17 เมษายน 2547 22:51 น.
กระดาษกาว
ทำไมอ่อนแอแบบนี้
กำลังใจดีๆก็มีไม่ใช่เหรอ
ทำไมต้องเก็บเรื่องเศร้าๆไปฝัน ไปละเมอ
แล้วก็นอนเศร้า ..นั่งเพ้อ ..อยู่หลายวัน
เคยบอกตัวเองว่า ต้องเข้มแข็ง .. อย่าร้องไห้
แต่กลับทำไม่ได้ .. นี่เหรอฉัน ..
คนที่เคยยิ้มหัวเราะ บ้อบอ ..อยู่ทุกวัน
กลายเป็นคนน่าเบื่อ ที่นั่งรำพัน ..อยู่ทุกที
เหนื่อยแล้วนะหัวใจ ..
ทำไมนะทำไม .. ไม่ลืมไปเรื่องแบบนี้
ทำไมไม่เก็บแต่เรื่องดีๆ
ความทรงจำที่เก็บไว้นานนับปี ..ก็เอาออกมาดูสิ ..
** เผื่อจะหยุดร้องไห้สักที ..มันน่ารำคาญ **
ใคร ใคร ..ก็มองอย่างเป็นห่วง
เรื่องราวร้ายๆทั้งปวง ก็คิดว่าเป็นเหมือนพายุที่พัดผ่าน
ดึงกลับมา ..รอยยิ้มความสดใส..ที่ไม่ได้เจอซะนาน
แล้วกลับไปเป็นคนที่เบิกบานของใครๆ
มองสิ .. มองกระจก
เห็นมั้ย .. ว่าคุณค่ามันตก ..มันต่ำ ขนาดไหน
เช็ด ล้าง ..เสียทีได้ยินมั้ยใจ
จะได้มองอะไร ให้ สด - - ใส .. อย่างที่เคยเป็น
.. ** นั่งพูดกับตัวเอง .. แต่ทำไมทำไม่ได้สักที ..
เมื่อไหร่จะเลิกอ่อนแอสักทีนะ .. ใจเรา **
17 เมษายน 2547 00:01 น.
กระดาษกาว
นอนได้แล้วนะ .. หัวใจ
หลับตาแล้วลืมเรื่องต่างๆไป ..ให้หมดสิ้น
หลับไปพร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลริน
ปล่อยหัวใจให้โบยบินไปตามสายลม
อย่านะ .. อย่าฝันถึงมันอีก
รีบติดปีก .. หลีกไป ให้ไกลจากฝันที่ขื่นขม
หลบความเศร้า .. ความระทม
อย่าไปจม ..อยู่กับสิ่งไม่ดี
ลืมสิ ... ไหนบอกจะลืมไง
ขอปล่อยอารมณ์ ..ปล่อยหัวใจ นะคืนนี้
ขอเวลาแค่ไม่กี่นาที
อยากจะหลับฝันดี ..แม้เพียงคืนเดียว
หลับสิ ...หลับตาลง
อยากจะร่ายเวทมนต์ว่าจงหลับไหลออกไปจากใจที่คดเคี้ยว
ลืมไปเลย .. แม้จะเพียงคืนเดียว
คืนที่ไม่มีความโดดเดี่ยว ..ออกมาข้องเกี่ยวพร้อมๆกับน้ำตา
16 เมษายน 2547 15:27 น.
กระดาษกาว
นั่งอยู่คนเดียวในมุมมืด
ถอนหายใจ .. เพื่อยืดระยะเวลาความเหงา
อยู่คนเดียวบ้าง มันก็ดีเหมือนกันนะใจเรา
เผื่อจะได้เลือกเอา ..แต่สิ่งดีๆ
นั่งจมอยู่กับความคิด
ความทุกข์ที่เคยปกปิดอยู่ในใจดวงนี้
ร้องไห้ออกมา ..ปล่อยให้น้ำตาชะล้างความเศร้าที่มี
ที่มันชักจะมากขึ้นทุกทีนะเรา
นั่งฟังเสียง ..เสียงหนึ่ง
เสียงที่ดังอื้ออึง อยู่ในความเงียบเหงา
มีเสียงของหัวใจกระซิบเบาๆ
ว่าช่วยลืมเรื่องเก่าๆทิ้งไป
นั่งฟังเสียงที่ใจมันบอก
ว่าจะหลอกตัวเองไปถึงไหน
หยุดเถอะ ..หยุดร้องไห้เสียทีได้ยินมั้ยใจ
อย่าปล่อยให้เป็นแบบนี้ไป เพราะมันคงจะรับไม่ไหว ..
