23 ธันวาคม 2553 23:18 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ม่านสีทองผ่องอำพรรณของวันใหม่
สวยสดใสอร่ามตาห่มฟ้าฝัน
ส่งปีเก่ารับปีใหม่ไปด้วยกัน
ด้วยสีสรรวิไลลาศสะอาดตา
ร่ายลำนำบทกลอนหวานเริ่มขานขับ
ยิ้มแย้มรับปีใหม่ใจหรรษา
บัตรอวยพรถักร้อยถ้อยสัญญา
สมปรารถนาทุกสิ่งสรรพ์กับวันวาน
ด้วยไมตรีมิตรภาพสุดซาบซึ้ง
มอบส่งถึงทุกที่ไปให้สุขศานติ์
มีความสุขทุกเรื่องราวเนิ่นเนาว์นาน
พ้นภัยพาลอันตรายอย่าหมายมี
ขออำนาจบารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์
มาอวยพรมวลมิ่งมิตรทุกถิ่นที่
สุขเกษมสำราญเบิกบานทั่วธานี
พบสิ่งดีทุกคืนวันสุขสมใจ
ให้เลื่อนยศ ขึ้นเงินเดือน เลื่อนตำแหน่ง
ทุกหนแห่งมอบกลอนอวยพรให้
มีโชค มีทรัพย์ นั่งนับไป
คนโสดมีครองสมใจทุกคืนวัน
ขอเทพไท้ทัวแควนแดนสถิตย์
มอบอวยพรทุกชิวิตให้สุขสันต์
ทุกครอบครัวมีสุขสร่างโศกมีโชคกัน
ใช้ธรรมมะปกป้องสร้างสรรค์ด้วยน้ำใจ
23 ธันวาคม 2553 10:34 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ในหนึ่งปีมีไหมในหนึ่งวัน
ที่จะคิดถึงกันไม่ขาดสาย
ฝากสายลมพัดพาผ่านฟ้าไกล
เคยรู้สึกบ้างไหมในหนึ่งวัน
ฝากบอกมาถามความรู้สึก
ในส่วนลึกคิดถึงใครหรือใช่ฉัน
หรือหลงลืมไม่เคยคิดถึงกัน
ไม่คิดถึงฉันแล้วคุณคิดถึงใคร
ขอเพียงสักนิดหนอคนดี
ฉันยังอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
โปรดส่งมอบมาสักนิดจากหัวใจ
ผ่านสายลมมาให้คิดถึงกัน
ยิ้มแย้มแล้วส่งมาให้สักนิด
แค่ความคิดความคิดถึงในความฝัน
ผ่านฟากฟ้ายามราตรีที่มีจันทร์
ว่าคุณยังมีฉันอยู่ในลมหายใจ
.ใต้ท้องฟ้าอ้อมกอดท้องฟ้าที่อบอุ่น
ใต้ลมหนาวหวานละมุ่นส่งมอบให้
พร้อมรอยยิ้มถักทอก่อสายใย
ฝากลมหายใจเพียงหนึ่งคิดถึงกัน
13 ธันวาคม 2553 19:05 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เหมือนตกบ่วงเงียบงันของความเหงา
โลกทั้งโลกซึมเศร้าสีเทาหม่น
เกิดเวียนว่ายอยู่ในละครคน
ชะตาว่ายวนซึมแทรกจนแปลกใจ
กระแสผ่านการเวลาหลายวิกฤต
ใต้เงาโลกเบี้ยวบิดคิดสงสัย
มีคำถามนิยามแห่งความนัย
อยู่ในโลกความสงสัยใต้น้ำตา
ทุกเรื่องราวระลึกระทึกผ่าน
อยู่ใต้ม่านมืดหม่นจนปวดปร่า
ระทดท้อขาดวิ่นสิ้นชะตา
อยู่ห้วงเหวหุบผาชะตากรรม
หยาดน้ำตารินไหลไม่สิ้นสุด
หมดแรงเรี่ยวโทรมทรุดโดนกระหน่ำ
หรือเกิดมาชาตินี้ใช้หนี้กรรม
ถึงมีแต่เรื่องรุมซ้ำทำร้ายใจ
อยากจะหยุดหัวใจไว้ตรงนี้
พอกันทีเรื่องราวเข้าใจไหม
ฉันเริ่มเหนื่อยจนท้อแล้วหนอใจ
อยากหลับใหลลืมตื่นมิฟื้นมา
แต่โชคชะตารุมเร้าอุปโลกน์
บนเส้นทางเศร้าโศรกโลกเหว่หว้า
ใต้รอยยิ้มซ่อนเงื่อนเปื้อนน้ำตา
เจ็บจนชาปวดจนชินแทบสิ้นใจ
ปล่อยน้ำตาเป็นทางแห่งสีขาว
ตกภวังค์เร้นร้าวอยากหลับใหล
ไม่รับรู้ไม่อยากเห็นความเป็นไป
หยดน้ำใสไหลร่วงถ่วงกายนอน
อยากหลับแล้วหลับใหลให้สนิท
จากทุกอย่างวางชีวิตที่หลอกหลอน
ไม่ห่วงหาหมดอาลัยไร้อาวรณ์
หลับตานอนนิ่งสนิทนิจนิรันดร์