4 พฤษภาคม 2548 06:32 น.
กระดาษกาว
ในอดีต ....
....ฉันเป็นเด็กผู้หญิงเล็กๆ ... คนที่เคยยิ้มแย้ม แจ่มใส พูดเก่ง จนใครๆต้องออกปาก ( ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าชมรึด่า )
....แม้ฉันจะเคยร้องไห้ แต่ฉันก็กลับมาหัวเราะได้ในไม่ช้า ... ในตอนนั้น .. สิ่งที่จะทำให้ฉันร้องไห้ได้ก็คือ... พ่อแม่ไม่ซื้อของเล่นให้. ... วิ่งเล่นแล้วหกล้ม ....พ่อกับแม่ไม่ยอมพาไปเที่ยว ..หรืออะไรที่ฉันในตอนนี้ .. มองว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยทั้งสิ้น .....
....ฉันในตอนนั้น..เคยฝัน.. ว่าฉันจะเป็นแม่ค้า ..ใช่!! ...คุณอ่านไม่ผิดหรอก ... ฉันในตอนนั้น..อยากเป็นแม่ค้า ..แล้วอยากเป็นครูด้วยอีกต่างหาก ...เพราะอะไร..ฉันในตอนนี้ก็ชักจะลืมไปแล้วสิ....
....ฉันในตอนนั้น ...เวลาโกรธใคร ..ก็จะพูดออกไปได้เลยว่า.. โป้งแล้วนะ!!! แต่พอเวลาผ่านไปสักพัก..ฉันก็กลับไปเล่นกับคนที่ฉันโกรธได้อีก .. ฉันต้องไปง้อเค้า เพราะฉันไม่มีเพื่อนเล่น.. ฉันในตอนนั้น ไม่ได้แคร์หรอกว่า... ใครจะเป็นคนถูก..คนผิด รู้แค่ว่า..ฉันอยากเล่นกับเค้าอีก.. ฉันก็คืนดีกับเขาได้อย่างง่ายดาย ....
....ฉันในตอนนั้น .. ไม่เคย.. เหงา .. อาจจะเป็นเพราะไม่รู้ว่า.. เหงา..คืออะไร .. แล้วฉันก็ไม่พยายามมานั่งหาคำจำกัดความซะด้วย ..
....ฉันในตอนนั้น.. คิดว่าความรัก.... คือ...พ่อกับแม่ .... เป็นสิ่งสวยงาม ..
....และฉันในตอนนั้น .. มักจะพูดคำว่า .. หนูรักพ่อกับแม่ที่สุดเลย..
ปัจจุบัน...
....ฉันเป็นผู้หญิง ...ตัวเล็กๆ.. เช่นเดิม ... แต่ฉันกลับมองโลกไม่เหมือนเดิม .. ฉันกลายเป็นคนไม่ค่อยยิ้ม .. คิ้วขมวดอยู่ตลอดเวลา .. จนใครๆต้องออกปาก ...(ตักเตือนให้รู้ตัว)
.... ฉันร้องไห้บ่อยครั้ง .. แต่ฉันกลับหัวเราะน้อยลง ... ตอนนี้ ..มีสาเหตุมากมายที่จะทำให้ฉันร้องไห้ .....
....ฉันมีฝัน..เช่นเดิม .. แต่ฉันกลับไม่มีแรงทำฝันให้เป็นจริง .. ฉันมองโลกในแง่ดีน้อยลง ....
....ฉันในตอนนี้..จะคิด..จะทำอะไร...ก็ต้องพิจารณา..ไตร่..ตรอง ... ... คิดอะไร..ก็พูดออกไปไม่ได้
....ฉันในตอนนี้ ..เวลาโกรธใคร ..ก็ไม่สามารถพูดออกไปได้ ..เพราะโตขึ้น..ต้องรู้จัก เกรงใจ.... คนอื่น ต้องเก็บไว้เงียบๆคนเดียว ... จะไปง้อใคร..ก็กลัวเสีย ศักดิ์ศรี คิดว่า..ฉันไม่ผิด...จะไปขอโทษทำไม ... ต้องแคร์..เรื่องนู่นเรื่องนี่มากขึ้น .....
