31 พฤษภาคม 2549 00:24 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เมฆหมอกเริ่มตั้งเค้าสีเทาหม่น
ไม่นานฝนหล่นร่วงจากห้วงฟ้า
ฉันเหงาแอบรินหลั่งทั้งน้ำตา
อย่างแสนเงียบเหว่ว้าและเดียวดาย
นั่งคิดถึงคนไกลใจแลหา
ฝากดวงดาวแทนดวงตาคอยส่องฉาย
วอนสายลมคืนนี้ที่พรูพราย
หอบความรักทักทายในแววตา
เหมือนจุดประกายรักในความฝัน
ใจเราสองผูกพันธ์แสนห่วงหา
แม้เพียงสายน้ำจรดผืนนภา
แม้เขตฟ้าทาบทับกับผืนทราย
ยังรอคอยเพียงใครใจเจ้าเอย
อยากเอื้อนเอ่ยฝากไปไยห่างหาย
แม้หลับตาคิดถึงมิเว้นวาย
ไม่เสื่อมคลาย..ชั่วฟ้าดิน...มิสิ้นรัก..
26 พฤษภาคม 2549 21:50 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
หมดสมัยเก็บรูปใครไว้ใต้หมอน
ดูก่อนนอนช่วยอะไรได้บ้างไหม
เดี๊ยวนี้ต้องบุกถึงจะชนะใจ
ลูกตื้อใช้การได้ใครรับรอง
วางแผนเสนอหน้าไปหาบ่อยบ่อย
แล้วค่อยหายจ้อยอย่างคนจองหอง
คงรู้สึกสักวันเราไม่มอง
ถ้าเธอหายใจคล่องก็ลองดู
ฉันเป็นหญิงแค่หยิ่งในศักดิ์ศรี
ลดตัวเองขนาดนี้ให้อดสู
รักไม่รักลองนึกตรึกตรองดู
ตอบให้รู้เอ่ยแจ้งแถลงมา
แค่บอกกล่าวเล่าความตามรู้สึก
ถ้าเธอมีสำนึกคงห่วงหา
มาเสนอหน้าให้เห็นเป็นเวลา
เธอทำบ้างน่ะแล้วจะรู้...ว่าดูดี(5555)
23 พฤษภาคม 2549 20:39 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เอ่อคือว่า...ไม่กล้าเอ่ยเผยความใน
เอ่อคือว่า...อยากบอกไปใครห่วงหา
เอ่อคือว่า...ขอได้เพียงพบแอบสบตา
เอ่อคือว่า...ปรารถนามอบใจให้กับคุณ
เอ่อคือว่า...อยากมีใครมุ่งมั่นสร้างฝันรัก
เอ่อคือว่า...อยากทอถักอิงแอบแนบแขนอุ่น
เอ่อคือว่า...อยากดูแลกายใจนุ่มละมุ่น
ขอเพียงคุณ....มีใจให้กลับมา
อยากดูแลหุงหาทำอาหาร
จัดเสื้อผ้าชุดทำงานไวัรอท่า
แม้เหนื่อยเมื่อยนักนวดให้ทุกเวลา
จะจัดสรรเวลาเพียงเพื่อคุณ
อยากคุณเหงาเหนื่อยใจใคร่พักผ่อน
จะมอบตักแทนหมอนให้นอนหนุน
จะกุมมือกระซิบมั่นฉันรักคุณ
มอบไออุ่นด้วยรักและภักดี