มกราคม 2546 09:49 น.
***กฤษณะ***
***กีต้าร์วาง นิ่งนิ่ง พิงข้างฝา
หยิบขึ้นมา ต้องใส่สาย จึงมีเสียง
มือต้องตั้ง ลูกบิด เพื่อเทียบเคียง
ปรับโทนเสียง ท่วงทำนอง ของดนตรี
...คนบางคน เหมือนกีต้าร์ ไม่มีเสียง
ก็เป็นเพียง เศษไม้ ไร้สรรสี
ต้องหาคน มาดีด กรีดเป็นคีย์
เพื่อให้มี ท่วงทำนอง แห่งชีวา...!!!
....ใครที่คิดว่า เป็นเครื่องดนตรีที่ดีแต่ยังไม่มีเสียง...
....ก็ลองมอง ๆ หานักดนตรีได้แล้วนะครับ...!!!!
9 มกราคม 2546 08:55 น.
***กฤษณะ***
***ความเหงา เกิดจากใจ ใครก็รู้
ถึงแม้อยู่ ท่ามกลางคน อันล้นหลาม
ก็ยังเหงา เพราะอะไร ขยายความ
โปรดติดตาม ในจิต พิจารณา
แต่ละวัน คิดแต่สร้าง กำแพงขั้น
เพื่อปิดกั้น จิตตนเอง จนแน่นหนา
เหลียวรอบกาย พบกำแพง ตนสร้างมา
ให้เหว่ว้า ในกำแพง ไม่มีใคร
การขจัด ความเหงา เศร้าในจิต
เพียงเริ่มคิด ทะลายกำแพง อย่าหวั่นไหว
สร้างสะพาน ให้มากมาก จากดวงใจ
ความเหงาไป รื่นเริงมา น่าภิรมย์.....ฯ
5 มกราคม 2546 07:51 น.
***กฤษณะ***
***ยามเมื่อเธอ เจ็บแปลบ ในดวงจิต
ยามเมื่อคิด น้อยใจ ให้ท้อถอย
ยามเมื่อเธอ ชอกช้ำ น้ำตาปรอย
ยามเมื่อเธอ เหงาหงอย ไม่มีใคร
***ขอให้รู้ ว่ามีฉัน อยู่คนหนึ่ง
ฉันผู้ซึ่ง มอบพลัง ด้วยใจใส
จะคอยซับ น้ำตาเธอ ตลอดไป
แนบฤทัย คู่เคียงฝัน นิรันดร....ฯ