22 ตุลาคม 2548 15:25 น.
กระเฉช
เฉิ่ม
เป็นคนที่มีนิสัยไม่ชอบความวุ่นวายอะไรมากมาย
ไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น
แต่จะปกป้องตัวเองให้พ้นจากอันตรายใดๆทั้งปวง
มีความอดทนสูง
หากถึงจุดใดจุดหนึ่งที่เหลือความอดทนแล้ว
จะลุกขึ้นสูงอย่างแปลกประหลาด ไม่มีใครกล้าขึ้นเสียงหรือว่ากล้าโต้ตอบ
จริงๆแล้วเป็นคนใจดีมาก
แต่ไม่ถึงกลับอ่อนต่อโลก เรื่องของการคิดแต่บางสิ่งบางอย่างก็รู้มากกว่าคนอื่น
เพราะเป็นเรื่องที่ตนเองสนใจมากกว่า
ข้างในใจยากที่จะหยั่งรู้ได้ว่ารู้สึกอย่างไร
ขี้อาย ไม่ตามสมัย แต่ไม่ล้าสมัย
เป็นคนโรแมนติก ชอบบรรยากาศเงียบ ร่มรื่น
เขาจะมีโลกส่วนตัวมากกว่าคนอื่นๆ
เป็นคนที่น่าสนมากในความรู้สึกตัวฉันเอง เวลาอยู่ด้วยแล้วอบอุ่น
เค้าไม่ใช้คนที่เราต้องดูแลไปซะทุกเรื่อง แต่ ดูแลกันและกันเสมอ
แม้ว่าฉันจะทำงานมากกว่าเค้า
แต่ผลงานที่ออกมาทั้งหมดสมควรอย่างยิ่งที่จะยกให้เค้า
เป็นความดีความชอบ
เพราะหากขาดกำลังใจจากผู้ชายคนนี้แล้ว
งานทุกงานที่ออกมาจะมีชีวิตชีวาได้อย่างไรหนอ
.....ฉันอยากขอบคุณเค้า
ในโอกาสพิเศษ ที่ฉันจะมีโอกาส
หากว่าเธอเดินจากไปเพราะว่าฉันทำตัวไม่ดี
เหตุผลของคนหลายใจมันคงฟังไม่ขึ้น
.
....ฉันไม่จะยื่อไม่รั่ง เธอไม่ต้องรีรอที่จะไป
หากวันไหนที่พร้อม ฉันยอมรับทุกอย่างที่ทำลงไป
ไม่ใช่ไม่รัก ไม่ใช่ไม่แคร์
ฉันอยากปล่อยอ้อมแขนออกเพื่อให้เธอหายใจได้สะดวก
.....หากวันไหนที่ฉันเหนื่อยล้าอยากให้เธอหันหลังกลับมาบ้าง
ไม่ต้องเยี่ยวยาให้หายขาด เพียงยืนดูลมหายใจที่แพรวเบา
คนที่เธอรักมากมาย.แต่.เพียงชั่วครู่ของหัวใจมันเหลียวไหลไปบ้าง
ขอโทษ มันไม่หายเจ็บ ฉันรู้ อภัยให้ฉันได้ไหม
....กับเรื่องราวที่ผ่านมา เธอมีค่ามากสำหรับฉัน แต่ยอมรับฉันอ่อนไหว
หวั่นไหว กับสิ่งรอบข้างมากเกินไป
วันเปลี่ยนเป็นคืน มืด แล้วสว่าง
อดีตไม่สามารถเรียกให้มันกลับมาได้อีกแล้ว
.....หากเราจะยอมรับมัน ทำวันข้างหน้านี้ให้ดีที่สุดแล้ว
เท่าที่สติปัญญา และกำลังกายกำลังใจจะกระทำได้
ฉันอยากให้เธอเจอคนที่ดีกว่าฉัน
ให้เขารักเธอไม่ต้องหมดใจ แต่อยากให้เขาหวงใย ดูแลเธอ
รักเธอมากกว่าที่ฉันรัก
......อยากให้เขารักเธอที่เธอเป็นเธอ รักในสิ่งที่เธอไม่เหมือนเค้า
อยากเห็นวันที่สดใส วันที่รักของเธอและเขาชื่นบาน
กำลังใจจาก คนที่รักเธอแต่เผลอใจยังมีอยู่เสมอ
วันเวลาที่ผ่านมาฉันเก็บมันไว้ ในกล่องไม้สีทอง
ฉันเก็บเรื่องราวดีๆของเราไว้ในใจของฉัน
.....และคำว่ารักครั้งที่ 99 ไว้ที่เธอได้ไหม
ก่อนที่เราจะจากกันไปเธอจ๋า..ที่รัก.