....ฉันในตอนนี้ ..รู้จักคำว่า เหงา ดี....จนบางครั้ง..ฉัน..คิดว่าดีจนเกินไป..... ยิ่งฉันไม่อยากเหงา... ความเหงาก็ยิ่งวิ่งเข้ามาหา.... ฉันพยายามหา..คำจำกัดความ...ของความรู้สึกนี้.... แต่ก็ยังหาไม่ได้สักที ..
....ฉันในตอนนี้..คิดว่าความรัก..คือ แฟน ... มันเป็นสิ่งที่ทำให้ใจของฉันเรรวน เพราะเดี๋ยวก็สุข...เดี๋ยวก็ร้องไห้
....ฉันในตอนนี้... ต้องมานั่งทุกข์ใจกับคำว่ารัก....ที่ใครบางคนพูดออกมา... .. แล้วเขาก็จากไปอย่างง่ายดายเหมือนสายลม... ทิ้งให้ฉันนั่งร้องไห้ ......
....และฉันในตอนนี้...มักจะพูดคำว่า ...... ฉันรักคุณที่สุดเลย..
...ฉันไม่ได้อยากให้ .. คุณ.... มีความรู้สึกว่า..โตขึ้นแล้วไม่ดี .. ไม่ได้อยากให้คุณ..อยากกลับไปเป็นเด็ก ....
. ..เพราะชีวิต... ต้องอยู่กับปัจจุบัน.... ไม่ใช่อดีต .....
......แต่ฉัน... อยากให้คุณ.. ทำชีวิต คุณในอนาคต ... ให้ดีกว่า คุณในตอนนี้
..แต่อย่าลืม มองโลกในแง่ดี .. มีความสุข ..กับชีวิต..เหมือนอย่างที่คุณเคยเป็น คุณในตอนนั้น .. ด้วยล่ะ ...
.............เพราะฉันก็จะทำ ฉันในอนาคต อย่างนั้นด้วยเหมือนกัน .....
..... มองโลกมุมสวย ... ด้วยตา..และหัวใจ ... ของคุณเอง .......
28 เมษายน 2547 15:20 น.
กระดาษกาว
.. . R o a D .. O f .. L i F e ..
.. คนเราต่างเกิดมา มีชีวิตและหนทางเดินกันคนละเส้นทาง ..
บางคนเราคิดว่าได้เดินไปบนเส้นทางสายเดียวกัน แต่มันไม่ใช่ ...
กับบางคนเรากลับคิดว่ามันเป็นเส้นขนานที่มันไม่มีวันจะมาบรรจบพบกันได้ ..
แต่เรากลับพบมันในท้ายที่สุด ..
.. หากชีวิต คือ ถนน ..
กี่ครั้งที่เราเลือกทางผิด ..
กี่ครั้งที่เราต้องหยุดเดินเพื่อคิดอะไรบางอย่าง
กี่ครั้งที่เราต้องยอมให้ใครก็ไม่รู้เหยียบย่ำ
กี่ครั้งที่เราเผลอออกไปนอกฟุตบาท ..
.. ฯลฯ ...
แต่เพราะสิ่งเหล่านี้ .. เราถึงได้รู้จักกับชีวิตมากขึ้น .
.. และในที่สุด .. เราอาจต้องกลับมาที่เดิม .. กลับมาเริ่มใหม่อีกก็ได้
.. ใครบางคนที่เดินกับเราในถนนสายนี้
บางวัน เค้าอาจถอยกลับ .. ในขณะที่เรายังเดินหน้า
บางวัน เราก็อาจหยุดเพื่อรอเค้า .. . เพื่อรอ .. ที่จะเดินไปพร้อมกันอีก
.. ในถนนสายนั้น ..
ไม่ได้มีแค่เราเพียงคนเดียวที่เดินทาง
แต่เราเดินทางไปกับอีกหลายล้านคนบนโลกนี้ ..
เราจึงต้องรู้ฐานะ รู้หน้าที่ รู้จักตัวเอง ..
เพื่อที่จะเดินทางไปกับคนเหล่านั้นได้ ..
