28 สิงหาคม 2553 11:49 น.

กอระทม

กระบี่ใบไม้

ลมโชยลมพลิ้วแปลกสายลมปลิว...ใบไผ่

ดวงจิตดวงใจดวงนี้ดวงเดิม...สลาย

คนเคยคนรักคนนี้คนเดิม...รักง่ายลืมดาย

...ใบไผ่งมงายแตะสายนที...


ลอยแกว่งลอยไกวฝ่าสายน้ำไป...ไหลหลาก

ลาก่อนลาจากลาไม้ลำเดิม...หลีกหนี

...ใบไผ่...ใบนั้น...ปลายฝันมากมาย...เต็มห้วงฤดี

จึงหลีกจึงลี้ทิวไม้ชายคา


น้ำค้างรินหยดร้างรดไผ่รอ

วันหนึ่งคงพอเรียกฟื้นธารเดิม...กลับหา

น้ำคงไหลกลับรับธารน้ำตา

ใบไผ่เคยลา...คืนแล้วเคียงลำ?


ลมโชยลมพลิ้วแปลกสายลมปลิว...ลอยผ่าน

สายน้ำลำธารไม่หวนกลับซ้ำ

คนเคยคนรักคนนี้คนเดิม...เหลือภาพทรงจำ

ใบไผ่ลอยลำแรมร้างทางจร


หนาวลมผ่านเลยพัดผ่านใจเอย...โบยโบก

กิ่งไกวไหวโยกโศกกอสะท้อน

โค้งกอดกอฝันดัง...นิรันดร

ดวงใจร้าวรอน...มิเคย...ร้างเลือน

.............ลับลา............				
27 สิงหาคม 2553 19:41 น.

ยิปซี-เร่ร่อน

กระบี่ใบไม้

ร่อนเร่...ไปทั่วขอบฟ้า

พสุธานั้นคือบ้านร่วมสานฝัน

ใต้ท้องฟ้าค่ำคืนนี้ยังมีจันทร์

ร่วมตามหาคนสำคัญของหัวใจ


ทะเลทรายแห่งหัวใจไร้เข็มทิศ

ยังไม่รู้พรหมลิขิตมีจริงไหม?

ตามหาคนสักคนหนึ่งซึ่งหายไป

เพื่อเติมเต็มความห่วงใย...ผู้รอคอย


อาจจะมีซักคำตอบที่ขอบฟ้า

รอคอยให้ไปค้นหาและคว้าสอย

นักเดินทางผู้เที่ยวท่องเลือนล่องลอย

ใจดวงน้อยหยุดตรงนี้...ที่มีเธอ				
25 สิงหาคม 2553 19:16 น.

นิทานเซ็น ตอน อาจารย์ครับ...ถ้วยตายแล้ว

กระบี่ใบไม้

เด็กน้อยทำชุดถ้วยชาอาจารย์หล่น

ในหัวใจทั้งร้อนรนทั้งหวั่นไหว

มองถ้วยชาที่แสนแพงหักแบ่งไป

พลันฉุกคิดด้วยความไวแห่งปัญญา


ซุกซ่อนถ้วยที่แตกไว้มือไขว้หลัง

อาจารย์ครับสงสัยจังอยากรู้ว่า

เมื่อทุกคนถือกำเนิดเกิดขึ้นมา

ใยต้องม้วยมรณา...สิ้นชีพวาย


อาจารย์ตอบ ธรรมดาชีวิตนั้น

เมื่อเกิดมาย่อมมีวันเสื่อมสลาย

ไม่เคยมีผู้ใดที่ไม่ตาย

เกิด-ล้ม-หาย มีให้เห็นเป็นประจำ


เด็กน้อยรีบเห็นดีด้วยชูถ้วยแตก

ท่านอาจารย์ช่างแจงแจกผลลึกล้ำ

น่าสงสาร...ถ้วยอาจารย์ที่เก็บงำ

ถึงคราวจบสิ้นตามกรรม...ไม่น่าเลย






ปล.เด็กน้อยในครั้งนั้น ต่อมาได้เป็นอาจารย์ใหญ่ฝ่ายเซ็นที่มีชื่อเสียงโด่งดังของญี่ปุ่น นามว่า ท่านอาจารย์ "อิคคิว"				
24 สิงหาคม 2553 11:49 น.

นิทานเซ็น ตอน น้ำชาที่ล้นถ้วย

กระบี่ใบไม้

โปรเฟสเซอร์คนหนึ่งเดินเข้าไปถาม

...เซ็นนี้หรือมีนิยามอย่างไรนี่...

อาจารย์ยังไม่ทันตอบ...พลันรู้ดี

เซ็นอย่างนั้นเซ็นอย่างนี้ว่าเรื่อยไป


พระอาจารย์รินน้ำชาอย่างนิ่งเฉย

เห็นน้ำร้อนล้นร่วงเลยก่อนรินไหล

อาจารย์ครับ...ท่านจะใส่มันอย่างไร

น้ำเต็มถ้วยแล้วเห็นไหม...เริ่มไหลริน...


อาจารย์บอก ฉันใดก็ฉันนั้น

เพราะความรู้ไม่มีวันที่จบสิ้น

หากหัวใจไร้ที่พอจะได้ยิน

รินความรู้ใส่ดวงจินต์ก็เปล่าเปลือง...


เติมความรู้ให้เหมือนน้ำไม่เต็มแก้ว

พร้อมดูดซับทุกสิ่งแล้วอย่างต่อเนื่อง

ชีวิตคนจะตกต่ำหรือรุ่งเรือง

อยู่ที่เรื่องรับฟังไหม...หรือไม่ฟัง				
19 สิงหาคม 2553 19:04 น.

นิทานเซ็น ตอน วัดใครใหญ่กว่า?

กระบี่ใบไม้

พระธุดงค์สองวัดเถียงกันอยู่

วัดของฉันนั้นเลิศหรูกว่าวัดท่าน

ทั้งใหญ่โตและโอฬารสาระพัน

ต้องพายเรือข้ามน้ำกัน...ขบฉันที


วัดของฉันนั้นใหญ่โตโอ่อ่ากว่า

เพราะเวลาเข้าสุขาทุกครั้งนี่

ตอนถ่ายทุกข์แต่ละครั้งฟังให้ดี

ใช้เวลาหลายนาที...ก่อนหล่นดัง


พระอีกรูปแสนอดรนทนไม่ไหว

ท่านโปรดฟังความยิ่งใหญ่วัดฉันมั่ง

วัดของฉันชื่อ...ไม่มี-ที่จีรัง

มีความว่างสุดฟากฝั่ง - อนัตตา


ถ้าอยากรู้ว่าวัดฉันกว้างแค่ไหน

ได้โปรดลองเดินออกไปจากวัดข้า

วัดของฉันไม่กำหนดเงื่อนเวลา

หรือใครกล้าเถียงฉันไหม...ไม่ใหญ่เลย				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
Lovings  กระบี่ใบไม้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
Lovings  กระบี่ใบไม้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
Lovings  กระบี่ใบไม้ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงกระบี่ใบไม้