31 ตุลาคม 2550 20:28 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
มีเรื่องราวหลากหลายมากมายนับ
ต้องยอมรับรอยร้างร้าวและเหงาเหลือ
อยากจะได้อ้อมไออุ่นมาจุนเจือ
มาเอื้อเฟื้อคราหมองเศร้าและเหงาใจ
ยิ่งยามดึกแสนอ้างว้างน้ำค้างโซม
กระพือโหมลมพาน้ำตาไหล
ได้แต่นั่งเหลียวมองหาบนฟ้าไกล
แอบหวังไว้คงมีใครเช็ดน้ำตา
เพราะตอนนี้ใจอ่อนล้าแทบเลือนลับ
ดวงเดือนดับเหมือนหัวใจสิ้นไร้ค่า
กลั้นสะอื้นหยดน้ำใสไหลออกตา
ความเจ็บปร่ากลับย้ำเยือนเตือนทุกวัน
อยากจะลบเลือนแผลร้ายในอดีต
อยากจะเริ่มชีวิตที่คิดฝัน
เพียงหวังไว้รักษาหายได้สักวัน
ใครคนนั้นเหลือบ้างไหมใจยังคอย
30 ตุลาคม 2550 00:11 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ปล่อยหัวใจพัดปลิวอย่างพลั้งเผลอ
เหมือนได้เจอความรักทักทายผ่าน
หวีดหวาบหวามผ่านห้วงเหนือท่วงธาร
ผสมผสานเคลียเคล้าคลอหยอกล้อมา
แสงส่องต้องท้องฟ้าครายามเช้า
เมฆบางเบาผ่านทิวเขาลำเนาป่า
ดอกไม้สวยเผยกลีบบานงดงามตา
สุดพรรรณาดั่งสวรรค์บนชั้นดิน
เหมือนความรักเคียงคู่อยู่ในโลก
ความเศร้าโศกก็มลายสูญหายสิ้น
มอบความรักมาทักทายให้ได้ยิน
หอมกลิ่นดินมวลพฤกษานานาพันธุ์
เก็บตะวันเติมแต่งฝันในวันพรุ่ง
สิ่งที่มุ่งจงสมหมายดั่งใจฝัน
มอบความรักยิ้มทักทายให้แก่กัน
ความสุขสันต์ส่งมอบผ่านบ้านกลอนไทย
24 ตุลาคม 2550 20:00 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ตอนนี้หัวใจสี่ห้องน้องยังว่าง
มีใครบ้างสนใจใคร่เสนอ
บอกรูปพรรณสันฐานมาเลยเธอ
สนใจเจอมาสมัครรักษาใจ
ข้อที่หนึ่งต้องทำงานทุกอย่างที่สั่งได้
บอกซักผ้าทำทำไมไม่ควรหนา
ถูบ้านก่อนแล้วค่อยย้อนหันกลับมา
รีบซักผ้าแล้วล้างชามตามอีกที
ข้อที่สองเงินเดือนเท่าไรยกให้หมด
เรื่องค่ารถประหยัดไว้ไปทุกที
ใช้สองเท้าเดินไปพอได้ที
โบกรถฟรีตามทางอย่างรู้ทัน
ข้อที่สามเรื่องอาหารการกินไม่ติดขัด
แวะเข้าวัดมีคาวหวานมากมายนั่น
ขอแค่นี้แค่สามข้อรออยู่พลัน
ตกลงกันเซ็นสัญญารักษาใจ
23 ตุลาคม 2550 19:45 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
โน่นไงนั่นประตูอยู่ข้างหน้า
คงไม่ว่าถ้าเธอออกทางนั้น
แสนสบายอยู่ได้มานานวัน
ตั้งแต่เธอลืมฉันไปง่ายดาย
เชิญเถอะได้เวลาเธอจงกลับ
ตรงนี้ไม่เหลือที่สำหรับคนใจร้าย
อยู่คนเดียวแสนสนุกสุขสบาย
ชาติหน้าตอนสายอย่าได้เจอ
หันหลังจากกันแต่วันนี้
อย่าตามราวีเล่นทีเผลอ
เธอกับฉันจบกันไปอย่าหมายเจอ
อย่ามาเสนอกำนัลของไม่ต้องการ
จะกรวดน้ำคว่ำขันแต่วันนี้
จบกันทีไม่มีแม้สงสาร
ช่วยสงเคราะห์ถือว่ากุศลผลบุญทาน
เพราะตอนนี้ข้าวสารมีค่ามากกว่าเธอ
19 ตุลาคม 2550 20:37 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
อยากมีใครโอบกอดยามอ้างว้าง
บนโลกกว้างสับสนเกินทนไหว
แต่ขอบฟ้ากว้างไกลใจเดียวดาย
เหลือคงแค่ลมหายใจไปวันวัน
เดินตามทางลำพังช่างเหงียบเหงา
เรื่องรุมเร้ามากมายกายหนาวสั่น
มีแต่ทุกข์ถาโถมเข้าโรมรัน
ผ่านกี่วันแผลใจจะหายคืน
บาดแผลรักพิษพ่ายจนเหลือรับ
ต้องย่อยยับอับจนทนขมขื่น
รักทำร้ายทำลายไร้ที่ยืน
ทนกล้ำกลืนทุกข์ท้อต่อชะตา
ได้แต่วอนสายลมช่วยพรมพร่าง
ละอองฝนเจือจางบนใบหน้า
ช่วยชะล้างคราบรอยน้ำในตา
ช่วยพัดพาเรื่องเศร้าปัดเป่าไกล
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1656
