19 มิถุนายน 2553 23:40 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เดือนปีหมุนเวียนเปลี่ยนสรรพสิ่ง
บ้างเกรงกริ่งบ้างหวาดกลัวบ้างกล้าหาญ
บางคนดีบางคนชั่วในสันดาน
บ้างเบิกบานบ้างทุกข์ร้อนร้าวรอนใจ
ในเคลื่อนไหวเกิดดับแล้วหลับตื่น
ให้รู้นอนนั่งก้าวยืนเช่นเป็นไฉน
รู้กำหนดระดับลมหายใจ
รับรู้ความเป็นไปในปัจจุบัน
ในคลื่นความไหวให้อบอุ่น
ที่ว้าวุ่นกับละวางอย่างสุขสันต์
ใช้สติพิจารณาอย่างทุกวัน
ทำความฝันให้งดงามเช่นความดี
ชาติไหนชาติหนึ่งที่นิดน้อย
แม้เรื่องร้อยเรื่องพันนั่นโน่นนี่
แต่อย่าลืมหนทางสร้างความดี
รู้ทุกที่ ให้ทุกทาง กว้างไกลนัก
ในการให้ควรสิ่งสมควร
ไม่เรรวนรวนเรหรือเหหัก
ทำอย่างด้วยใจมีค่าราคานัก
เพื่อตอบแทนแผ่นดินที่เรารัก-และรักเรา
17 มิถุนายน 2553 22:18 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
โลกความฝันฉันนั้นเป็นเจ้าหญิง
โลกความจริงฉันเป็นหญิงข้างถนน
โลกความฝันฉันนั้นรวยเหลือล้น
โลกความจริงฉันทุกข์ทนปนน้ำตา
โลกความฝันฉันสวยใสวิไลหรู
โลกความจริงฉันหดหู่ดูเหมือนบ้า
โลกความฝันฉันงดงามดังเทพธิดา
โลกความจริงใบหน้าฝ้ากร้านดำ
โลกความฝันฉันฝันถึงดอกไม้
โลกความจริงเหมือนหญ้าตายโดนเหยียบย่ำ
โลกความฝันฉันฝันเห็นเริงระบำ
โลกความจริงงานประจำคือขอทาน
โลกความจริงที่นอนฉันนุ่มสบาย
โลกความจริงนอนใกล้หลุมสุสาน
โลกความฝันฉันสุขแสนสำราญ
โลกความจริงไม่มีบ้านอยู่เดียวดาย
โลกความฝันฉันฝันเห็นผองเพื่อน
โลกความจริงพร่าเลือนเพื่อนหนีหาย
โลกความฝันฉันเห็นดาวพร่างพราย
โลกความจริงโหดร้ายท้องฟ้ามัว
โลกความฝันฉันฝันเป็นพ่อแม่
โลกความจริงไม่มีแม้แต่ ลูกให้ลูบหัว
โลกความฝันฉันฝันเห็นครอบครัว
โลกความจริงฉันมัวเดินขอทาน
โลกความฝันของฉันย่อมมีสิทธิ์
โลกความจริงชีวิตน่าสงสาร
เป็นหญิงชราที่คนด่าน่ารำคาญ
เป็นขอทานที่ว่าบ้าน่าอนิจจัง
15 มิถุนายน 2553 21:45 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ตรงมุมไหนที่หัวใจของคุณว่าง
ขอให้ฉันนั่งเคียงข้างบ้างได้ไหม
ยามที่คุณเหน็บหนาวรวดร้าวใจ
โปรดรู้ไว้ขอที่ว่างนั่งข้างคุณ
ยามหลับตาเหนื่อยล้ามานานนัก
ฉันจะใช้เมฆขาว-ทอถัก-ให้คุณหนุน
ไกวกล่อมเห่จุมพิตคราเปลือกตาคุณ
ใต้แสงจันทร์ที่อบอุ่นกล่อมคุณนอน
แล้วถักร้อยสายลมหนาวบนราวฟ้า
ส่งคำว่ายังห่วงใยไว้ใต้หมอน
ยามคุณเจ็บเหน็บหนาวรวดร้าวรอน
เป็นสายลมอ่อน-อ่อน-กอดคุณ-ยามนิทรา
ในมิติแห่งฝันคืนวันตื่น
ทุกคำคืนผ่านราตรีที่เหว่ว้า
จะถักร้อยถ้อยบทรจนา
ผ่านความฝันกาลเวลาร่วมร้อยเรียง
วานดวงดาวบรรเลงเพลงสังคีต
ให้ดวงจันทร์กล่อมดีดเส้นสายเสียง
บอกน้ำค้างเป็นตัวโน๊ตเดินร่วมเคียง
วานใบไม้ผสานเสียงเพียงดนตรี
ใต้ฟ้ากว้างที่เดียวดายให้ความอุ่น
มวลดอกไม้หอมกรุ่นสดใสสี
ขอช่องว่างวางลงฉันตรงนี้
มอบร้อยยิ้มความหวังดี...นี่เพื่อคุณ...
11 มิถุนายน 2553 09:19 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ฟ้าของวันนี้ที่อิสระ
มองท้องฟ้า-รับลมอยู่หน้าบ้าน
หอมกลิ่นกรุ่นกาแฟ-บนถ้วยจาน
ดวงดอกไม้ยิ้มบาน-ชูช่ออ้อล้อลม
นั่งลงบนตรงที่¬-เก้าอี้โยก
สายลมโบกขาคลุมไว้ด้วยผ้าห่ม
เสียงนกร้องแผ่วซ่านผ่านสายลม
ฟ้ากางร่มดอกหญ้าปลิวตามปลายทาง
ผีเสื้อเกาะชมดมดอกไม้
หอมดอกโมกกลิ่นกระจายไม่คลายห่าง
สายลมอ่อนพัดคลอแผ่วเจือจาง
อารมณ์อิสระปล่อยวางช่างสุขใจ
ในความเงียบมีความง่ายให้ได้คิด
ธรรมชาติคืนชีวิตลิขิตไว้
ตามหน้าที่-ชีวิตคน-ดิ้นรนไป
ในความใช่-อาจไม่ใช่ไตร่ตรองดู
มีชีวิตเรียบง่ายอย่างงดงาม
อิสระทุกโมงยาม-นำมาสู่
ความพอใจในตัวตนลองค้นดู
สักวันรู้โลกงามตามความจริง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1674
