28 กรกฎาคม 2550 14:03 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ฉันวางรองเท้าผ้าใบ บนชั้นอย่างรีบเร่ง รีบอาบน้ำแต่งตัว เพื่อเตรียมไปทำงานช่วงค่ำเป็นพนักงานเซเว่น ก็เพราะฉัน แอบรักหล่อนอย่างหัวปักหัวปำ
ใครจะพูดอย่างไร คิดอย่างไรฉันไม่สน ใครจะล้อ ใครจะนินทาก็ช่าง หล่อนเข้ามาอยู่ในใจฉันตั้งแต่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยใหม่ๆ หล่อนสวยเหลือเกิน ฉันปรารถนาที่จะเคียงคู่กับหล่อน เห็นรอยยิ้มที่สดใส รักของฉันเกิดขึ้นรวดเร็วยิ่งกว่าไฮสปีคอินเตอร์เน็ต ร้อนแรงรวดเร็วยิ่งกว่าหลอดแก้วนำแสง
หล่อนขึ้นปกนิตยสารหลายฉบับ ฉันสนใจหล่อนและคิดถึงมากยิ่งกว่าการเล่นเกมส์ดาวโหลด และmp3 ทั้งปวง
ฉันนั่งนับเวลาที่จะได้ครอบครองและเป็นเจ้าของ เวลาเห็นหล่อนขึ้นหน้าปกหนังสือ ฉันต้องซื้อทุกครั้ง
จนในที่สุดฝันของฉันก็เป็นความจริง หล่อนอยู่กับชายล่ำสัน สูงใหญ่มือถือกระบอง
.....เข้ามาก่อนครับ เชิญข้างใน......
อย่าตกใจครับ .... เมื่อมีหลายเสียงประสานกันเขาหยุดด้วยกระบองในมือ ส่วนใหญ่ เป็นลูกสุนัขพันธ์ โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ บลูด๊อก บ๊อกเซอร์ ร็อดไวเลอร์ และเยอรมันเชพเบริ์ด อีกด้านหนึ่งคือเจ้าปลั๊กอ้วนเตี้ย จอมหอบ
และหมากระเป๋า บอสตัน เทอร์เรียกับชิวาวาหูกาง ผอมแห้งแรงน้อย ฉันมองค้นหา ไปรอบๆๆรักครั้งแรกชั้นอยู่ที่นี่เอง เจ้าสุนัขตัวโปรดพันธ์ ชิห์สุ ขนของมันยาวสลวยถูกจัดเป็นทรงอย่างมีระเบียบ จุกทรงกลม อยู่บนหัว นั้นคือเอกลักษณ์ของมัน
...... ขอโทษค่ะฉันเอาตัวนี้......
ในที่สุดเจ้าข้าวปั้นรักครั้งแรกของฉันก็มาอยู่กับฉันจนได้ อย่าบอกเลยว่ามันราคาเท่าไร เอาเป็นว่าฉันต้องทำงานพิเศษและออมค่าขนมอยู่หลายเดือนทีเดียว
6 กรกฎาคม 2550 17:17 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
จากคนที่ไม่เคยทำอะไรเพื่อใคร จากคนที่เคารพในความเป็นตัวเองอย่างสูง
ข้าพเจ้า นั่งคิดเงียบๆๆ....ตู....เป็นไรว่ะ.....
ชีวิตคนเดียวแสนสบาย เออน่ะ....ค่ำไหนนอนนั่น นอนกินไม่สนใจ อาศัยวัดอยู่ ดูเรียบง่ายสมถะ
ไม่ยึดติดวัตถุค่านิยม เกิดอะไรขึ้นอะไรขึ้นกับเราหนอ....เอ...เอ๊ะ...หรือความรักทำให้คนตาดีตาบอดสนิท ต้องลุกขึ้นมาทำอะไรที่ตัวเองไม่เคยคิดจะทำ
ไม่รู้ว่าเป็นกรรมเก่าหรือปล่าวว่ะนี่....ถ่อสังขาร...เข้าวัยอันสมควรสี่สิบกว่า นั่งรถเมล์ต่อรถทัวร์ เดินทางดั้นด้นจากทิศใต้ไปทิศเหนือเพียงสาเหตุ อยากไปพบอยากมารับผู้หญิงธรรมดาเพียงคนเดียว
แถมรถหมดรอ....แล้วก็รอ ....รอแล้วรอเล่า ข้าวไม่ได้กิน น้ำไม่อาบ แถมทำแปลนสร้างมหาลัยหาย...นึกในใจ....กูเป็นไรฟ่ะ....เซ็งชีวิตชิบเป๋ง.....เครี๊ยดๆๆอาการกำเริบเป็นระยะ....ความเอ๋ยความรักเฮ้ออ...ต้องหาบ้าน หาของใช้เข้าบ้านยังต้องดิ้นรนหาเงินไปขอเค้ามาทำเมียอีก...กรรม...
นั่งมองไอ้เผือก...กลางทุ่งนาแหมเห็นมันลูบไล้เล้าโลมเลียก้อนเกลือด้วยความเอร็ดอร่อย...นึกแล้วอยากเป็นวัวจะหาเกลือก้อนแขวนให้เมียเรากิน...จะได้ไม่ต้องดิ้นรน...
จะมีเมียสักคนลำบากแสนลำบาก....แต่ก็ยังอยากจะมี...นี่แหละน่า...คนในอยากออกคนนอกอยากเข้า...คนที่ไม่เคยมีเมียอย่างเราจึงอยากจะเอาเมีย...เฮ้อ.......
คิดแล้วกลุ้ม...ทำไมหนอต้องเป็นกูด้วย
คิดแล้วเศร้า....ทำไมหนอกูต้องเอาเมีย
คิดแล้วเพลีย....ทำไมหนอ............(คิดไม่ออก.......)
ถ้าคิดได้ว่ มีเมียแล้วทุกข์ .....กูจะเอามันทำไมว๊ะ...............
นีหรือคือความรัก ...........
ขอแถมอีกนิด
คาถาบูชาเมีย
รักเมียต้องอดทน ต้องเป็นคนเคารพเมีย
รักเมียต้องส่งเสีย อย่าให้เมียต้องสงสัย
รักเมียต้องรักเดียว อย่าได้เที่ยวไปรักใคร
รักเมียต้องทำใจ ถึงอย่างไรเธอก็เมีย
รักเมียอย่าขี้เหล้า ถ้าเมียเหงาเราจะเสีย
รักเมียอย่าอ่อนเพลีย คนรักเมียต้องเข็งแรง
รักเมียอย่าเที่ยวดึก จะเกิดคึกผิดสำแดง
รักเมียอย่ารุนแรง ค่อย ๆ แซงอย่าขับไว
รักเมียต้องยอมเมีย เพราะว่าเมียไม่ยอมใคร
รักเมียต้องเข้าใจ ไม่มีใครใหญ่กว่าเมีย
รักเมียอย่าเถียงเมีย คำพูดเมียใหญ่กว่าใคร
ชาติหน้ามีฉันใด จงจำไว้อย่ามีเมีย
ให้ท่านสวดก่อนออกจากบ้านทุกวัน
แล้วท่านจะเจริญรุ่งเรือง ด้วย ลาภ ยศ สรรเสริญ............
........................
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
1532
