16 เมษายน 2547 14:29 น.
กระดาษกาว
เธอคงไม่เข้าใจ
ว่าทำไมฉันถึงได้โกหกเธอวันนั้น
ใจจริงก็อยากจะอธิบายมัน
แต่ถ้าเป็นอย่างงั้น .. ใครอีกหลายคนก็คงเดือดร้อน นะเธอ ..
เธอคงไม่เข้าใจ
และก็คงคิดว่า ..ที่ฉันเคยทำอะไรๆให้ ..เสมอๆ
เป็นแค่ภาพลวงตาที่สร้างไว้เพื่อหลอกเธอ
จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลยนะเออ เพราะฉันไม่เคยเผลอ ..รู้สึกตัวทุกวินาที
เธอคงไม่เข้าใจ ..
ถึงความหวั่นไหว .. ที่อยู่ข้างในใจนี้
รู้ว่าเธอจะต้องโกรธฉัน คนดี
แต่จะให้ฉันทำเช่นไร ..ในเมื่อมันไม่มีทางให้เลือกเลย
เธอคงไม่เข้าใจ
ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหนเมื่อความจริงเปิดเผย
ต้องตกเป็นคนที่โดนเกลียด ..ไม่พูดคุยกันอย่างที่เคย
ทั้งๆที่ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย ..จริงๆ
เธอคงไม่เข้าใจ
อาการของคนที่เพื่อนกำลังจะจากไป .. กำลังจะโดนทิ้ง
ทั้งๆที่เรื่องราวที่เธอรู้มันเป็นแค่เศษเสี้ยวของความจริง
ทั้งๆที่ทุกๆสิ่ง ฉันกำลังจะอธิบายให้เธอฟัง
เธอคงไม่เข้าใจ
และคงเดินห่างกันไปไกล ..ด้วยความผิดหวัง
แต่อยากให้รู้ไว้ .. ว่าทุกสิ่งที่ทำไป ฉันจริงจัง
ไม่ต้องการปิดปัง ..สักเรื่องเดียว
เธอคงไม่เข้าใจ
และมิตรภาพของเราก็คงมอดไหม้ .. เพราะเธอคงไม่แลเหลียว
ก็คงเหลืออยู่แค่เพียงสิ่งเดียว
ที่ทำให้ยิ้มได้ในวันที่โดดเดี่ยว .. คือ . ความทรงจำ
16 เมษายน 2547 00:44 น.
กระดาษกาว
คงเสียใจมากสินะ ในสิ่งที่ฉันทำลงไป
ฉันเองก็ให้เหตุผลอะไรไม่ได้
เธอเอง เธอก็คงไม่เข้าใจ
และคงอยากรู้ถึงที่มาที่ไปของเรื่องราว บ้าๆ บอๆ
อยากจะบอกว่าฉันก็เสียใจ
กับสิ่งที่ทำลงไป ก็รู้ว่าแต่ละคนเสียใจเกินพอ
แต่มีสิ่งหนึ่งอยากจะร้องขอ
โปรดอย่าท้อ .. ขอให้เดินต่อไป
เธอร้อง ..ฉันก็ร้อง
อยากให้นึกไตร่ตรอง .. ความในใจ
ก็เราเคยสัญญากันเอาไว้
ว่าจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป ..ไม่ใช่เหรอเธอ
โทรไป ..เธอก็ตัดสาย
ส่งข้อความมาบอกว่า บาย นะเออ
คนนี้ๆก็แค่อยากจะขอโทษเธอ
ในสิ่งที่เผลอทำลงไป
มิตรภาพที่เกิดรอยร้าว
จะมีกาวใดมาทำให้กลับไปเป็นอย่างเดิมได้
นอกเหนือจากความเข้าใจ ..
