25 ธันวาคม 2553 19:26 น.
กระบี่ใบไม้
ชายผู้หนึ่งอยากเป็นนักแกะสลัก
ด้วยใจรักออกค้นคว้าหาความหวัง
พบช่างแกะปฏิมาผู้โด่งดัง
โปรดสอนสั่งให้ศิษย์นี้ได้ปรีชา
อาจารย์บอกไปตักน้ำที่ในบ่อ
น้ำบางส่วนกระเซ็นก็...ร้องด่าว่า
เจ้าทำงานได้แค่นี้ก็อย่ามา
พรุ่งนี้ออกให้พ้นหน้าจากนี้ไป
ชายผู้นั้นแสนสับสนปนโศกเศร้า
ไปผิดใจอาจารย์เข้าที่ตรงไหน
กลางค่ำคืนแสงตะเกียงยังรำไร
อาจารย์พลันเรียกเขาให้เข้าไปพบ
เห็นอาจารย์พยักหน้าอย่างอ่อนโยน
เหตุที่โดน...ข้าด่าว่าให้เคืองขบ
ข้าให้เจ้าตักน้ำมาหนึ่งคำรบ
เพื่อสวนทบเจตนาของเจ้าเอง
น้ำในถังที่ตักนี้มีไม่มาก
เจ้ายังปล่อยมันไหลหลากเพราะรีบเร่ง
หากข้าสอนสั่งเจ้าไปก็หวั่นเกรง
อาจทำลายตัวเจ้าเองไม่หยุดพัก
พุทธปฏิมากร...นั้นอ่อนไหว
หาใช่เพียงเศษท่อนไม้ที่จำหลัก
เจ้าต้องสร้างท่านขึ้นมาจากความรัก
ด้วยดวงจิตที่แน่นหนักและศรัทธา
................................................
กลางค่ำคืนที่หรี่เพียงตะเกียงนี้
ชายผู้นั้นพลันรู้ดีตระหนักว่า
หากจะสร้างสรรค์ซึ่งองค์พระปฏิมา
ต้องสรรค์สร้างโดยเมตตา...จากหัวใจ
ปล.วันรุ่งขึ้นชายผู้นั้นก็ไปขอสมัครเรียนกับอาจารย์ใหม่ และได้กลายเป็นช่างแกะสลักที่มีชื่อเสียงในเวลาต่อมา...
24 ธันวาคม 2553 10:40 น.
กระบี่ใบไม้
ท่านโชกุนมีดวงจิตคิดทดสอบ
เรียกเณรน้อยเข้ามาตอบซึ่งปัญหา
ได้ข่าวคราวว่าเจ้านั้นมากปัญญา
จงแสดงออกมาอย่าช้านาน
ฉับพลันท่านหยิบกระดาษวาดรูปเสือ
แลคลับคล้ายดูร้ายเหลือแปะฝาม่าน
เจ้าเสือร้ายตัวนี้มันอันธพาล
จงจับมันดัดสันดานอย่าชักช้า
เห็นเณรน้อยนิ่งคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่ง
เตรียมเชือกขึงคล้ายต่อสู้ก่อนพูดว่า
ก่อนที่ฉันจะจับมันมัดออกมา
วานท่านไล่เสือจากหน้า...กระดาษที!!!
ปล.เรื่องราวในตำนานจะแตกต่างจากในการ์ตูนอิคคิวซังที่ทุกคนคุ้นเคย ตรงที่พระอิคคิวขณะที่บวชเป็นเณรอยู่ที่วัดอังโคะคุจิ นั้น ท่านยังใช้ชื่อว่า ชูเคน อยู่
20 ธันวาคม 2553 21:12 น.
กระบี่ใบไม้
ชาวนาได้ยินเสียงข่าวป่าวประกาศ
แค่เศษเงินไม่ถึงถาดแลกที่สวย
แสนตาลุกเป็นกำลังหวังร่ำรวย
ข้าจะซื้อที่นี้ด้วยเงื่อนไขใด
เจ้าของที่มองชายนี้ที่แสนโลภ
อยากทดสอบมูลละโมบสักแค่ไหน
เอางี้เถิด ข้าขายถูกสุดหัวใจ
ขอเอาดวงตะวันใหญ่เป็นสัญญา
ขอให้ท่านเดินวนให้ไกลที่สุด
ตราบตะวันนั้นเริ่มรุดจากขอบฟ้า
ไม่ว่าเดินไกลแค่ไหนหวนกลับมา
ก่อนตะวันตกลับตา...เอาที่ไป
ท่านแลกที่ด้วยเงินถาดสุดแสนถูก
เอาสัญญามาพันผูกกันดีไหม
ชาวนาตอบถ้าอย่างนั้นก็ตามใจ
เริ่มพรุ่งนี้เลยดีไหมอย่าช้านาน
ความโลภบังคับใจให้ไกลที่สุด
ตื่นเช้าขึ้นก็เร่งรุดตามคำขาน
อีกหน่อยข้าจะได้ที่ตามต้องการ
ผลลัพท์แห่งทรมานจักงดงาม
เวลาล่วงเลยเที่ยงไปแสนไกลแล้ว
ชายคนนั้นคงวิ่งแน่วไม่เกรงขาม
ไม่ดื่มกินแม้เพียงแต่สักชั่วยาม
พรุ่งนี้เถอะข้าจะข้ามความยากจน
สาดแสงทองใกล้ถึงห้วงหล่นล่วงแล้ว
ในที่สุดความแน่แน่วก็เกิดผล
หลังวิ่งกลับสุดชีวิตในบัดดล
ถึงที่สุดก็ทรุดหล่นตรงเส้นชัย
ชัยชนะบังเกิดงามบนความโลภ
มูลละโมบจะจริงแท้สักแค่ไหน
ก่อนที่ชายคนนั้นจะพลันสิ้นใจ
เขายังกำดินเอาไว้...ในอุ้งมือ
30 พฤศจิกายน 2553 18:07 น.