.. บนเส้นทางสายนี้ ..
มันก็มีทั้งดินลูกรัง ดินแดง ดินโคลน ถนนลาดยาง .. ถนนคอนกรีต
แล้วแต่วันที่เราจะพบเจอ ..
รอยเปื้อนจากถนนสายชีวิตบางอย่าง .. ก็ลบออกได้ง่าย .. บางอย่างก็ลบออกได้ยาก
แม้ว่าเราอาจจะเลือกเดินถนนคอนกรีตก่อน ..
แต่ในสักวันนึง .. เราก็ต้องเจอดินโคลน รึว่าดินลูกรังอยู่ดี ..
.. ปลายทางของถนน ...
เราทุกคนก็คงไม่รู้หรอกว่า . มันจะสิ้นสุดตรงไหน ..
ทุกคนใฝ่ฝัน .. อยากจะไปให้ถึงปลายทางของชีวิต
บางคนก็ฝันว่าคงจะมีบ้านหลังโตๆ .. มีเงินทอง .. มีอำนาจ ..
แต่บางคนกลับฝันว่า .. คงจะมีสักคนที่ยืนรอรับความสำเร็จของเค้าอยู่
... น่าเสียดาย ..
ที่บางคน .. เดินมายังไม่ครึ่งทาง ..ก็ถอยกลับ .. ท้อ .. ไม่สู้ ..
.. น่าเสียดาย ..
ที่บางคน .. กำลังจะถึงปลายทางแห่งฝันแล้ว .. แต่กลับไปหลงอยู่กับสิ่งชั่วร้าย ..
.. หากคิดจะถอยกลับ ..
ก็ขอให้นึกเอาไว้บ้างว่า .. เราท้อได้ แต่อย่าถอย ..
นึกถึงวันที่เราอุตส่าห์ฝ่าฝันปัญหา .. มาจนถึงทุกวันนี้
อุตส่าห์เดินมา .. ถ้าถอย .. ที่ทำมาทั้งหมดก็คงไม่มีค่าอะไรเลย ..
... ลองนั่งคุยกับตัวเอง .. แล้วหันกลับไปดูระยะทางที่เราเดินมา ..
ว่ามันใกล้ ไกล .. รึว่าเรายังไม่ได้เริ่มเดินเลย ...
.... วันนึง ..เราอาจจะรู้ว่า .. สุดปลายทางของถนนแห่งนี้ .. มันคืออะไรก็ได้ ..
G o o D ...... L u C k ....... *******
9 เมษายน 2547 23:42 น.
กระดาษกาว
" บางครั้งคนเราก็ทำอะไรลงไป โดยที่ไม่รู้ว่าทำให้คนอื่นเสียใจรึว่าไม่พอใจ
... แต่การเป็นคนที่ต้องทำอะไรให้ถูกใจคนอื่นไปซะทุกอย่าง ...
มันก็เหนื่อย ((เอามากๆ)) เหมือนกัน ..
.. เพราะนอกจากคนอื่นจะไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเราแล้ว ..
.. เรายังสูญเสียความเป็นตัวเองด้วย ... "
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
" .. ปัญหาบางอย่าง มันก็หนักเกินไปสำหรับคนบางคน ..
การปล่อยให้ปัญหายุ่งเหยิงอยู่ มันก็มีทั้งดีและไม่ดี ..
ดีก็คือ ..ถ้าจิตใจ"เรายังอ่อนแอ ..แล้วลงไปแก้ปัญหานั้น ... มันก็คงยิ่งไปกันใหญ่ สู้เอาเวลา มานั่งมองปัญหา นั่งคิด นั่งไตร่ตรอง .. รักษาให้จิตใจเข้มแข็งก่อนดีกว่า ...
แต่ผลเสีย ..ก็เช่น ถ้าเรายังมีสตีดีอยู่ แต่กลับไม่ทำอะไร เพราะขี้เกียจ ((แบบว่า .ชั่งหัวมัน)) ..
..ปล่อยอยู่อย่างงั้น ปัญหาก็คงยิ่งมีมากขึ้น มันอาจมาก ....
