14 กุมภาพันธ์ 2552 18:31 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ฟังบทเพลงก้องกังวานผ่านสายฝน
เหมือนมีมนต์ดลใจให้ใฝ่ฝัน
ยามหลับใหลทุกราตรีว่ามีกัน
บทเพลงนั้นยินเสียงแค่เพียงเรา
สู่อ้อมอกอ้อมใจในอ้อมกอด
อยากพร่ำพรอดเอ่ยสำเนียงมีเพียงเขา
ไม่อยากหลงเพ้อรูปเผลอจูบเงา
โปรดบรรเทาเหน็บหนาวร้าวฤดี
ยามค่ำคืนหากเก้อคงเพ้อพร่ำ
นึกถึงคำว่ารักเป็นสักขี
เหมือนสัญญาที่เคยเผยวจี
จุมพิตนี้ปิดเปลือกตาคราคุณนอน
จนตะวันเบิกฟ้าอุษาสาง
เราเคียงข้างให้แขนหนุนแทนหมอน
ทุกเวลามีเราเฝ้าเว้าวอน
อยากออดอ้อนกอดเกยเย้ยตะวัน
14 กุมภาพันธ์ 2552 01:59 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
อยากพาหัวใจเธอไปเดินเล่น
สอนให้เป็นคนมีเมตตากับฉันบ้าง
สงสารผู้หญิงที่อ่อนไหวและเปราะบาง
ไม่เย็นชากระด้างอย่างที่เป็น
อยากได้ยินเธอบอกว่ารักฉัน
รอจนใจสั่นและเนื้อเต้น
แต่เธอทำปิดปังและซ่อนเร้น
เปลี่ยนประด็นพูดเป็นคำเย็นชา
แต่ฉันยังติดรูปเธอที่กระจก
แล้วแอบพกใส่กระเป๋าเก๋าหนักหนา
ยามคิดถึงนั่งมองดูทุกเวลา
แอบยักคิ้วลิ่วตาไปหาเธอ
แต่เมื่อเธอเจอฉันทำเป็นเฉย
ฉันก็เลยวางแผนนำเสนอ
ให้เธอเห็นทุกเวลาเพราะอยากเจอ
ก็เพราะรัก รักเธอ ใครจะทำไม
11 กุมภาพันธ์ 2552 23:17 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
คล้องหัวใจไว้ในความทรงจำ
ปล่อยหัวใจลอยไปสุดขอบโลก
เอาความรักพัดโบกสุดขอบฟ้า
ส่งรอยยิ้มหวานสดใสในแววตา
กระซิบแอบอ้อนมาว่า...รักเธอ...
ใช้ผืนฟ้าทั่วนภาแทนกระดาษ
ใช้น้ำค้างหยดวาดภาพเสนอ
เก็บดวงดาวร้อยเรียงเพียงเพื่อเธอ
แทนคำว่า...รักเสมอ...ทุกเวลา
ขอให้เราอยู่เคียงเพียงคู่กัน
แม้เธอฉันต้องห่างกันไกลสุดหล้า
ห่างเพียงใดใกล้ไกลสุดสายตา
วานสายลมสื่อพาความรักไป
แทนความรู้สึกของใจส่งไปถึง
ผ่านถ้อยคำหวานซึ้งมามอบให้
ใช้ปุยเมฆร้อยคล้องสองหัวใจ
ถักสายใยรักเราอยู่...เคียงคู่กัน...
10 กุมภาพันธ์ 2552 00:09 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
สายลมพัดสัมผัสกายคล้ายยั่วเย้า
ที่คอยเฝ้าโลมลูบไล้ใกล้รุ่งสาง
แม้ดื่นดึกผ่านคืนค่ำยังเจือจาง
มาเลือนลบความหม่นหมางที่ร้างลา
อาวรณ์ร่ำครวญคร่ำหวนชวนรู้สึก
ความล้ำลึกเผลอตกบ่วงห้วงเสน่หา
รอยอบอุ่นฝังรูปรอยคอยเรื่อยมา
ยังล้ำค่าที่เกิดหว่างท่ามกลางใจ
สื่อความหมายผ่านสายลมห้วงเหิรหาว
ท่ามกลางแสงเดือนหมู่ดาววับวาวใส
ร้อยถ้อยคำทักทอรอบางใคร
จากคนไกลยังเหลือไหมส่งใจมา
ร่ายบทกลอนออดอ้อนนำคำหวานหวาน
ผ่านห้วงกาลหวานล้ำพร่ำเรียกหา
ขอมีใครต้องเวทย์แห่งมนตรา
รู้ได้ว่าได้ยลมนตร์ความรัก
8 กุมภาพันธ์ 2552 11:01 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เป็นคำกลอนอ่อนหวานผ่านคำซึ้ง
ที่คิดถึงทุกคำพร่ำเรียกหา
ด้วยถ้อยคำอิ่มอุ่นละมุนตา
ที่บอกว่าซึ้งใจมิได้ลืม
พร้อมรอยยิ้มส่งภาพได้ประจักษ์
ถักทอรักหวานคำคมชมจนปลื้ม
ว่ายังรักปักหัวใจไม่เคยลืม
ที่หยิบยืมช่วยเหลือเจือจานมา
บอกว่าซึ้งในหัวใจในทุกวัน
แนบข้อความรูปนั้นถึงฉันหนา
มือเริ่มสั่นระริกพลิกช้าช้า
ปวดอุราซึ้งมากจริงนิ่งเลยเรา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1425
