6 พฤษภาคม 2547 19:38 น.
กระดาษกาว
นอนน้ำตาเปียกหมอนมากี่คืน ..
หลับแล้วไม่อยากตื่นมากี่หน
โดนคนหลอกลวงมากี่คน
ต้องทุกข์ทนเพราะรักมากี่ใจ
กับเรื่องราวที่ต้องพบเจอ
ทำให้ใจต้องเพ้อ .. และอ่อนไหว
หมดเรี่ยวแรง หมดกำลัง .. ที่จะเดินต่อไป
ใครหนอใคร .. จะเข้าใจ .. ความรู้สึกที่มี
อยากจะขอพรต่อฟากฟ้า
หากคนอย่างฉันมันไม่มีค่า .. ก็อยากจะหลบไปให้ไกล .. อยากจะหลีกหนี ..
แต่ดูเหมือนฟ้าจะยุ่ง .. เลยไม่หันมามองคนทางนี้สักที
ความหวังที่จะเจอสิ่งดี - ดี ..ก็เริ่มห่างหายไป
จะไม่ไหวอยู่แล้ว ..
ลมหายใจมันเบาแผ่ว .. เหมือนมันค่อย ค่อย..มอดไหม้
อีกหน่อยก็คง..หมด .. ไม่มีแล้วหัวใจ
ไม่มีความรู้สึก .. ไม่แคร์อะไร .. คงเหมือนกับคนตายทั้งเป็น
3 พฤษภาคม 2547 17:05 น.
กระดาษกาว
โธ่ . !!! . อาจารย์ขาาา
พวกหนูน่ะไม่ได้ซน .. ไม่ได้ซ่าส์ .. กับใครที่ไหน
ก็แค่ใช้สายตา .. มองมาก็มองไป
ไม่ได้ตั้งใจจะหาเรื่องใคร . .หรอกคะอาจารย์
พวกหนูน่ะ ..ออกจะพูดเพราะ
ไม่เคยหัวเราะเยาะ .. แถมปากหวาน
เหมือนเอาน้ำผึ้งมาผสมกับน้ำตาล
ไม่มีหรอกคะ ..เรื่องเกะกะระรานใคร
อาจารย์ขา .. โปรดอย่าทำหน้าดุ
พวกหนูน่ะ ..ไม่ได้เป็นคนชอบขี้จุ๊ .. เบเบ๋ กับใครที่ไหน
ดูสายตาสิคะ .. ออกจะมีเต็มเปี่ยม..ความจริงใจ
อาจารย์อย่าไปเชื่อคำพูดของใครที่เค้าพูดกัน
ว่าแล้วอาจารย์ก็ถามถึงเรื่องที่โดดเรียน
โอ๊ย!! ..ไม่จริงหรอกค่ะ .. พวกหนูออกจะพากเพียรขนาดนั้น
ก็แค่เข้าเรียนสาย .. เป็นบางวัน
ก็แค่เพิ่มความสุขให้ชีวัน .. เพิ่มสีสันให้ชีวิต เท่านั้นเอง
ส่วนเรื่องที่แอบเอาขนมขึ้นมาบนห้อง
ก็ ..ท้องมันร้องนิค่ะ .. รู้สึกเหมือนมันโหวงเหวง
แอบโยนกระดาษ .. ใส่กัน .. สร้างความครื้นเครง
แอบร้องเพลง .. บ้าง .. เป็นบางเวลา
กาวตราช้าง .. ที่เก้าอี้ของครูพวกหนูก็ไม่ได้ตั้งใจติด
แค่บังเอิญทาผิดที่ .. จริงๆนะคะ อาจารย์ขาา ..
ตุ๊กแก .. ในลิ้นชัก พวกหนูก็ไม่ได้เป็นคนนำมา
สงสัยว่ามันจะเข้าไปอยู่โดยบังเอิญ ..
