20 มีนาคม 2552 16:46 น.
กระบี่ใบไม้
ผวาจิตพิศวงเคยสงสัย
คืนหลับไหลใจ-ไม่ลงคงหลอกหลอน
ลมบางบาง-ข้างระเบียง-คู่เคียงนอน
เศร้าสะท้อนทอดถอนจิตพิศดาร
(พิสมัย)...คล้ายดวงจิตยังคิดถึง
ใครคนหนึ่งเจ้าลาลับไม่กลับบ้าน
ค่ำคืนเหงาเจ้าคงงงหลงการงาน
หลายปีผ่านยิ่งงวยงงหลงงงงัน
ปรัศนีย์ของชีวิต...ซ่อนปริศนา
ใจเหว่ว้าฝังในจิตคิดผกผัน
ใจหนึ่งก็รอเธอกลับนับกัปกัลป์
ใจหนึ่งนั้นหวังใจช่วย...อวยพรเธอ
19 มีนาคม 2552 21:04 น.
กระบี่ใบไม้
หญิงงาม ณ ราตรีกาล ไอหมอกแสนหวาน
ดุจดั่งพิภพมนตรา
หรีดหริ่งเรไรแว่วมา แผ่วเพลงเหว่ว้า
งามงดสุดหล้าฟ้าดิน
สาดแสงจันทร์ส่อง-ดวงจินตน์ ดาราถวิล
จิ้มลิ้มพิมพ์ปภัสร์จรัสพราย
ท่ามกลางแสงจันทร์งมงาย หิ่งห้อยทักทาย
เศร้าซึ้งนึกถึงใครหนอ
ฟากฟ้าคืนฝันจันทร์คลอ แสงดาวตัดพ้อ
แก้มบางอาบคราบน้ำตา
สงสารเจ้าดวงดาริกา สงสารจันทรา
หดหู่ในคืนแสนหวาน
เพียงหวังค่ำคืนยาวนาน เจ้าหญิงรัตติกาล
คนดีอย่าร้องไห้เลย
19 มีนาคม 2552 15:50 น.
กระบี่ใบไม้
อย่าลืมฉันแม้ว่าฉันนั้นไปไหน
หากเมื่อใด ใจฉันแพ้อย่าแปรผัน
อย่าลืมทิ้งคำสัญญาว่ารักกัน
อย่าลืมฉัน ตราบที่ฉัน นั้นยังรอ
อย่าทอดทิ้งฉันไปไหนใจฉันหนาว
ยามปวดร้าวอย่าห่างไกลใจฉันขอ
อย่าลืมฉันเก็บฉันไว้ในใจก็พอ
คนใจท้อรอคำถามเช็ดน้ำตา
อย่าลืมฉันตราบฉันนี้มีชีวิต
ใจดวงนิดหนึ่งดวงนั้นฉันห่วงหา
รักของฉันมีข้อแม้แค่ชีวา
ฉันเกิดมาเพียงแค่หมาย...ได้รักเธอ
16 มีนาคม 2552 20:34 น.
กระบี่ใบไม้
ค่ำคืนหนาวสุดร้าวรานแสนนานนี้
คือวลีแผ่วเพลงร้อยอ้อยสร้อยเสียง
ค่ำคืนร้าวเห็นดาวพร้อยร้อยสำเนียง
ผิวขลุ่ยเคียงเสียงเพลงอยู่ควงคู่ดาว
เสียงขลุ่ยผิวพลิ้วเพลงหวานกังวานใส
คล้ายหัวใจใต้ขลุ่ยคมโต้ลมหนาว
เพลงรักร้อยลอยเคว้งคว้างอ้างว้างพราว
ค่ำคืนร้าว แสงดาวบ่น รอคนฟัง
เพลงเดียวกัน ณ วันอุ่นนอนหนุนตัก
ที่แห่งรักเดียวกันนี้มีความหลัง
เสียงสุดท้ายคล้ายแปรเปลี่ยนหมุนเวียนดัง
เพลงสิ้นหวังหนาวประหลาด...แทบขาดใจ
14 มีนาคม 2552 09:05 น.
กระบี่ใบไม้
...บางครั้ง...การใกล้ชิดกันเกินไปมักทำให้เกิดความชาชิน...
...คล้ายกับว่า...ยังงัยเธอก็คงอยู่อย่างนั้น...
...ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง...
...บางครั้ง...เรามักจะทะนุถนอมสิ่งต่างๆ...
...แล้วมองข้ามคนที่เรารักไปอย่างน่าเสียดาย...
...และแล้ว...
...เมื่อวันนั้นมาถึง...
...วันที่ความร้าวรานยากเกินจะประสาน...
...วันที่เราถามหาคุณค่าของคนที่เรารัก...
..................................................
...ขอโทษ...
...เราอาจจะกล่าวคำขอโทษอีกเป็นล้านคำที่ไม่มีความหมาย...
...ขอโทษ...
...เราอาจจะกล่าวคำขอโทษอีกเป็นล้านคำที่ไม่มีคนรับฟัง...
...ขอโทษ...
...เราอาจจะกล่าวคำขอโทษอีกเป็นล้านคำนี้...
...เพียงเพื่อที่จะเช็ดความว่างเปล่าด้วยน้ำตา...
...กระนั้นหรือ?...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
1386