ฉันอยากรักเธอ..อีกวันของพรุ่งนี้
เพื่อจดจำวันเวลาที่ดีที่มี
คงไม่รบกวนเธอมากไป
ตะวันลาลับ
ยังกลับมาส่องแสง ความรักที่อ่อนแรง
คงมีสักวัน ที่หวนกลับ
ขอให้เธอโชคดี รักเขาให้นานนาน
ให้เขารักเธอ รักเธอ
และเธอก็รักเขา ให้มากกว่ารักฉันที่เธอเคยรู้จัก
......ทุกอย่างเริ่มต้นใหม่ ชีวิตที่ดีจักเกิดขึ้น
เวลาที่ขาดหายไป เขาเติมเต็มให้เธอได้มากกว่าฉัน
เวลาที่มีความสุขของเธอกับเขามากกว่าฉันที่ให้เธอ
หากวันไหนที่เหนื่อยเช่นกัน อยากให้มองมาทางนี้บ้าง
ฉันยื่นอยู่ด้านหลังเธอเสมอ
หากเหนื่อยหนักออมแขนของฉันยังว่างเสมอ
หากไม่มีหมอนหนุน ยังมีตักให้เธอได้พักแอบอิง ชิดชม
..
18 ตุลาคม 2548 17:45 น.
กระเฉช
เมื่อวันที่รู้จักเราห่างไกลกันมาก
จนวันหนึ่ง ความรู้สึกมันเกิดขึ้น
อยากอยู่ใกล้ อยากพูดคุย
แต่อย่างไรหนอนี้ใจ ยิ่งคิดถึง
เธอยิ่งห่างไกลออกไป
ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้า
สิ่งหนึ่งบอกว่าเราใกล้กัน
หากว่าไม่อยู่ใกล้..
ตอนนี้ก็รู้สึกว่าไกลห่าง
ข่าวคราวหาไป
พี่ชายของที่แสนดี อยู่ไหน
ฝากฟ้า นภาใด หอกเอาไป ช่วยบอกหน่อย
น้องสาวคนนี้คิดถึง
จดหมายนับร้อย ถ้อยวาจา ความคนึงคิด
จิตที่ล่องลอย ค้นคว้าหาดวงใจ
อยากเห็นลายลักษณ์อักษร ได้ไหม
แค่นี้มันก็ทำให้ รู้ว่า
พี่ชายคนนี้ยังไม่อยากไปไหน
ยังอยู่ในความรัก ความหวงใย
ได้รับความรู้สึกจากน้องสาวคนนี้
พี่ชาย พี่ชายจ๋า อย่าจากหนูไปไหน
ช่วยดูแลหัวใจดวงน้อย ดวงนี้
มันเหี่ยวแห้ง แล้งน้ำให้สดชื่น
....พระสุธาท้อแสง อาทิตย์.ขอบบรรพต
ปลายข้าว ไหวปลิว ลิ้วตามลม
ปล่อยใจให้ล่องลอย บนฟ้า
ให้ลอยไป ลอยไปให้ถึงคนรัก
..แค่คำว่า..คิดถึงน้องสาว...
..ไม่อยากให้พี่ลืมมิตรภาพ...
ไม่อยากให้เพื่อนทางไกล ต้องร้างลา..
แค่อุปสรรค ที่ไม่เคยได้ยินเสียง
ระยะทางความห่างไกล
หากพี่ชายคนนี่ได้รับรู้
คิดถึง เหมือนเดิม ไม่ห่างใกล้ ...
......0...0...
18 ตุลาคม 2548 17:42 น.
กระเฉช
เมื่อวันที่รู้จักเราห่างไกลกันมาก
จนวันหนึ่ง ความรู้สึกมันเกิดขึ้น
อยากอยู่ใกล้ อยากพูดคุย
แต่อย่างไรหนอนี้ใจ ยิ่งคิดถึง
เธอยิ่งห่างไกลออกไป
ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้า
สิ่งหนึ่งบอกว่าเราใกล้กัน
หากว่าไม่อยู่ใกล้..