... มากจนเรารับไม่ไหวจริงๆก็ได้ ... "
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
" .. ความอิจฉา .. " ...****
... เคยมีกันบ้างมั้ย ..เราว่าเราชักจะรู้ตัวเองว่าชักจะมีมากขึ้นทุกที ..ทุกทีแล้ว
.. บางครั้งทั้งๆที่เป็นเพื่อนกัน เป็นคนรู้จักกัน ... แต่กลับคุยไม่ได้อย่างใจคิด
ทั้งๆที่ไม่ได้คิดอะไร ... แต่กลัโดนมองว่าเป็นอย่างนั้น ว่าเป็นอย่างนี้ น่าเบื่อ .. เบื่อมากๆ ..
..ไม่รู้ว่ามันจะก่อตัวเป็น .. ความอิจฉาได้รึป่าว .....
.. *** สิ่งที่กลัว ..มันเกิดขึ้นแล้ว แล้วมันก็ทำให้เหนื่อยใจมากด้วย ..
เหนื่อยกับการที่ถูกมอง ..ถูกว่า ..
ทั้งที่ตัวเองก็พยายามเลือกแล้ว พยายามเลี่ยงแล้ว ...
.... แต่บางครั้ง การแคร์คำพูดของคนอื่นมากเกินไป .. มันก็เกิดผลเสียกับตัวเราเองด้วย ..
ยิ่งเราอารมณ์เสียมากเท่าไหร่ คนพูดก็จะยิ่งดีใจมากเท่านั้น ..
..เพราะงั้น ก็พยายามจะไม่ใส่ใจ .. กับคำพูดแย่ๆ ที่เคยได้รับมา .
- - - เคยอ่านหนังสือเล่มนึง ....เค้าบอกไว้ว่า .....
*** ถ้าแคร์คำพูดแย่ๆ .... ก็เท่ากับแพ้ใจตัวเอง ***
.....แล้วมันจริงรึป่าว ....
4 กุมภาพันธ์ 2547 20:09 น.
กระดาษกาว
" ขิง! ขิง! ....ยัยขิง .. ยัยหูหนวก ยัยหูตึง ...ยัย..."
" ..อะไรของนายห๊าาา นายต้น .." ขิงตวาดไปแบบรำคาญใจสุดๆ ((ทั้งๆที่จะไม่หันแล้วเชียว)) ขิงคิด
" แหม ..ก็เราเรียกดีๆ ไม่หันนินา " นายต้นตัวดีพูดแบบเสียงอ้อนๆ อีกแล้ว
" ไม่ต้องเลย จะพูดอะไรก็พูดมา คนจะรีบกลับบ้าน !! "
" จะให้พูดเหรอ ..อืม ...เอาเป็นว่า นอนหลับฝันดีแล้วกันนะจ๊ะ สุดที่ร๊าากกกก " ฮึ่ม!! ให้ตายสิ นายต้นแกล้งชั้นอีกแล้ว มันน่าตบสักฉาด ...
" คนบ้าเอ๊ย!! ทีหลังไม่ต้องเรียกเลยนะ ฮึ!! "
......แล้วขิงก็เดินกลับบ้านแบบอารมณ์เสียสุดๆ ...((แถมฝันร้ายอีกต่างหาก))
......... ขิง นักเรียน ม.3 ....เรียนดี แต่กีฬาไม่เด่น เป็นคนน่ารัก ..มีมนุษยสัมพันธ์ดีกับเพื่อนทุกๆคน ((แต่น่าจะยกเว้น นาย ต้น พระเอกของเราเนี่ยแหละ))
.......... ต้น นักเรียน ม.3 ...เรียนไม่ค่อยดี แต่กีฬาดันเก่งซะนี่ คุยเก่ง คุยสนุก รูปหล่อ ..พ่อก็รวยน๊าาา ...(( แบบนี้คงไม่ต้องพูดถึงสาวๆ ))
ทั้งขิงและต้น เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียน แต่ก็แค่เพื่อนร่วมชั้นเรียนจิงๆ เพราะทุกคนที่รู้จักสองคนนี้ ต่างก็รู้ ว่า ..สองคนนี้เป็นคู่กัด ..(มีคนเค้าว่า เป็นคู่กัดที่เหมาะสมกันมากๆเลย) เจอทีไรเป็นต้องได้เรื่อง ...
