16 มีนาคม 2550 12:25 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ทะเลทรายทะเลแล้ง
ทะเลแกล้งให้แห้งโหย
ทะเลทรายทลายโรย
ทะเลโบยโดยร้อนแรง
ทะเลทรายทะเลคน
ทะเลคนทะเลาะแว้ง
ทะเลแดดที่แผดแทง
ทะเลแกล้งทะเลกลัว
ทะเลทรายไม่แห้งแล้ว
ทะเลเลือดทะลักทั่ว
ทะเลปืนทะมึนรัว
ทะเลรั่วระเบิดทำ
ทะเลเลือดเมื่อไรสิ้น
โชยกลิ่นเพราะใครทำ
กี่คนต้องรับกรรม
ทะเลธรรมเกิดเมื่อใด
15 มีนาคม 2550 13:37 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ถึงวันนี้วันที่ฉันไม่มีค่า
แค่ผู้หญิงธรรมดาไร้ความหมาย
เธอทิ้งขว้างลืมเลือนฉันอย่างง่ายดาย
หมดความหมายสิ้นเยื่อใยเธอไกลลา
ในรอยคำเคยมอบให้เธอไม่นึก
ไม่รู้สึกจึงห่างหายไม่มาหา
เธอลืมสิ้นทุกถ้อยคำที่สัญญา
น้ำในตาหยาดรดแก้มแต้มร่วงริน
เธอคงลืมหมดทุกอย่างเส้นทางเก่า
เหลือรอยเเศร้าปวดร้าวใจกายแทบสิ้น
ไร้ร่องรอยเพราะรักร้าวเหงาชีวิน
แทบดับดิ้นโศกสะอื้นคืนเดียวดาย
อยากจะลืมใจเจ้ากรรมกลับย้ำติด
รอยแผลกรีดปวดจนช้ำย้ำความหมาย
ทุกข์เกินทุกข์เจ็บเกินเจ็บหนาวเหน็บกาย
หมดความหมายไร้ร่องรอยลืมรักเรา
13 มีนาคม 2550 17:36 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ถ้าคุณเหนื่อยเมื่อยล้ามานานนัก
โปรดหยุดพักลงที่ตรงนี้ก่อน
สายลมเย็นพัดพาหลับตานอน
ให้เมฆขาวแทนหมอนนอนหลับสบาย
ถ้าเหนื่อยนักพักลงที่ตรงนี้
เรื่องมากมีวางลงคงไม่สาย
ฉันจะเป็นเหมือนน้ำชุ่มฉ่ำกาย
ถ้าหายเหนื่อยแล้วไปไม่ว่ากัน
ฉันขอเป็นตัวแทนแห่งความรัก
มาทายทักมอบรักให้แม้ในฝัน
ฉันจะเป็นความห่วงใยสายสัมพันธ์
เป็นดาว - จันทร์ใกล้ชิดติดเป็นเงา
ถ้าคุณง่วงโปรดหลับตาเถิดคนดี
แม้ท้องฟ้าค่ำคืนนี้จะเงียบเหงา
มีเพียงแสงจันทราหยอกล้อดาว
ส่องสกาวพราวแสงด้วยแรงรัก
มีรอยยิ้มพิมพ์หวานยามหลับตา
ฉันจะโบยบินมาโปรดตระหนัก
ใต้เงาจันทร์ที่แห่งนี้...มีแต่รัก...
มีค่าความหมายนัก...รักเพียงคุณ...
28 กุมภาพันธ์ 2550 23:53 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
หนาวเหน็บเจ็บปวดรวดร้าว
เหนื่อยราวกายร่างลางหาย
หวาดหวั่นสั่นตัวกลัวตาย
เรื่องร้ายกลายฝันวันวาน
เสียงก้องร้องกรี๊ดกรีดก้อง
กระสุนส่องปลิวพัดผ่าน
อิทธิพลปิดคลุมช้านาน
ร้าวรานแรงล้าลากาย
เหงื่อชื้นเปียกโชกชุ่มร่าง
ความกลัวเริ่มห่างจางหาย
อยู่ดงดินถิ่นอันตราย
เข่นฆ่ากฎหมายไม่กลัว
ต่อสู้เงามืดลุกล้ำ
หยุดย้ำความคิดผิดชั่ว
ชีวิตแลกได้ไม่กลัว
อย่ามัวเหลิงอำนาจขาดคุณธรรม
23 กุมภาพันธ์ 2550 23:12 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
กิ่งไม้แห้งรอฝนเหมือนคนเหงา
ใจจึงเฝ้าเวียนวนรอค้นหา
ใครสักคนมอบใจให้สักครา
โปรดมอบมาสักรักไว้พักใจ
กว่าจะถึงซำบรูพาน้ำตาตก
ยิ่งวนวกเหนื่อยล้าพาเหงื่อไหล
ยิ่งไอแดดแผดเผาเศร้าทรวงใน
พอมาถึงน้ำใสใสสบายตา
เพราะแลเห็นผู้ชายแหวกว่ายน้ำ
ต้องยืนขำทำไปได้ที่ในป่า
นั่นหนุ่มโตแหวกว่ายสายธารา
สงสารปลาทนไม่ได้ตายเป็นเบือ
ส่วนเจ้าหนุ่มแชตแนสแรดเหลือร้าย
ทอดทุกอย่างออกจากกายไม่มีเหลือ
ทำแหวกว่ายธารน้ำใสได้ทุกเมื่อ
เพราะยังเหลือกางเกงในใส่หนึ่งตัว
ต้องคนนี้หนุ่มหล่อพ่อหน้ามน
หนุ่มอาร์ตหล่อเสียจนพ่อทูนหัว
รับไม่ได้ตรงที่มีแต่ตัว
ใจสั่นรั่วฉันไม่รับเพราะทรัพย์จาง
ก็แค่เขียนแซวเล่นเป็นเช่นนี้
ขอบคุณที่มีน้ำใจไม่ทิ้งขว้าง
มากน้ำมิตรเกินสิ่งใดยามอ้างว้าง
ทุกเส้นทางห่วงใยไม่ลางเลือน
จะจำทุกรอยความรู้สึก
จะอยู่ในส่วนลึกเกินใดเหมือน
ทุกอณูของหัวใจไม่ลืมเลือน
คำว่าเพื่อนอบอุ่นในใจที่มี
ต้องขอบคุณร้อยฝันฉันได้พบ
และประสบพบยังเยาว์น้องเจ้านี้
รอยอาลัยยังตรึงตราทุกนาที
ถ้ายังมีลมหายใจได้เจอกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1059
