4 กันยายน 2553 21:17 น.
กระบี่ใบไม้
กาลครั้ง...หนึ่งแสนนาน-ไม่นานนัก
พบเรื่องราวไม่น่ารักแต่ลุ่มหลง
กับเรื่องราวแสนคงมั่น-เกือบมั่นคง
รักยืนยง-หลงยืนยัน-ฝันระทวย
พบเจ้าชายหน้าตาดีแต่ขี้เหร่
หลงรักสาวนัยน์ตาเขซึ้งแสนสวย
มีฐานะแสนยากจนปนร่ำรวย
รักษาตายายล้มป่วย(แต่แข็งแรง)
วันหนึ่งมีแม่มดดี-ที่ใจร้าย
แอบมาหลงรักเจ้าชาย-เกลียดกลั่นแกล้ง
ร่ายเวทย์มนต์ที่แผ่วเบาอย่างรุนแรง
เสกเจ้าชายเป็นฟักแฟง-ผลแตงไทย
ข้าราชการร่วมกันด้วยช่วยกันด่า
อยากให้เจ้าชายกลับมาเพื่อผลักไส
ปกครองบ้านเมืองร่มเย็น-ลุกเป็นไฟ
ประชาชนแสนร้อนใจ-สรวลเฮฮา
พระโหราแสนฉลาดขาดแต่โง่
ประกาศเรื่องราวใหญ่โต-กระซิบว่า
วิธีแก้ไขมนต์ดำ-ย้ำมนต์ตรา
เรียกระดมผู้กล้ามา-ไม่มาดี?
ร่วมค้นหาของวิเศษ(ไร้เหตุผล)
ออกผจญภัย-สราญแสนหวานที่
ค้นหาไข่ไดโนเสาร์-เหาอินทรีย์
เพิ่มสง่าเสริมราคีให้เจ้าชาย
ส่วนสาวเจ้าปลอมเป็นชาย(คล้ายเป็นหญิง)
ไม่ทอดทิ้ง-พร้อมทิ้งทอด-ยามจอดป้าย
ยอมประสบความลำบาก(อยากสบาย)
ร่วมคลี่คลาย-ยิ่งลำบาก...ยุ่งยากพลัน
อัศวินหน้ามลก้นกระดก
หลายหมื่นพกความองอาจแต่ขาดขวัญ
คล้ายชนะแต่พ่ายแพ้ยักแย่ยัน
เหลือแต่สาวหนึ่งเดียวนั้น(คุณมั่นใจ?)
สัตว์ประหลาดแสนเก่งกาจนั้นขี้เกียจ
ถูกยัดเยียดชัยชนะแต่แพ้ให้
เก็บได้ไข่ไดโนเสาร์-อย่าเอาไป
ไดโนเสาร์มันอยากให้-ไม่อยากเอา
กลับมาพร้อมไข่วิเศษ-เกรดต่ำต่ำ
แก้ไขเวทย์ที่ลึกล้ำ(ซ้ำร้ายเข้า?)
รีบปาไข่ใส่เจ้าชาย...คล้ายแกล้งเดา
เสือกโดนเป้า(ไม่อยากโดน)โดนทำไม?
แล้วเรื่องก็จบแฮปปี้-ที่เลือดสาด
เจ้าชายได้ขึ้นครองราชย์(โดนโห่ไล่)
พบงานแต่งเจ้าฟักแฟง-ผลแตงไทย
พร้อมกับเจ้าสาวคนใหม่...คือแม่มด????
3 กันยายน 2553 20:23 น.
กระบี่ใบไม้
...อาจารย์ครับ...วันนี้ผมมีเรื่องบอก...
เสียงอาจารย์สรรพยอกย้อนกลับว่า
เจ้าต้องผ่านตะแกรงร่อนสักสามครา
ลูกศิษย์ถามกลับไปว่า ผ่านเยี่ยงไร
ตะแกรงร่อนครั้งที่หนึ่งข้าขอถาม
เรื่องที่เจ้านั้นเล่าความ...จริง...หรือไม่
เสียงศิษย์ตอบกลับมา ไม่แน่ใจ -
ได้ยินคนพูดกันไปต่อต่อกัน
ตะแกรงร่อนครั้งที่สองขอถามว่า
เจตนา...ที่เล่าความดีไหมนั่น
ลูกศิษย์ตอบ ฟังจากที่...เขาโจษจัน
ไม่ใช่เรื่องที่ดีนั้นเท่าไหร่เลย
อาจารย์จึงถามตะแกรงร่อนที่สาม
เรื่องที่เจ้าบอกเล่าความและเอื้อนเอ่ย
มันใช่เรื่อง...สำคัญ...ไหมช่วยเปรียบเปรย
ไม่ใช่เรื่องสำคัญเลยครับอาจารย์
งั้น...หยุดก่อน ข้าขอร้องไม่ต้องเล่า
คำพูดคนใช่ลมเผาลอยพัดผ่าน
ก่อนจะพูดจาสิ่งใดให้สอบทาน
พูดแต่สิ่งที่เป็นการ...เท่านั้นพอ
2 กันยายน 2553 21:19 น.
กระบี่ใบไม้
...โปรดตัดเนื้อที่ดีที่สุดนี้ให้ฉัน...
...ไม่มีเนื้อไม่ดีนั้นอยู่ที่นี่....
เสียงโต้ตอบ,เขียงหมูดังเสียงดนตรี
ใครหนึ่งคนยินเสียงนี้...บรรลุธรรม
ปล.นี่เป็นสิ่งที่อาจารย์เซ็นท่านหนึ่งชื่อ ปันซานเป่าจี้ ได้ยินที่เขียงหมูในตลาด และท่านก็บรรลุธรรมในฉับพลัน....