.......วันนี้ก็เหมือนเดิม .......((แข่งกีฬาสีจ๊ะ))
" สีแดงสู้ๆ สีแดงสู้ตาย สีแดงไว้ลาย สีแดงสู้ๆ วี๊ดดดดดด บูมมมมม "
ขิงกำลังเต้นเชียร์ลีดเดอร์อย่างสนุกสนาน...
" ผลการแข่งขันกีฬาประเภทวอลเล่ย์บอล สีแดงชนะสีฟ้า ไปด้วยคะแนน 2:1 เซ็ท ...คับ " เสียงพิธีกรประกาศ ตามด้วยเสียงเชียร์ของสีแดงที่ดังกระหึ่ม!!
" 555 สมน้ำหน้าสีฟ้า อยากเอานายต้นลงแข่งทำไม ฮึ!! สะใจจิงๆเลย " ขิงยืนบ่นอยู่คนเดียวด้วยความสะใจ
" นินทาเราอยู่เหรอ ได้ยินนะ!! ยัยขิงตัวแสบ " ตายแล้ววว มายืนอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
ขิงรีบหันหน้าไป เจอนายต้นยืนอยู่จังๆ อึ๋ย .....
....ต่างคนต่างเงียบอยู่สักพัก ระหว่างนั้น ขิงก็ยืนดูนายต้น ที่เหงื่อชุ่มไปทั้งตัว .. "ใส่ชุดกีฬาแล้วก็ดูเท่ห์ดีนินา ...อืม ...." ขิงคิด ((แค่คิดค่ะ))
" ว่าไง เมื่อกี้ว่าอะไรเราฮึ ..." ดูๆๆ ทำหน้าขึงขังเชียววว
" ก็......"
"อะไรรรร "
" ก็กำลังดีใจที่สีแดงชนะน่ะสิ ...ฮะๆๆ นายน่ะแพ้สีชั้นอีกแล้วนะ โธ่เอ๊ยยย !! ไอ้เราก็นึกว่าเก่ง ที่แท้ก็ ..."
"ที่แท้ก็อะไร " ...
" ที่แท้ก็เก่งแต่ปากอ่ะดิ ฮะๆๆ " ขิงหัวเราะใส่หน้าต้น แต่จิงๆแล้วในใจก็กลัว เพราะต้นไม่เคยทำหน้าตาขึงขังต่อหน้าขิงมาก่อนเลย ...
" นิขิง ....เรื่องเราแพ้น่ะ ก็เป็นเพราะเราเห็นหน้าขิงน๊าา มันก็เลยไม่มีสมาธิอ่ะ " เอาอีกแล้ว นายคนนี้ เมื่อกี้ยังตีหน้ายักษ์อยู่เลย ไหงกลายมาเป็นเทพบุตรยอดเจ้าชู้อีกแล้วเนี่ย เฮ้ย ... เดาใจไม่ถูกเลย
"แต่ว่านะขิง เย็นนี้อยู่บ้านป่าว " ต้นถาม
" ..อยู่ดิ ไม่ให้อยู่บ้าน จะให้ไปอยู่ใต้สะพานลอยรึไงย่ะ "
" เอาเหอะ เราไม่อยากทะเลาะ ..เดี๋ยววันนี้ 4 ทุ่ม เราโทรไปนะ "
" เรื่องของนายดิ จะโทรไปก็โทร แต่ไม่รู้เราจะหลับก่อนรึป่าวนะ "
พูดจบ นายต๊ะ เพื่อนของนายต้นก็มาตามต้นกลับบ้านพอดี ..
"เฮ้ยๆๆ ไปๆๆโว้ย!! จีบกันอยู่ได้" ดูนายตัวแสบอีกคนพูดเข้า
" เอาเป็นว่าอย่าลืมแล้วกันนะ 4 ทุ่มนะ !! " ...นายต้นตะโกนก่อนที่ไป ..
..........
หน้าส่วนตัว
1080
