31 ธันวาคม 2550 15:58 น.
กระถินริมรั้ว
.....เฝ้าแต่บอก ตัวเองไว้ กลัวใจช้ำ
คอยตอกย้ำ เรื่อยมา อย่าพลั้งเผลอ
แต่บางครั้ง พอใกล้กัน ฉันเผลอเรอ
พลั้งปากเผลอ บอกว่าหวง คอยห่วงใย
อยู่ใกล้กัน ยิ่งหวั่นไหว ใจหวิวสั่น
จะห้ามกัน ใจเกเร พาเฉไฉ
คงต้องเลย ตามเลย แล้วปล่อยไป
ห้ามไม่ได้ เพราะสุดท้าย ใจรักเธอ........................
27 ธันวาคม 2550 19:36 น.
กระถินริมรั้ว
เป็นเพราะฉัน ที่ตอกย้ำ คอยทำร้าย
ทั้งทำลาย ความหวังดี ที่มีให้
ฉันมองข้าม ซ้ำเหยียบย่ำ ให้ช้ำใจ
จนสุดท้าย เธอขอหลบ ไม่พบกัน
ครั้นเธอจาก ลับร่างหาย ใยฉันเศร้า
ทั้งเปลี่ยวเหงา เศร้าโศกา แทบอาสัญ
ได้แต่แอบ เฝ้ามองเธอ อยู่ทุกวัน
หมดสิทธิ์ฝัน เพราะฉันผิด ลิขิตเอง...........
25 ธันวาคม 2550 21:15 น.
กระถินริมรั้ว
ทุกถ้อยคำ ที่กล่าวอ้าง น่าเชื่อถือ
ว่าเธอคือ คนคอยหวง ที่ห่วงหา
ทั้งออดอ้อน อยากเอาใจ ทุกเวลา
คลาดสายตา เธอเป็นอื่น ขื่นขมใจ
ที่แท้เป็น เพียงภาพ ที่เธอสร้าง
คอยกล่าวอ้าง ให้ลุ่มหลง ไม่สงสัย
ภาพเลือนลาง เป็นควันจาง ลอยหายไป
เธอทิ้งไว้ เพียงภาพลวง ทรวงเศร้าเอย..........
25 ธันวาคม 2550 05:49 น.
กระถินริมรั้ว
แค่ฉันรู้ ว่าเธอเศร้า ฉันเศร้าด้วย
ไม่อาจช่วย เกินหน้าที่ ที่พึงห้าม
แม้อยากกอด โอบเธอไว้ ทุกชั่วยาม
แม้อยากถาม เธอเหนื่อยไหม ต้องไคร่ครวญ
ส่งสายตา ให้เธอรู้ ว่าฉันห่วง
แต่ไม่หวง ไม่มีสิทธิ์ จิตสับสน
เป็นแค่...เพื่อน อย่าเกินเลย คอยบอกตน
เธอมีคน อยู่เคียงข้าง อย่าเกินเลย..............
22 ธันวาคม 2550 15:47 น.
กระถินริมรั้ว
......เหมือนหมอกควัน เบาบาง กลางความมืด
ดูเย็นชืด เย็ยเยียบ เปรียบน้ำแข็ง
เธอเก็บฉัน ซ่อนในใจ ไร้เรี่ยวแรง
เธอ....ไม่แกร่ง ไม่...กล้าเอ่ย เฉลยความ
ปล่อยฉันคิด สับสน วกวนเหลือ
ไม่อยากเชื่อ เพียงสบตา หาคำถาม
เธอครุ่นคิด เหมือนฉันคิด ทุกชั่วยาม
ฉันอยากถาม เธอซ่อนใคร? อีกหลายคน..........
หน้าส่วนตัว
1650