. กับใจที่เปียกปอนไปด้วยน้ำตา
16 เมษายน 2547 14:36 น.
กระดาษกาว
นั่งอยู่คนเดียวในมุมมืด
ถอนหายใจ .. เพื่อยืดระยะเวลาความเหงา
อยู่คนเดียวบ้าง มันก็ดีเหมือนกันนะใจเรา
เผื่อจะได้เลือกเอา ..แต่สิ่งดีๆ
นั่งจมอยู่กับความคิด
ความทุกข์ที่เคยปกปิดอยู่ในใจดวงนี้
ร้องไห้ออกมา ..ปล่อยให้น้ำตาชะล้างความเศร้าที่มี
ที่มันชักจะมากขึ้นทุกทีนะเรา
นั่งฟังเสียง ..เสียงหนึ่ง
เสียงที่ดังอื้ออึง อยู่ในความเงียบเหงา
มีเสียงของหัวใจกระซิบเบาๆ
ว่าช่วยลืมเรื่องเก่าๆทิ้งไป
นั่งฟังเสียงที่ใจมันบอก
ว่าจะหลอกตัวเองไปถึงไหน
หยุดเถอะ ..หยุดร้องไห้เสียทีได้ยินมั้ยใจ
อย่าปล่อยให้เป็นแบบนี้ไป เพราะมันคงจะรับไม่ไหว ..
. กับใจที่เปียกปอนไปด้วยน้ำตา
16 เมษายน 2547 14:29 น.
กระดาษกาว
เธอคงไม่เข้าใจ
ว่าทำไมฉันถึงได้โกหกเธอวันนั้น
ใจจริงก็อยากจะอธิบายมัน
แต่ถ้าเป็นอย่างงั้น .. ใครอีกหลายคนก็คงเดือดร้อน นะเธอ ..
เธอคงไม่เข้าใจ
และก็คงคิดว่า ..ที่ฉันเคยทำอะไรๆให้ ..เสมอๆ
เป็นแค่ภาพลวงตาที่สร้างไว้เพื่อหลอกเธอ
จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลยนะเออ เพราะฉันไม่เคยเผลอ ..รู้สึกตัวทุกวินาที
เธอคงไม่เข้าใจ ..
ถึงความหวั่นไหว .. ที่อยู่ข้างในใจนี้
รู้ว่าเธอจะต้องโกรธฉัน คนดี
แต่จะให้ฉันทำเช่นไร ..ในเมื่อมันไม่มีทางให้เลือกเลย
เธอคงไม่เข้าใจ
ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหนเมื่อความจริงเปิดเผย
ต้องตกเป็นคนที่โดนเกลียด ..ไม่พูดคุยกันอย่างที่เคย
ทั้งๆที่ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย ..จริงๆ
เธอคงไม่เข้าใจ
อาการของคนที่เพื่อนกำลังจะจากไป .. กำลังจะโดนทิ้ง
ทั้งๆที่เรื่องราวที่เธอรู้มันเป็นแค่เศษเสี้ยวของความจริง
ทั้งๆที่ทุกๆสิ่ง ฉันกำลังจะอธิบายให้เธอฟัง
เธอคงไม่เข้าใจ
และคงเดินห่างกันไปไกล ..ด้วยความผิดหวัง
แต่อยากให้รู้ไว้ .. ว่าทุกสิ่งที่ทำไป ฉันจริงจัง
ไม่ต้องการปิดปัง ..สักเรื่องเดียว
เธอคงไม่เข้าใจ
และมิตรภาพของเราก็คงมอดไหม้ .. เพราะเธอคงไม่แลเหลียว
ก็คงเหลืออยู่แค่เพียงสิ่งเดียว
ที่ทำให้ยิ้มได้ในวันที่โดดเดี่ยว .. คือ . ความทรงจำ
หน้าส่วนตัว
1729
