10 เมษายน 2553 21:11 น.
กระบี่ใบไม้
ท่ามสงกรานต์แห่งสงครามทางความคิด
แบ่งเสื้อสีกั้นชีวิตให้ห่างหาย
พรมหยาดน้ำด้วยน้ำตาอันพร่าพราย
แปรความหมายของเลือดแค้นแทนคำพร
จะขอสู้เพื่อฟ้ารุ่งวันพรุ่งนี้
จะขอพลีชีพให้เห็นเป็นอนุสรณ์
จะขอตายเพื่อภาพฝันนิรันดร
จะขอแก้ทุกขั้นตอนที่บิดเบือน
ไม่อ่อนน้อมคงพร้อมพรักปักธงชัย
พร้อมจะเผาเทียนเล่นไฟให้ดูเหมือน
เปลี่ยนบ้านนี้เป็นนรกสะทกสะเทือน
น้ำตาเกลื่อนต่างสีสันของวันร้าย
เสื้อสีเขียวเริ่มแหลมคมระดมทั่ว
ฟ้าหวาดกลัวดินเศร้าหมองลมร้องไห้
กับพี่น้องต้องฆ่ากันถึงวันตาย
ทำบ้านแตกแหลกสลายเพื่อใครกัน?
สงกรานต์แหลกแตกยับไปในวันนี้
หรือจะลบภาพวิถีที่คิดฝัน?
แดงจะชูเหลืองจะคงปักธงพลัน
ประชาชนยังห้ำหั่นกันต่อไป
ถ้าทุกฝ่ายจับมือกันในวันนี้
ประเทศชาติย่อมจะมีความหวังได้
ถ้ายังคิดจะหาญหักปักธงชัย
คงจะมีประเทศไทยอีกไม่นาน
3 มีนาคม 2553 18:19 น.
กระบี่ใบไม้
...ขอเพียงเธอ...จักบอกใบ้...ให้รู้บ้าง...
....ว่ายังมี...เส้นทาง...ระหว่างฝัน...
...ฉันเฝ้าแอบ...มองเธอ...อยู่ทุกวัน...
...หวังเพียงเห็น...ภาพเธอนั้น...สบสายตา...
...นัยน์ตาเศร้า...เธอซ่อนไว้...ใครคนอื่น...
...เบื้องหลังแวว...คือขมขื่น...สะท้อนหา...
....ได้แต่แอบ...คอยเธอนั้น...หันกลับมา...
...หวังยังมี...ช่วงเวลา...ระหว่างเรา...
...เธออาจมี...ช่วงเวลา...ที่ขมขื่น...
...ฉันก็มี...ค่ำคืน...ที่เปลี่ยวเหงา...
...รอเมื่อไหร่...เธอเลิกรับ...การจับเงา...
...หมอกรักที่...แสนทึมเทา...ก็คงจาง
ชนะเลิศ การประกวดกลอน(ตามฉันทลักษณ์) ก.พ.53 หัวข้อ มุมมองรัก
เวบไซต์ กวีคลับดอทคอม http://www.kaweeclub.com/index.php
18 กุมภาพันธ์ 2553 12:56 น.
กระบี่ใบไม้
ดอกไม้...ที่เธอให้ฉันเก็บไว้ที่หัวนอน
รวยรินกลิ่นอ่อนอ่อนคล้ายกลิ่นแก้มหอมแกมกัน
ดอกไม้...ที่เธอให้แผ่กิ่งใบถึงในฝัน
มิ่งมิตรนิจนิรันดร์ชูช่อฝันอย่างมั่นคง
ดอกไม้...ที่เธอให้ฉันเก็บไว้ไม่ลืมหลง
ยืนหยัดและยืนยงพร้อมซื่อตรงตราบวันตาย
ดอกไม้...หนึ่งดอกนี้จากมือที่มีความหมาย
คงมั่นฝันงมงาย แม้ชีพวาย ไม่ขอวาง
16 มกราคม 2553 02:19 น.
กระบี่ใบไม้
กรีดนิ้วไล่แผ่นภาพนี้ทีละแผ่น
ความรู้สึกแน่นแฟ้นเริ่มเอ่อขัง
สะดุดภาพหนึ่งเคลื่อนไหวในภวังค์
ภาพหมู่ที่ถ่ายกันยังหลังห้องเรียน
..............................................