ความห่วงใย ที่เราเคยให้กัน
ต่อไปนี้ ..คงไม่รบกวนเธออีก
ไม่จำเป็นต้องเลี่ยง ..หลบหลีกฉัน
แต่ยังไงก็อยากให้รู้ไว้ล่ะกัน
จะไม่มีวันนั้น ** วันที่ฉันจะลืมเพื่อนอย่างเธอ **
14 เมษายน 2547 00:04 น.
กระดาษกาว
โตแล้วดูการ์ตูนไม่ได้เหรอค่ะแม่
ก็เพียงแต่นั่งหน้าจออยู่เฉยๆ
ไม่ได้ซุกซน ไม่ได้วุ่นวาย .. สักนิดเลย
ไม่เอะอะเหมือนที่เคย กลายเป็นเด็กเรียบร้อยอย่างที่แม่ต้องการ
ตอนเด็กๆ แม่ก็เคยให้ดูการ์ตูน
ชี้ตัวนี้ .. ตัวนู่น ..อย่างสนุกสนาน
ไม่มีเสียงบ่น .. เสียงดัง ให้รำคาญ
มีแต่ความเบิกบานในจิตใจ
ลูกคนนี้ก็แค่อยากจะรู้
ว่าทำไมพอหนูโตแล้วจะดูการ์ตูนไม่ได้
แม่รู้มั้ยค่ะ .. ว่าการ์ตูนให้ความสบายใจ
บางครั้งก็ได้ข้อคิดอะไรกลับมา
ครั้งหนึ่ง ..แม่ก็เคยเป็นเด็ก
เป็นคนตัวเล็กๆน่ะ จำได้มั้ยคุณแม่ขาาา .
คนที่ซ่อนความซุกซนไว้ในแววตา
มีคำถามต่างๆ นานา ..ให้ได้ยินทุกวัน
เอ๊ะ !!! รึว่าตอนเด็กๆ แม่ไม่ดู
แม่ถึงไม่รู้ถึงความสนุกนั้น
เอาเถอะค่ะ ..ไม่เป็นไร งั้นเราเริ่มใหม่กัน
ว่าแล้วก็เลยจูงมือแม่มาดูการ์ตูนประจำวันซะเลย
(( อิ อิ ..อยู่ๆ ก็อยากแต่งขึ้นมา .. ..ก็แม่อ่าา ว่าแตงทุกเช้าวันเสาร์ อาทิตย์ เลย
ว่า โตยังกะ ..แล้ว ยังดูการ์ตูนอยู่ได้ .. ))
14 เมษายน 2547 00:02 น.
กระดาษกาว
โตแล้วดูการ์ตูนไม่ได้เหรอค่ะแม่
ก็เพียงแต่นั่งหน้าจออยู่เฉยๆ
ไม่ได้ซุกซน ไม่ได้วุ่นวาย .. สักนิดเลย
ไม่เอะอะเหมือนที่เคย กลายเป็นเด็กเรียบร้อยอย่างที่แม่ต้องการ
ตอนเด็กๆ แม่ก็เคยให้ดูการ์ตูน
ชี้ตัวนี้ .. ตัวนู่น ..อย่างสนุกสนาน
ไม่มีเสียงบ่น .. เสียงดัง ให้รำคาญ
มีแต่ความเบิกบานในจิตใจ
ลูกคนนี้ก็แค่อยากจะรู้
ว่าทำไมพอหนูโตแล้วจะดูการ์ตูนไม่ได้
แม่รู้มั้ยค่ะ .. ว่าการ์ตูนให้ความสบายใจ
บางครั้งก็ได้ข้อคิดอะไรกลับมา
ครั้งหนึ่ง ..แม่ก็เคยเป็นเด็ก
เป็นคนตัวเล็กๆน่ะ จำได้มั้ยคุณแม่ขาาา .
