28 พฤศจิกายน 2547 19:20 น.
กระดานโต้คลื่น
.+++.+.+.+.+.+.+.++++++++++++++.+.+.+.+.+.+
ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้สีเหงาเปื้อนฝุ่น
ในความคุ้นเคยของความทรงจำอ่อนล้า
สร้างกำแพงรอบด้วยความเหน็บหนาวของน้ำตา
แขวนไว้บนฟากฟ้าถูกความมืดมิดปกคลุม
จมอยู่กลางความมืดมิดของค่ำคืน
หัวใจดวงชื้นยังคงหยิบยื่นความเหว่ว้า
ตรงหลุมพรางที่ความเหงาในเงาของเวลา
เก้าอี้แห่งน้ำตามีฉันอยู่คนเดียวตามลำพัง
=^+_+^=
.+.++.++.+.+.+.+.+.+.+.+.+++++++++.+.+.++..+.+.+.+.+
เก้าอี้สีเหงาเปื้อนฝุ่น
ปล่อยให้สีขุ่น ๆ อย่างเหว่ว้า
ยังคงตีกรอบขีดเส้นใต้วันเวลา
หัวใจอ่อนล้าความรู้สึกเย็นชาเหลือเกิน
อยากรื้อฟื้นความทรงจำเก่า
ครั้งยังมีเราอยู่ตรงนี้
ดื่มด่ำกับหยดน้ำตาที่มี
ได้แต่อ่านกวีเก่า ๆ อย่างเลื่อนลอย
ฉันเป็นใครที่เธอเคยรู้จัก
เพียงมาทายทักแล้วจางหาย
ยังจับมือกุมอดีตไม่ให้คลาย
ฉันยังหายใจที่เก่าใต้เงาจันทร์
เธอยังมีฉันอยู่ใช่ไหม
ยังจำฉันได้บ้างหรือเปล่าคนคนนี้
ยิ่งเอื้อมมือไขว่คว้ายิ่งอ่อนล้าทุกที
ในภาพทรงจำที่แสนดีแต่หัวใจกลับเลือนลาง
ฉ
28 พฤศจิกายน 2547 15:32 น.
กระดานโต้คลื่น
.......ขอบฟ้าไกลอยู่บนผืนทรายแห่งศรัทธา
บินล่องลอยอย่างเหว่ว้าใต้สายหมอกความห่วงใย
ทะยานปีกบินขึ้นฟ้าดิ่งปีกล้าอยู่ภายใน
โค้งกรีดลมเพื่อหลักชัยในหัวใจที่มั่นคง
.......อิสระภาพกลับคืนมาพร้อมแววตาที่สดใส
นกน้อยแห่งสายใยสร้างชีวิตใหม่ฟื้นขึ้นมา
ด้วยแรงอธิษฐานปฏิหาริย์อันแรงกล้า
ตะวันจะขึ้นมาพร้อมความหวังของพวกเรา
28 พฤศจิกายน 2547 15:31 น.
กระดานโต้คลื่น
.......
ในบางสิ่งที่แตกต่างแต่ค่าความจริงเท่ากัน
เงากระจกกับนาฬิกาทรายในมุมของกุญแจไดอารี่
กระจกเงา
มีหน้าที่สะท้อนสิ่งต่าง ๆ
ที่ได้รับรู้ให้เราได้เห็น
สะท้อนออกมาในรูปแบบที่มันเป็น
ไม่อาจเห็นความซ่อนเร้นที่อยู่ภายใน
ต่างจากเงากระจก
รอเพียงแสงทองของพระอาทิตย์จะส่องแสงลงมา
จะเห็นเพียงสิ่งที่เลือนลางสะท้อนอยู่มุมหนึ่งเท่านั้น
ฉันคุยกับตัวเองในกระจกเงา
สะท้อนความไหวหวั่นกับมาทุกครั้ง
ยังเห็นคราบน้ำตาของตัวเอง
ที่ติดอยู่กับความพ่ายแพ้ ในบางสิ่งที่ปิดบัง
ยังคงเห็นภาพความหลังที่เลือนลาง
รอเพียงเธอมองกลับเหมือนเงากระจก
เปิดไดอารี่ที่ปิดตายของฉันอีกสักครั้ง
หวังเพียงรอยยิ้มของเธอ
หวังเพียงความอบอุ่นที่เคยได้โอบกอด
เธอกลับเป็นกุญแจไดอารี่ที่อยู่ในมุมของความทรงจำสีจาง
.+..+.+.+.+...+.++.++..+.+++++..++..+
ฉันกำเม็ดทรายไว้ในมือ
เพียงแค่ปล่อยมือบางเบามันก็จางหายไป
นาฬิกาทราย
เพียงแค่ฉันหลับตาทรายก็ไหลลงมาอย่างว่างเปล่า
ฉันยังรอเธออยู่ รอเธอกลับด้านของนาฬิกาทรายนั้น
อย่าหยุดเวลาไว้ตรงนี้เลย
ฉันเหงา ฉันปวดร้าว ฉันท้อ
หวังเพียงแค่เธอหันมามอง
หวังเพียงแค่เห็นฉันในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตเธอเท่านี้ก็พอใจ
ฉันจะรอเธออยู่ในมุมของกุญแจไดอารี่
รอเธอเปิดอ่านด้านในอีกครั้ง
.........................................+.+.+.+.+.++++..++..+
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระดานโต้คลื่น
1849