กระบี่ใบไม้
อาจารย์นั่งท่องพระสูตรถึงยามค่ำ
โจรหนึ่งนำมีดคมกริบมาขู่ฆ่า
ได้โปรดเอาเงินทั้งหมดของท่านมา
อยู่ในลิ้นชักนั่นแหละหนา...อย่ามากวน
ขณะที่โจรร้ายเพลินเดินเก็บกวาด
ทิ้งไว้หน่อยที่ในถาดอย่าขาดด้วน
ถึงเป็นโจรก็ควรรู้ควรไม่ควร
ค่าใช้จ่ายในวัดล้วนต้องใช้เงิน
โจรทิ้งเศษเงินไว้หน่อยก่อนถอยฉาก
ก่อนลาจากขอบคุณหน่อยอย่าห่างเหิน
เมื่อรับของจากใครแล้วอย่าทำเมิน
โจรร้ายยิ้มอย่างเก้อเขินก่อน ขอบคุณ
ไม่กี่วันโจรร้ายนั้นพลันถูกจับ
ทำแผนรับสารภาพกันให้วุ่น
อาจารย์ส่งยิ้มให้ไปอย่างการุนย์
เขาไม่ใช่คนทารุณ...เท่าที่รู้
เงินในวัดอาตมาเป็นผู้ให้
ก่อนเขาเดินจากไป...ขอบคุณอยู่...
โจรนั้นยืนหลบก้มหน้าไม่กล้าดู
หลังทุกคนยินกับหูก็จากไป
เมื่อติดคุกคดีอื่นจนพ้นผิด
พลันฉุกคิดถึงอาจารย์ขึ้นมาได้
เราเป็นโจรแท้แท้ยังห่วงใย
น่าละอายใจแค่ไหน...ไม่กลับตัว
ปล.เมื่อออกจากคุกแล้ว โจรก็กลับมาหาอาจารย์ ชิจิริ โคจุน เพื่อฝากตัวเป็นลูกศิษย์ของท่านต่อไป
28 พฤศจิกายน 2553 21:48 น.
กระบี่ใบไม้
กุหลาบน้อย กอนี้ ที่เธอปลูก
พันผูก หัวใจไว้ ไม่แปรผัน
เหม่อมอง หมองไหม้ ทุกวารวัน
หวังรอคอย เผื่อเธอนั้น หวนกลับมา
รักษามัน เหมือนรักฉัน จะได้ไหม?
คำบอกเธอ ดังแสนไกล สุดปลายฟ้า
คำสัญญา ย่อมต้องจำ คำสัญญา
...ฟ้า...อย่า... รังแก คนสิ้นทาง
ตะโกนก้อง ที่กลางห่า พายุฝน
กุหลาบนี้ หนึ่งต้น ใยทิ้งขว้าง?
ฟ้าส่งให้ เราผูกพัน เพื่อหั่นกลาง
แค่ใยเดียว เส้นบางบาง กลับทำลาย
ตะโกนท้า แม้กลางห่า พายุฝน
คนคนเดียว ยังถูกปล้น เอาไปได้
ถึงไม่เคย พร่ำบอกเธอ ...รักมากมาย...
รู้แต่เพียง แม้วันตาย ก็ยังรัก
กุหลาบนี้ ฉันกอดกลาง พายุฝน
ปล่อยเลือดใส ให้ไหลปน ความช้ำหนัก
ดอกไม้งาม แต่ว่าหนาม มันคมนัก
รอยหนามหัก ปักตรงนี้ ...ที่ตรงใจ...
หนาวสั่น ใต้คำหยัน จากฟากฟ้า
ปล่อยน้ำตา ให้ไหลหล่น ปนน้ำใส
บอกรักคน ที่ไม่เคย จะรักใคร
...เหตุอันใด... จึงไม่ตาย ใต้สายฟ้า?
พยับฝน เริ่มหล่นบาง จืดจางแล้ว
สายรุ้งแก้ว ล้อตะวัน พันแสงจ้า
ฟ้าไม่เคย ทำร้ายคน บอบช้ำมา
น้ำตา ต่างหากที่ ทำร้ายคน
ยิ้มรับสาย น้ำใส จากปลายฟ้า
กุหลาบน้อย เริงร่า รับสายฝน
รักของฉัน แม้ผ่านวัน อันมืดมน
เหตุใดต้อง ทำร้ายตน เพื่อคนรัก?
ขอบคุณภาพจากเวบไซต์ http://apichoke.com/index.php?topic=19096.575
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
2840