พูดจบ ..อาจารย์บอกว่า.. เก่งกันจริงนะพวกเธอ
หาเหตุผลหลบหลีกได้เสมอ .. แหม .. อาจารย์เล่นชมกันแบบนี้หนูก็เขิน
อาจารย์บอกว่า ..อาจารย์น่ะรักพวกเราซะเหลือเกิน
ก็เลยยกย่องสรรเสริญโดยให้เดินโชว์ตัวรอบโรงเรียนทั้งวัน..
โหยยย .. พวกหนูน่ะ .. ขาแทบลาก
เดินจากตรงนี้ .. ไปตรงโน้น ..ก็ได้ยินแต่เสียงขำขัน
กะจะแว๊บบบ .. ขอพักเหนื่อย .. สักครึ่งวัน
แต่อาจารย์ดันรู้ทัน.. พวกหนูก็เลยต้องกัดฟัน .. เดินรับคำว่ารัก.. .ที่อาจารย์ให้กันต่อไป..
อิ อิ . อาจารย์เนี่ยน๊าาา .. อืมมม .. ที่จริงก็ไม่ใช่โดนเดินรอบโรงเรียนหรอกค่ะ . โดนวิ่งรอบโรงเรียนต่างหาก เหอๆๆ .. บางทีก็โดนวิ่งรอบสนาม แต่หนักกว่าวิ่งรอบโรงเรียนอีกค่ะ ..เพราะว่าอ.ให้วิ่งจนกว่าจะหมดชั่วโมง .. เกือบตายเลย เหนื่อยม๊ากมาก แต่ก็ยังโดนอยู่เรื่อย ไม่เข็ดอยู่ดี อิอิ ..
3 พฤษภาคม 2547 15:46 น.
กระดาษกาว
เลิกกันเถอะนะ .. คนดี
ที่นัดเธอมาวันนี้ .. ก็เพื่อต้องการจะจากลา
เราไม่ควรจะคบกันต่อไป .. ควรจะเลิกรา
ไม่ต้องมาซื้อเวลาให้มันปวดใจหรอกเธอ
ฉันรู้มาตั้งนานแล้วล่ะ .. ว่าเธอหมดใจ
แต่วันนี้มันชักจะทนไม่ไหวกับความเจ็บที่สะสมมาเสมอ
พอแล้วพอ .. ใจมันทนไม่ไหวแล้วล่ะเธอ
วันนี้ก็เลยมีข้อเสนอ .. หวังว่าคงจะถูกใจ
ทั้งๆที่เป็นคนบอกเลิก
แต่ใจของฉันกลับถลอกปอกเปิก จนแทบจะทนไม่ไหว
ดูเธอสิ .. เธอกลับมีรอยยิ้มของความสะใจ
ฉันไม่สงสัยเลยว่าทำไม .. เพราะเธอคงต้องการอย่างนั้นมาตั้งนานแล้วใช่มั้ยคนดี ..
อยากจะร้องไห้ .. อยู่ตรงนั้นนัก
แทนที่เธอจะเป็นคนอกหัก .. แต่กลับเป็นฉันคนนี้
ถึงจะอ่อนไหว .. แต่ฉันจะไม่อ่อนแอ ให้เธอมาย่ำยี
รับรองว่าเธอจะไม่ได้เห็นน้ำตาที่ฉันมี .. ให้กับเรื่องของเรา ..
2 พฤษภาคม 2547 22:04 น.