คนที่ซ่อนความซุกซนไว้ในแววตา
มีคำถามต่างๆ นานา ..ให้ได้ยินทุกวัน
เอ๊ะ !!! รึว่าตอนเด็กๆ แม่ไม่ดู
แม่ถึงไม่รู้ถึงความสนุกนั้น
เอาเถอะค่ะ ..ไม่เป็นไร งั้นเราเริ่มใหม่กัน
ว่าแล้วก็เลยจูงมือแม่มาดูการ์ตูนประจำวันซะเลย
(( อิ อิ ..อยู่ๆ ก็อยากแต่งขึ้นมา .. ..ก็แม่อ่าา ว่าแตงทุกเช้าวันเสาร์ อาทิตย์ เลย
ว่า โตยังกะ ..แล้ว ยังดูการ์ตูนอยู่ได้ .. ))
13 เมษายน 2547 23:12 น.
กระดาษกาว
หลับตาพริ้ม .. พร้อมๆกับฝันหวานๆ ..
ออกอาการยิ้มบ้า ..อยู่คนเดียว
ก็แหม ..ดันฝันว่าพี่ชายที่แสนดีพาน้องคนนี้ไปเที่ยว
มือต่อมือ ..นิ้วก้อยเกี่ยว ..ไม่ห่างกัน
พี่ชายพาไปสวนสนุก
หัวเราะจนจุกอกจุกใจดังไปทั้งฝัน
ทำหน้าที่เป็นไกด์ .. พาน้องเดินเที่ยวทั้งวัน
ไม่มีคำบ่น คำรำพัน ให้ได้ยิน
พี่ชายหันมายิ้มแล้วบอกว่า รอแป๊ปนะ
พี่จะวิ่งไปซื้อไอศกรีมมาให้ฉัน เอ๊ย!! มาให้กิน ..(( บาปมั้ยเนี่ย อิอิ ))
น้องคนนี้ก็ดีใจจนน้ำตาไหลริน
แล้วบอกให้พี่ชายได้ยินว่า อย่าไปนานนะคะ
พอพี่เดินไปก็มีผู้ใหญ่น่ากลัวมาฉุดกระชากลากถู
พร้อมกระซิบบอกให้น้องรู้ .. ว่าอย่าขยับ ..เค้ามีปืนนะ
อย่าโวยวาย อย่าร้องไห้ อย่าเอะอะ
ไม่งั้น . เค้าก็จะไม่ให้หนูกลับบ้าน .. (( แงๆๆ พี่ค๊าา เค้าทำหนู ))
ได้ยินเท่านั้น ..น้องก็ร้องไห้จ้าละหวั่น
เรียกพี่ชายซะสาละวันอยู่นานสองนาน
ก็หนูกลัวนี่คะ .. แล้วก็อยากกลับบ้าน
ออกอาการ จิตใจไม่อยู่กับตัว
พี่ชายวิ่งมาพร้อมกับไอศกรีมรสวนิลา
ร้องด่าผู้ใหญ่คนนั้นจนน้องชักกลัว
ทั้งเตะ .. ทั้งต่อย ..ใส่แบบระรัว ..
กระชากผม กระชากหัว ..จนคนนั้นล้มตึง !! ไป ..
โอ้โห สุดยอดเลยพี่ชายของน้อง
จัดการเสร็จ .. ก็ยังมาปลอบน้องสาวที่ยืนร้องไห้ ..
พี่ชายกอดพร้อมกับพูดว่า โอ๋ๆๆ ..ไม่เป็นไร
ไม่มีใครทำน้องของพี่ได้แล้วนะเออ ..^__^
เสียงอะไรก็ไม่รู้ ..ดัง โครม!!
ก็นึกว่าข้าศึกมาจู่โจม ..ห้องนอนของคนที่ป๋ำๆ เป๋อๆ
ที่ไหนได้ก็แค่คนนอนละเมอ
แล้วก็เผลอ ..นอนตกเตียง
(( อ้าว!! แล้วกัน ..ยังฝันไม่จบเลย อิอิ ))
** สรุปก็ไม่ได้กินไอติมอ่า แงๆๆๆ อิอิ **
หน้าส่วนตัว
706