ชีวิตฉันไม่มีแม้แม่และพ่อ
จากชีวิตเด็กเหลือขอได้อ่านเขียน
อาศัยบุญข้าวก้นบาตรไม่เบียดเบียน
มีหน้าที่หมั่นและเพียรสู้อดทน
ไม้เรียวนี้เจ็บไม่น้อยทิ้งรอยเนื้อ
ต้องคอยเร้นเพราะเหม็นเบื่อครูพร่ำบ่น
หน้าที่ครูคือสอนคนให้เป็นคน
ฉันเถียงว่าเพราะฉันจนจึงชั่วช้า
แล้ววันหนึ่งฉันก็คิดออกฤทธิ์เดช
โดยก่อเหตุพังห้องพักก่อนหนีหน้า
เขียนประจานกระดานไว้ก่อนจากลา
ย้ำเตือนว่าเลือกที่รักมักที่ชัง
หากว่าฉันตายลงไปใครจะรัก
เด็กอย่างฉันมันจมปลักและสิ้นหวัง
เรี่ยวแรงฉันมีแค่ไว้ใช้กำลัง
ชีวิตฝังใต้คำหยัน สันดานโจร
เหมือนฟ้าฟาดผ่าข้างในใจร้าวทั่ว
คบเพื่อนชั่วหลงทางให้ใจโลดโผน
หลังกรงขังที่ตัวฉันนั้นตะโกน
...โลกทิ้งฉัน...ฉันจึงโดน...โทษสังคม...
..............................................
กรีดนิ้วไล่แผ่นภาพนี้ทีละแผ่น
ความรู้สึกแน่นแฟ้นเริ่มสั่งสม
สะดุดภาพหนึ่งเคลื่อนไหวใจระงม
ใครคนหนึ่งฉุดฉันล้มให้ลุกยืน
..............................................
ครูประกันเธอเอาไว้ให้เธอคิด
เธอเป็นศิษย์ครูก็ไม่ใช่คนอื่น
ถ้าเธอหนีครูขอทิ้งตำแหน่งคืน
ครูขมขื่นเศร้าเพียงไหนให้เธอรู้
ถึงไม่มีสิทธิ์แท้เท่าแม่พ่อ
แต่อนาคตยังเฝ้ารอพวกเธออยู่
ครูที่สอนคนไม่ได้ไม่ใช่ครู!!!
อย่าเลี้ยงผู้ร้ายเอาไว้...ในใจเลย
ที่ระลึกวันครู
16 มกราคม 2553 เวลา 01.30 น.
กระบี่ใบไม้
24 ธันวาคม 2552 21:48 น.
กระบี่ใบไม้
ต่อให้แสงแรงกล้าจากฟ้ารุ่ง
จะพวยพุ่งแผดเจ้าเป็นผุยผง
ฉายโชนแสงแห่งตะวันมาบั่นลง
น้ำค้างคงแสงวาบอาบประกาย
.
ไม่เปรียบเพชรเก็จแก้ววับแววฟ้า
แตะปลายแสงแต่งยอดหญ้าเมื่อยามสาย
ปลุกเช้าตื่นชื่นชุ่มชอุ่มพราย
ดุจสร้อยฉายประกายเปล่งเพลงอรุณ
ถึงไม่ใช่ก่องเก็จหยาดเพชรแก้ว
สวมใส่แล้วตีตราโลกหล้าหนุน
แก้วที่ขาดความชุ่มชื้นรื่นละมุน
จะกอบเกื้อเจือจุนห่วงใยใคร?
อาจเป็นแค่หยาดน้ำพรายจากปลายฟ้า
แต่ยังคงคุณค่าไม่หวั่นไหว
หยดน้ำค้างเมื่อยามสายจางหายไป
ไม่จากไกลจากใจอัน...เฝ้าฝันรัก
เพชรที่ผูกเอาไว้ที่ปลายหญ้า
คงคุณค่าเพียงใดไม่ประจักษ์
หยาดน้ำค้างพริ้งพรายเข้าทายทัก
ได้พิงพักยอดหญ้าบางไม่หมางใจ
.
ก่อนที่แสงแรงกล้าจากฟ้ารุ่ง
จะพวยพุ่งแผดเจ้าจนเผาไหม้
ใจยังคงซึมซาบรักจากยอดใบ
เพชรไม่เคยช่วยอะไร...ให้หญ้างาม
กระบี่ใบไม้
24/12/52 เวลา 21.30 น.
ภาพจาก www.oknation.net/.../2009/11/29/entry-1
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
1058