1 กันยายน 2553 20:46 น.
กระบี่ใบไม้
วันหนึ่งผืนฟ้า มีดวงจันทราและแสงตะวัน
เคยบอกรักกัน ลูกหลานเป็นดาวมากมาย
ที่สุดผืนฟ้า จะรักกันจนกว่า...วันสุดท้าย
แสงจันทร์งมงาย เชื่อถือคำซื่อเว้าวอน
ตราบฟ้าเปลี่ยนสี ฤดีเปลี่ยนผัน
เคยบอกรักกัน ฉากสุดท้ายคล้ายดังละคร
แสงจันทร์ทอดยาว แสงดาวยังคง...สะท้อน
จารึกบางตอน เจ็บจำทั้งน้ำตา....
ที่มุมหุบเขา ทอดยาวไปจรด...ตรงนั้น
มี...เงาตะวัน... แนบเอียงดังบอกรักมา
เงาคงร่มเย็น ซ่อนเร้นจนสุดปลายฟ้า
ตะวันร่ำลา สุดฟ้าทิ้งจันทร์...พราว
ตราบฟ้าเปลี่ยนสี ฤดีเปลี่ยนผัน
เคยบอกรักกัน ฉากรักควรจบยืดยาว
โอ้...แสงจันทร์ทรา โอ้....แสงดาราดวง...ร้าว
ใช่ไหมเรื่องราว จบลงตรงทางร้าวราน
อยากเห็นเงาน้อย เลื่อนลอยปานนั้น
ครั้นแสงตะวัน เยี่ยมกรายก็จากหายไป
ไม่มีอยู่จริง หรือทิ้งข้อควรคิดไว้
ตะวันทอดไกล ไขว่คว้าหาความเลื่อนลอย
ที่โค้งขอบฟ้า ขีดขั้นรอยผ่าไปแล้ว
ตะวันทิ้งแนว ห่างจันทร์ใจนั้นรอคอย
โอ้...แสงจันทร์ทรา โอ้....ดวงดาราดวงน้อย
ขอบฟ้าทิ้งรอย ขีดฝัน...ไร้วันหวนคืน
สุดโค้งขอบฟ้า ไขว่คว้าคืนนั้น
ที่แสงตะวัน เสียไปไม่อาจยั่งยืน
ใต้แสงจันทรา ที่แสงดาราตื่นฟื้น
ผู้ใดกล้ำกลืน ผู้ใดไม่เคยเสียใจ
ตราบฟ้าเปลี่ยนสี ฤดีเปลี่ยนผัน
เคยบอกรักกัน แสงจันทร์ยังอยู่ที่ใด
กลางวันกล้ำกลืน กลางคืนระทมข่มไว้
สูญเสียเธอไป ร้องไห้เท่าไร...ไม่คืน
สูญเสียเธอไป ร้องไห้เพียงใด...ไม่คืน
31 สิงหาคม 2553 23:04 น.
กระบี่ใบไม้
พระอาจารย์จัดอบรมบ่มสอนศิษย์
นักเรียนทั่วสารทิศมาเข้าค่าย
ก่อนจะมีเหตุลุกลามความวุ่นวาย
เกิดคดีความของหายโผล่ขึ้นมา
หลังจากที่ทุกคนนี้ได้พิเคราะห์
พบหลักฐานเป็นมั่นเหมาะก็รู้ว่า
คนไหนคือขี้ขโมยที่ผ่านมา
หลังอาจารย์เรียกดุด่า...ก็ปล่อยไป
เหตุการณ์ที่ดูเลอะเลือนเหมือนสงบ
แต่คดีที่เคยจบก็เริ่มใหม่
อาจารย์ครับพวกเรารู้ว่าคือใคร
คนที่เคยก่อเรื่องไว้...ก็คนเดิม
ทุกคนเก็บความคับข้องหมองในจิต
ใยคนเดียวที่ก่อฤทธิ์มาแต่เริ่ม
ยิ่งจับได้แต่คลับคล้ายยิ่งเหิมเกริม
หลังอาจารย์ดุด่าเพิ่ม...ก็ดูดี
อาจารย์ครับ - เป็นล้นพ้นทนไม่ไหว
คนผิดแล้วยังผ่องใสได้ไงนี่
ถ้าอาจารย์ไม่ขับไล่คนอัปรีย์
พวกเราทั้งหมดนี้ต้องขอลา...
อาจารย์บอกว่า เหตุนั้นสำคัญอยู่ -
ใช่อาจารย์จะมองดูไม่รู้ว่า
ข้าวของที่สูญหายไปใช้ราคา
แต่สิ่งสำคัญกว่าคือ...หัวใจ
พวกเธออาจจะจากไปได้ทั้งหมด
แต่หนึ่งเดียวที่งอคดของดไว้
หากฉันสอนเขาไม่ได้คงสายไป
เขาคงโตเป็นผู้ใหญ่ที่สามานย์...
..............................................
ลูกศิษย์ขี้ขโมยฟังพลันนั่งอึ้ง
ปล่อยถ้อยคำซาบซึ้งให้แผ่ซ่าน
น้ำตากลบซบหน้า - กราบอาจารย์
สำนึกในความต้องการให้กลับตัว
..............................................
พวกเธอคือลูกศิษย์ฉันเหมือนกันหมด
...ใช่...เธออาจรู้จักงดเว้นสิ่งชั่ว
ขอให้ฉันเช็ดความมืดที่หมองมัว
แก่ศิษย์นี้ที่น่ากลัว...ของฉันเอง
ปล.หลังจากสิ้นคำสอนของอาจารย์ บันเค โยตาคุ ในครั้งนั้น ลูกศิษย์คนที่ถูกกล่าวถึงก็ไม่เคยขโมยข้าวของใครอีกเลย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
1538
