24 มิถุนายน 2550 17:56 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ไม่เคยคิดชีวิตนี้จะมีได้
ไม่เคยคิดจะมีใครในใจฉัน
ไม่เคยคิดจะมีใครให้ผูกพันธ์
ไม่เคยฝันชีวิตนี้จะมีเรา
ไม่เคยคิดชีวิตนี้มีความรัก
อยากหยุดพักเรื่องหัวใจแม้เงียบเหงา
กลับมีเธอมาอยู่ใกล้คล้ายดั่งเงา
อยากว่างเปล่าแต่ทำไมใจมีเธอ
ทุกวันนี้ทุกทุกนาทีทุกความคิด
ในดวงจิตกลับห่วงใยใครเสมอ
ทุกเวลากลับมีกันฉันและเธอ
เหมือนละเมอหวิวหวามไหว....อะไรกัน...
หรือหัวใจแอบมีใครมาซุกซ่อน
อยากเว้าวอนทุกนาที...อย่าลืมฉัน...
แม้ห่างไกลเพียงใดเธอคือ...คนสำคัญ...
โปรดรู้ไว้ในใจฉัน...มีเพียงเธอ....
14 มิถุนายน 2550 17:44 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ปากแข็งบอกไปไม่คิดอะไร
ทั้งที่จริงหัวใจแอบคิดถึง
ปฎิเสธว่าไม่มีใครคนหนึ่ง
ทั้งที่แอบลึกซึ้งอยู่กับเธอ
ทำเหมือนว่าไม่มีเธอ...ไม่เห็นตาย...
ทั้งที่เธอมีความหมาย....ในใจเสมอ...
กระวนกระวายรอสาย....อยากพบเจอ...
หงุดหงิดพาลจนเพ้อ......แทบจะตาย...
พอได้ยินเสียงสัญณาณโทรศัพท์
มองเห็นชื่อขึ้นปั๊ปรีบรับสาย
เพราะคิดถึงเธอจนตาลาย
เห็นเลขหมายคิดว่าใช่ของเธอ
สงสัยเข้าขั้นอาการหนัก
อาการขึ้นเป็นพักพิษรักทำเพ้อเจ้อ
เจ้านายเรียกประชุมคิดว่าเป็นเบอร์เธอ
เพี๊ยนจนเพ้อเห็นเบอร์ปวดกบาล
11 มิถุนายน 2550 13:06 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ฉันเป็นได้แค่คนที่ไม่มีค่า
กับเวลาหรือความฝันความหวั่นไหว
เฝ้าแอบหวังให้ดือนดาวมาปลอบใจ
ที่รินไหลอาบแก้มมาน้ำตาปน
ช่างเดียวดายทุกข์เหลือทนจนวันนี้
ความหวังมีกลับเลือนหายให้หมองหม่น
เจ็บเกินเจ็บแสนเหน็บหนาวร้าวเกินทน
น้ำตาหล่นจนเจิ่งนองเต็มสองตา
ความศรัทธาความหวังพังสูญสิ้น
อยากชาชินเรื่องมากมายหลายปัญหา
เหมือนคลื่นซาดมรสุมซัดพัดเข้ามา
จึงอ่อนล้าน้ำตารินอย่างสิ้นอาย
พรมนิ้วคลอซอสายร่ายเพลงโศก
กล่อมวิโยกผิวแผ่วแล้วเลือนหาย
เริ่มบทเพลงที่เศร้าสร้อยบนรอยทราย
เจ็บทั่วกายเพราะพ่ายแพ้แผลระทม
8 มิถุนายน 2550 17:16 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
จะไม่ขอจดจำวันวานเป็นเช่นไร
เรื่องราวจะเปลี่ยนไปไหมพรุ่งนี้
ขอเพียงปัจจุบันเธอมีฉันบ้างคนดี
ไม่สำคัญว่าวันพรุ่งนี้เป็นเช่นไร
แม้จะมีลมหายใจเหลือน้อยนิด
ฟ้าลิขิตขีดเส้นเป็นไฉน
แม้ความหวังเลือนลางออกห่างไกล
โปรดรู้ไว้ทั้งหัวใจไม่เปลี่ยนแปลง
แม้ร่างดับย่อยสลายกลายเป็นผง
ชีพดับลงมวดม้วยด้วยลำแสง
ถึงจากไปทั้งน้ำตาอย่างอ่อนแรง
ความกล้าแกร่งคือใจรักที่ภักดี
โปรดจดจารจารึกรักเราไว้
ถึงตัวไกลแต่หัวใจมิหน่ายหนี
ทั้งชีวีลมหายใจเท่าที่มี
วางฉันลงตรงนี้ที่ใจเธอ
7 มิถุนายน 2550 19:37 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เป็นดอกไม้ชายป่าที่ซาตาน
มารุกรานเชยชมตรมเหลือหลาย
ดอกเกสรเคยงามตามลวดลาย
ก็กลับกลายเป็นเฉาโฉดโปรดเข้าใจ
ใช่ว่าหยิ่งผยองลำพองจิต
ต่อมิ่งมิตรภุมรินบินไสว
เพียงเพราะกลัวราคีนี้ปนไป
เปื้อนป่าไพรสวยสดให้ลดลง
จึงปลีกตัวอยู่ห่างทางที่ฝัน
สู้ฝ่าฟันหวั่นบ้างอย่างประสงค์
แม้ไร้คู่อยู่ไกลไม่พะวง
ยังยืนยงอยู่เดียวแม้เปลี่ยวกาย
ฉันไม่ควรคู่ใครที่ไหนหรอก
ความช้ำชอกบอกเตือนเหมือนว่าสาย
จงอย่าเหลียวเลี้ยวรักมาทักทาย
หมดความหมายไม่ควรคู่อยู่กับคน
ฉันลีลาวดีมีแต่เศร้าไม่เข้าท่า
ไร้คนหมายชายตาลงมาสน
ขาดคนรักจับจองครองเพื่อยล
เมื่อผ่านพ้นเติบใหญ่ใครจะเชย
จึงขออยู่ตามแนวป่าควรค่าแล้ว
เป็นพื้นแนวธรรมชาติมิอาจเผย
ส่งกลิ่นหอมแต่ไร้สิ้นคนชมเชย
ไม่คุ้นเคยขอบรั้วของหัวใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1107