ตอนนี้ก็รู้สึกว่าไกลห่าง
ข่าวคราวหาไป
พี่ชายของที่แสนดี อยู่ไหน
ฝากฟ้า นภาใด หอกเอาไป ช่วยบอกหน่อย
น้องสาวคนนี้คิดถึง
จดหมายนับร้อย ถ้อยวาจา ความคนึงคิด
จิตที่ล่องลอย ค้นคว้าหาดวงใจ
อยากเห็นลายลักษณ์อักษร ได้ไหม
แค่นี้มันก็ทำให้ รู้ว่า
พี่ชายคนนี้ยังไม่อยากไปไหน
ยังอยู่ในความรัก ความหวงใย
ได้รับความรู้สึกจากน้องสาวคนนี้
พี่ชาย พี่ชายจ๋า อย่าจากหนูไปไหน
ช่วยดูแลหัวใจดวงน้อย ดวงนี้
มันเหี่ยวแห้ง แล้งน้ำให้สดชื่น
....พระสุธาท้อแสง อาทิตย์.ขอบบรรพต
ปลายข้าว ไหวปลิว ลิ้วตามลม
ปล่อยใจให้ล่องลอย บนฟ้า
ให้ลอยไป ลอยไปให้ถึงคนรัก
..แค่คำว่า..คิดถึงน้องสาว...
..ไม่อยากให้พี่ลืมมิตรภาพ...
ไม่อยากให้เพื่อนทางไกล ต้องร้างลา..
แค่อุปสรรค ที่ไม่เคยได้ยินเสียง
ระยะทางความห่างไกล
หากพี่ชายคนนี่ได้รับรู้
คิดถึง เหมือนเดิม ไม่ห่างใกล้ ...
......0...0...
22 กรกฎาคม 2548 19:59 น.
กระเฉช
ครั้งแรกที่เจอ เด็กน้อยยังน่ารักไร้เดียงสา
ไม่มีสิ่งใดพาดให้ดำ ด่างแต่ อย่างใด
สิ่งไหนๆ ที่ผ่านมาทำให้ เด็กน้อยขอพี่หม่นหมอก
ซอกซ้ำ อับจนหมดหนทางให้เด็กน้อยของพี่
จงเข้มแข็ง และอดทน เด้กน้อยของพี่
เมื่ออ่อนล้าจงย่อนมองกลับมาดูข้างหลัง
เจ้าจะพบกับกำลังใจมหาสาร
ที่ พี่พร้อมจะมอบให้เจ้าได้
ชีวิตคนเราเหมือนการเดินทางที่แสนเนินนาน
กว่าจะพบสิ่งที่ใช่ก็ต้องแลกกับอะไรๆหลายๆอย่างเช่นกัน
เมื่อ กล้าที่จะได้รับ ควรรู้จักเสียสละให้ผู้อื่นบ้าง
หากเจ้ามั่วแต่เสียดาย
สิงควรจับต้อง ก็จะต้องหลุดลอยไป ในอากาศ
พี่ของเจ้าไม่สามรถคว้าเอามาแนบอกให้เจ้าได้
เพียงแต่เป็นเสียงเทียน ส่องทางให้เด็กน้อยของพี่ก้าวเดิน
จงมั่นอก มั่นใจ เพื่อเดินในหนทางที่ไม่ได้โรยด้วยดอกไม้เสมอไป
สรรพสิ่งในโลก ล้วนเป็นไปตามเวร ตามกรรม และตัวของเราเอง
ที่จะเลือก และเราสามรถกำ หนดมันได้
22 กรกฎาคม 2548 19:33 น.
กระเฉช
อันคืนและวันที่ผันผ่าน
ช่างอ่างว้างเหงียบเหงาเป็นยิ่งนัก
อีกทั้งการจากไปของผู้เป็นที่รัก
แสนสาหัสเกินจะรับได้จริงๆ
มีหลายคนเคยเอ่ยบอก
อย่าซ้ำซอกไปเลยนะนางหนู
คนที่รักทั้งสองย่อยมีจิตที่สื่อรู้
ความคิดถึงทุกอนุมิเคยจางห่างหาย
เราเป็นอย่างเคยไม่แปรผัน
คืนและวันเรารู้มีคงมั่น
หนึ่งจิตหนึ่งใจมิไหว หวั่น
จะคงมั่นรักเธอ คนนี้ตลอดไป
หน้าส่วนตัว
1189
