10 มีนาคม 2552 16:51 น.
กระบี่ใบไม้
คล้ายแสงดาวพราวพร่างกระจ่างฟ้า
เกิดเป็นแสงแรงจ้ากว่าดาวไหน
ลอยระยิบริบแรงด้วยแสงไฟ
ผุดหัวใจใสสว่างขึ้นกลางจันทร์
ดุจดาวซึ้งตรึงหล้าเหนือฟ้าหม่น
ใจของคนยิ่งเจิดจ้าเวลาฝัน
แสงแห่งไฟย่อมลาลับเมื่อฉับพลัน
แต่รักนั้นใยไม่ลับเมื่อดับไฟ
เมื่อดาวจริงไหวระยับจับขอบฟ้า
ถึงเวลาวูบฝันนับวันใหม่
ตราบเพลิงสิ้นเรี่ยวแรงลับแสงไป
ขั้วหัวใจยังขมขื่นนับคืนคอย
10 มีนาคม 2552 16:48 น.
กระบี่ใบไม้
ผิดที่ฉันด้วยฉันนั้นไม่เหมือนใคร
เพราะฉันมีหัวใจของฉันเฉพาะ
ถึงไม่มีที่พักใจที่ไหนจะเหมาะ
ก็ไม่เคยหัวเราะเยาะหัวใจใคร
แม้หัวใจของฉันจะเปลี่ยวเปล่า
แล้วมันหนาวสะเทือนญาติของใครบ้างไหม
ไม่เคยคิด เลือก หรือ ทำ โดย ไม่ใช้หัวใจ
ถึงจะผิด ผิดแค่ไหน ไม่ขาดทุน.....
10 มีนาคม 2552 16:44 น.
กระบี่ใบไม้
ฝนซา...เมื่อฟ้าสาง
หยาดฝนจางเมื่อห่างใจ
รักนี้หรือรักไหน
ไม่เท่าไรก็ถูกเลือน
ฝนซา...ใต้ฟ้าเหงา
ยิ่งงามเศร้ายิ่งดูเหมือน
ฝนตกที่ริมเรือน
แต่เมฆเคลื่อนถึงริมใจ
ฝนซา...ใต้ฟ้านี้
หนาวฤดีกว่าฟ้าไหน
ฝนจางเมื่อห่างไกล
แต่หนาวใจเมื่อห่างกัน
ฝนมา...ย่อมฟ้าปิด
ฝนชีวิตปิดบังฝัน
ฝนซาเมื่อสายัณห์
ใยเธอนั้นลืมสัญญา
10 มีนาคม 2552 16:37 น.
กระบี่ใบไม้
...ก่อตัวจากเม็ดทรายเม็ดน้อยๆ...
ไม่ท้อถอยค่อยๆรอค่อยก่อสาน
เปี่ยมฝันซึ้งซึ่งระยิบทิพย์วิมาน
แว่วความหวานเจือความหวังกำลังใจ
ยามรักหวานหาญฟ้าท้าทายโลก
ไร้ทุกข์โศกรื่นสนานร้าวรานไฉน
ไอสิ่งใดเล่าหอมกรุ่นและอุ่นไอ
เท่าเยื่อใยแห่งมิ่งมิตรนิจนิรันดร์
...ก่อตัวจากเม็ดทรายเม็ดน้อยๆ...
ค่อยเรียงร้อยเป็นปราสาท-ไม่คาดฝัน
เมื่อสุขสิ้นทุกข์ซ้ำตัดสัมพันธ์
เหตุใดกันปล่อยคลื่นร้าย...ทำลายเธอ
9 มีนาคม 2552 13:17 น.
กระบี่ใบไม้
เจ้าแมงปอพลิ้วไสวล้อใบข้าว
แสนเหน็บหนาวลมเหนือนี้กว่าปีไหน
ปีกคงล้าฟ้าคงกว้างทางคงไกล
ปีกเจ้าไหวใจเจ้าหวังหรือยังจร
ให้แอบอิงพิงพักเหนื่อยหนักแล้ว
เจ้าปีกแก้วบินหลงฟ้าระอาอ่อน
ที่แห่งรักยังไม่ไร้ใจเว้าวอน
ให้เจ้านอนหลับฝันกลั้นน้ำตา
ใบข้าวริ้วพริ้วไสวโยงใยรัก
ด้วยใจภักดิ์ให้ถวิลเจ้าบินหา
แม้นแสนกลัวรักชั่วคราวร้าวอุรา
"ใจเหว่ว้า...กล้าจะรัก...ไม่หนักเลย"