24 กุมภาพันธ์ 2553 12:57 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ในคืนค่ำทุกวันที่เดียวดาย
แอบซ่อนน้ำตาไว้ไม่ให้เห็น
ทุกก้าวอย่างต่อสู้อย่างลำเค็ญ
ความสุขมิพบเห็นเช่นผ่านมา
เหมือนเรือน้อยลอยคว้างกลางฟ้ากว้าง
มรสุมซัดพัดอัปปางไม่เป็นท่า
การเดินทางท่ามกลางระหว่างน้ำตา
เลือดนักสู้อ่อนล้าสิ้นกำลัง
ฉันจะเหลือไฟฝันกี่วันที่
อีกกี่เดือนกี่ปีที่สมหวัง
ความทรนงสิ้นหายหมดกำลัง
แม้ความหวังหริบหรี่อย่างเลือนลาง
ซ่อนน้ำตาหยดสุดท้ายไว้ใต้หมอน
จุดสุดท้ายเชิงตะกอนที่ฝังร่าง
เหนื่อยเนิ่นนานสิ้นสุดระยะทาง
สิ้นสุดแล้วการเดินทาง....ระหว่างน้ำตา....
21 กุมภาพันธ์ 2553 20:37 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ระลอกอุ่นแก้มอิ่มซ่อนยิ้มอยู่
เหมือนรับรู้เฝ้าแลชะแง้เหลียว
แม้หนาวเหน็บห้วงฤดูลมกรูเกรียว
ใครโน้มเหนี่ยวแทรกอุ่นได้หนุนทรวง
ยามหลับตาถวิลร่ำความรู้สึก
หวานลำลึ้กเหลือรับสดับช่วง
ยามราตรีเอ่ยนำคำทั้งปวง
เผลอตกบ่วงเสน่หาผ่านฟ้าไกล
ในดึกดื่นคืนค่ำผ่านลมหนาว
ท่ามแสงเดือนแสงดาววับวาวใส
หลับตาพริ้มเอิบซ่านหวานละไม
อ้อมกอดใครอิงแอบแนบนิทรา
ค่อนรุ่งสางจากฝันก็พลันตื่น
ความแช่มชื่นห่างหายอาลัยหา
รอยอาลัยเลือนลางจางจากลา
แค่มนตราคืนวันแอบฝันไป
18 กุมภาพันธ์ 2553 02:58 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ขอบคุณน่ะหมู่ดาวในความเหงา
ที่คอยลบความเศร้าในใจฉัน
ขอบคุณแสงสีนวลของดวงจันทร์
ขอบคุณตะวันที่หอบมอบอุ่นไอ
ขอบคุณนกน้อยและดอกไม้บาน
ร้องคลอเคล้าผสมผสานส่งเสียงใส
ในชื่นเช้านั่งแกว่งชิงช้าไกว
จิบกาแฟละมุ่นละไมในเช้านี้
หยิบดอกไม้แต่งแต้มแซมไรผม
มีสายลมยิ้มทักทายไปทุกที่
ฝากรอยยิ้มหวานส่งไปทุกนาที
ตอนบ่ายอารมณ์คิดถึงใคร
พอเริ่มเข้าสู่แดนสนธยา
อาทิตย์ลับขอบฟ้าลาร่มไม้
สวดมนตร์อ้อนดาวบนฟ้าไกล
มอบความรักให้ฉันได้ใช่ไหมดาว
ยามราตรีซุกกายใต้ผ้าอุ่น
รออ้อมกอดอุ่นละมุ่นคลายเหน็บหนาว
จะมีใครกอดไว้ไหมทุกครั้งคราว
คงมีแต่ผ้าห่มผืนขาว...มอบอุ่นไอ...
17 กุมภาพันธ์ 2553 00:39 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
กวีบทเก่า ... เคล้า สุข โศก
บันทึกโลกความฝันเคยหวั่นไหว
ที่ห้วงห้องของรู้สึกลึกภายใน
เขียนระบายผ่านคืนวันที่ผันแปร
ร่ายอักษรเป็นตัวแทนทางความคิด
ความถูกผิดจากข้างในใจเป็นแผล
บนโลกลวงความชอกช้ำซ้ำอ่อนแอ
เริ่มท้อแทอับจนบนหนทาง
จากอักษรถ้อยคำนำเสนอ
เริ่มเพี้ยนเพ้ออับจนคำทำทุกอย่าง
จวบชีพสิ้นดินกลบใจยากวายวาง
จะขออยู่ยืนเคียงข้างอย่างอดทน
ด้วยรักมั่นคำสัญญาจดจารึก
จรดน้ำหมึกใส่สมุดบันทึกผล
หวังสักวันงามสง่าคราได้ยล
คอยเตือนตนมิเลือนหายดั่งสายลม
แต่เป็นแค่เศษกระดาษลงตระกร้า
พบเจอมาแค่กระดาษบนปนเปื้อนขนม
ยัยยู่ยี่พอคลี่คลายจากก้อนกลม
หมดชิ้นขนมถูกทิ้งขว้างริมทางเดิน
บวีบทเก่าเร้าจิตให้คิดหวน
ใจรัญจวนย้ำติดคิดนานเนิ่น
น้ำตาหยดร้อนผ่าวเศร้าเหลือเกิน
คนมองเมินน้ำหมึกจางร้างคนดู
15 กุมภาพันธ์ 2553 02:42 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ร้อยเรียงความคิดถึงจากหัวใจ
ร้อยสายใยพราวไสวอยู่ทั่วฟ้า
ส่งความรู้สึกพ้นผ่านกาลเวลา
ยามหลับตาซบไหล่ใคร่หนุนนอน
กอดเก็บความห่วงใยเป็นสายลม
แทนผ้าห่มสีขาวราวปลอกหมอน
ร้องกล่อมเห่ทะเลใจยามใครนอน
พร้อมออดอ้อนผิวแผ่วแว่วเสียงมา
ดั่งต้องมนต์ของหัวใจร่ายมนต์รัก
เริ่มตระหนักหวั่นไหวใจสั่นหา
ความอิ่มอาบทอประกายผ่านสายตา
เหมือนดั่งว่าภาพงามยามจิตนาการ
อยากถักทอรักไว้ในฟ้ากว้าง
ร่วมสรรค์สร้างเกี่ยวร้อยค่อยประสาน
ราตรีนี้สุกสกาวและยาวนาน
ร้อยเรียงร่ายมนต์รักส่งไป...ใครรับที...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1377