กระดาษกาว
. ฉันเกลียดเธอ ได้ยินมั้ย
เกลียดทุกสิ่งที่เธอเคยทำให้ เสมอๆ
เกลียดที่ต้องพบ .. เกลียดที่ต้องเจอ
เกลียดที่ใจมันคอยจะเผลอ ..อยู่ทุกที
.. อยากตะโกนให้ก้องฟ้า
ว่าฉันเกลียดสายตา .. ของความอ่อนโยน อ่อนไหวแบบนี้
เลิกส่งสายตาที่ดูเหมือนว่าจะห่วงใยฉันสักที
เพราะยังไงความรู้สึกของเธอที่มี ก็คงไม่เกินเพื่อนกัน
.. ต้องให้บอกอีกสักกี่ร้อยหน
ว่าเธอก็แค่คนที่ไม่เคยจะสำคัญสำหรับฉัน
เกลียดเหลือเกิน .. เกลียดคำที่เธอพูด ว่าเราคือเพื่อนกัน
เกลียดสายใยแห่งความผูกพันแบบนั้น .. แบบที่เธอให้ฉันมา
. ขอย้ำอีกทีว่าฉันเกลียด ..
เรื่องนี้น่ะ .. ฉันซีเรียส.. แล้วยังจะมาทำขำอีกพ่อคุณขาา
ไม่ต้องมากลั่นแกล้งฉัน . ทางสายตา
ไม่ต้องมาวางทีท่า .. ว่าคิดถึงและห่วงใย
. ถ้าอยากจะให้ฉันเลิกเกลียดเธอ
ก็ช่วยทำให้ฉันหยุดเพ้อ . .. หยุดหวั่นไหว
ช่วยทำให้ปากของฉันเอ่ยคำที่ตรงกับใจ
เผื่อวันนึง .. ฉันจะกล้าบอกเธอไป .. ว่าทำไมฉันถึงได้เกลียดเธอ เหลือเกิน
30 เมษายน 2547 18:29 น.
กระดาษกาว
.. ยังไม่เคยจะรู้เลยว่าฉันควรทำตัวเช่นไร
เมื่อเธอนั้นมีคนใหม่เข้ามาทดแทนฉัน
เธอเปลี่ยนใจ .. เปลี่ยนคำพูด . เปลี่ยนความรู้สึกทุกอย่างที่เคยให้กัน
เปลี่ยนทุกคืนวัน .. เปลี่ยนฉัน .. จนไม่มีอันจะทำอะไร
.. ก็ยังคิดว่าเรายังรักกันอยู่ดีๆ
แล้วทำไมวันนี้ .. เธอถึงทำกับฉันได้
บอกมาหน่อยเถอะ .. บอกฉันก่อนเธอจะจากไป
ว่าฉันทำผิดอะไรเธอถึงทิ้งกันได้ลงคอ
.. เมื่อวานเธอยังหยอดคำหวาน
แต่วันนี้มันกลายเป็นคำที่ทำให้ทรมาน .. โดยไม่ได้ร้องขอ
ไม่เห็นใจกันเลยใช่มั้ย งั้นก็เชิญซ้ำเติมกันซะให้พอ
แล้วกลับไปกับคนที่เขายืนรอเธออยู่ .. ไม่ห่างกัน
.. ฉันจะขอนั่งเศร้าอยู่ตรงนี้ก่อน
จะไม่เฝ้าไม่เว้าวอน .. . เพราะนั่นไม่ใช่ฉัน
เชิญเดินไปกับเขาตามสบาย ไม่ต้องหันกลับมามองกัน
เพราะฉันไม่อยากให้เธอเห็นมัน .. น้ำตาของความผูกพันระหว่างสองเรา
.. เหมือนโลกมันหยุดหมุน พระอาทิตย์หยุดส่องแสง
จิตใจมันปั่นป่วนอย่างรุนแรงเมื่อเห็นเธอกับเขา
อยากหยุดเวลา .. หยุดทุกอย่าง .. เผื่อความปวดร้าวมันจะบรรเทา
ต่อจากนี้ไป. . ฉันจะจัดการอย่างไรกับความรู้สึกระหว่างเรา .. ก็ยังไม่รู้เลย .. ~~~~~~~
. ความรักของคนที่โชคร้าย .. ก็มักจะลงเอยด้วยคำว่า . เสียใจ . ..
หน้าส่วนตัว
722
